De half gewiekste huishoudeend wilde nog wel lukken, maar het multimeer in een fetish toepassen voor het spirituele huishouden, dat gaat Lux slecht af. Het product dat leek op een lamp en tegelijk op een massaal golvende zee in de vorm van een volledig transparante wolk, spat als een zeepbel uiteen zodra hij het aanraakt. Dan laat ik het hier maar bij, moe van de tegenslagen de afgelopen week. Een redacteur, die nog altijd voor de helft op zijn vloer kleeft, zal hem niet op de markt kunnen zetten in zijn toestand. De schrijfcoach heeft hem bedrogen met de twee regentessen van het museum van veiligheid. En nu weer een grapje, dat als kunst in juist dat museum thuishoort: het bellen blazen van luchtvruchten, zonder de lucht vantevoren te bakken.
Hij laat het vandaag bij een halffabrikaat, dat hopelijk sponsors trekt met zijn typische uiterlijk van de WC-eend. Al doet dat hem nog zoveel aan het huishouden herinneren in de pastorie van de auteur van het polymeer en de oercel, voordat de wederzijdse bevruchting plaatsvond. Zaken hebben altijd voorrang.
Aah, maar Maria Trepp liet je zien, dat je zeepbellen wel kunt aanraken.
In haar bijdrage http://www.vkblog.nl/bericht/271437/Zeepbellen_in_kunst_en_wetenschap
In het filmpje kun je zien, dat als je handen nat zijn.
Je een heel universum, van binnen kunt raken.
ja fantastisch, ik had het al aangeklikt vandaag en herinnerde me een eerdere documentaire, mischien dezelfde, maar het was weer fraai om het in actie te zien…
Lux was zich niet bewust van een zeepbel en probeerde met zijn vingertopen de massanatuur te vangen….
hij hield zijn vinger zoals Adam volgens Michelangelo nog God aanwees als zijn schepper op dat wereldberoemde fresco…
waarvan ik het niet kan laten daarin (bij wijze van spreken) iedere avond, als ik echt mijn best doe en de lucht werkt mee, een weerspiegeling te zien van het leven aan het einde van de dag dat zijn schepper wil aanraken…
als de zon ondergaat in een riode gloed en dat als bloed om Adam kleeft..
ik zet een tekening voor je in mijn slotuitzending voor vandaag…
de titel en de eend spreken me zeer aan.
snap ik maar al te goed. Gisteren moest ik het huishouden van de afgelopen week opruimen en kreeg mijn houten vloer nauwelijks schoon. Als tekendier had ik best snel een zuigende, poetsende, boenende, zemende en stoffende eend op papier, maar hoe krijgen we eindelijk eens een tekening aan de praat…
ze praten je oren van je hoofd vanaf het papier, maar poetsen ho maar…