Moederhuid beviel mijn bladenkijkers volgens de statistieken nog wel het meest. Dus dacht ik, nu de coach en zijn vrouw zonder naam toch hun zoektocht voortzetten, ik zet haar te koop op internet. Niet zoals ze was na de operatie, maar zoals ze daarvoor haar hele leven lang bezig was met het afbakenen van het smalle pad.
Bewogen mensen zijn niet in beweging te brengen voor doelheiligende middelen. Zoals haar man driftig zoekt naar de luizen in zijn spel, zo weet mijn moeder zeker. dat het pad waarop zij haar kruimels liet toen zij die nacht het licht zag, een rechte lijn was, rechter dan menig kaars.
Haar zoon, mijn broer, wist van haar inzichten en staat nu ook te koop nu God gevonden kan worden tussen de benen van de voetganger die de hele geschiedenis als zijn stenen voorouders licht ontvambaar op zijn maag meezeult.
Tenslotte zet ik de Beweger zelf van deze Onbewogenen om mij te volgen ook te koop. Hij heeft lang genoeg op mijn schoorsteenmantel zijn klaagzang mogen afsteken.
Zo dat ruimt op en kan ik nu met een schoon werkblad voor afleveringen 8, 9 en 10, die ik gedoseerd zal uitzenden de komende drie werkdagen.
Dit is mijn wijn... 
En ik blijf het geestig vinden.
Wat jij ervan maakt.
Ja de varkenshuid.
Daar heb ik ook naar gekeken.
Dat komt nog.
Later misschien.
Je bent een prachtbouwwerk aan het maken.
Mooie man, ik moet ook nog even aan de slag.
@ Jezzebel
de varkenshuid is het landschap van Frans
je dwingt me nu die ook af te beelden
de piëta’s van mijn beide broers
samen met hun vader in het bed van mijn moeder
het moet niet gekker worden
maar goed
het is uitverkoop
En de zon schijnt lauw warm.
Op een mooie dag in Zandvoort.
Waar de mensen die erop uit trekken.
Gelukkig weer even elders zijn.
Het dorp weer van de bewoners.
Laat zien dan 🙂
@ Jezzebel
het treft
de kanomeermansvrouw
heeft zijn huid aangedaan