Een paard tekenen is moeilijker dan ik dacht. Zijn zwabberende benen blijven ongrijpbaar voor het ogenblik waarop ze een gelijkmatige tred lijken te hebben.
Steeds weer steekt zijn rechterbeen voor het linker. Een kniesoor die daarop let, hoop ik maar. Waarschijnlijk dat het dier nauwelijks meer model staat voor een studie van het lichaam, het landschap of de streek door het succes van de fotografie.
Getekend naar een foto van internet mist het beeld de zweem van zijn mythische rol in de geschiedenis van de Germaanse wouden tot de Zeeuwse landbouwgronden.
Is het niet meer dan een knol die oefent voor het ringrijden, waar het succes afhangt van de magie tussen ruiter en paard, dat in hun collectieve onbewuste opgeslagen is.
Dit is mijn wijn... 
Mooi. Een Belg? Een Zeeuw?
een Zeeuw, denk ik,
martien
zijn moeder was een Brabander
die nog in 2008 een Berlicumse ecologische akker
op dezelfde arbeidsintensieve manier bewerkte
als in de 19e eeuw gedaan werd.
Nee jongens, dat is een Fries, enigszins verdwaalt in het Zuiden des lands.
Ja , oefening baart kunst , hopen we dan maar.
Ik vind hem mooi.
t Zou zomaar kunnen, Gus
een kniesoor, iris?
dank je elise,
paarden blijven mooi
hoe je ze ook tekent
een lelijk paard bestaat niet
het edelste dier
idd paco,
doorluchtiger kan een dier niet zijn
of is dat nou net zijn mythe
en magie, / – 🙂
blijf oefenen marius, je komt er wel:-))
Mooie knol, heavy horse. Toch vind ik dat ze, vanuit nateken-oogpunt, gewoon, net las ons/wij knieen moeten hebben op eendere hoogte en niet zo raar moeten doen vanaf de hiel en thuis sloffen dragen.
ok, rif, op de volgende blog staat er één correcter op de achterbenen | – 🙂
hahaha,Zich, ze staan net als Amy Winehouse wat dronken op hun achterbenen,
die sloffen zijn hun achilleshielharen… {}- :]]