Vandaag sluit ik de serie voetbalplaatjes af met een viertal iconen, die zo in het perspectief van Johan Huizinga’s studie Homo Ludens geplaatst kunnen worden als de heiligenlevens in de Nieuwe Tijd.
De Maya’s zagen het voetbalspel als een heilige krachtmeting tussen de Helden-Tweeling en de Heren van de Onderwereld. Hunaphú noemden ze het. Een rubberen bal werd door een stenen ring, die aan een muur bevestigd was, geschoten door een team van twee spelers, die als ze verloren aan de goden werden geofferd volgens enkele historici. De Azteken speelden het en ook de Olmeken. Alle volken in het gebied dat nu Mexico wordt genoemd kenden het al ver voordat het als sport de hele wereld zou veroveren. Het was een toneelspel, waarin men die legendarische krachtmeting naspeelde. En nu nog zijn de spelers uit Latijns-Amerika het meest vaardig in deze sport, die heel wat schrijvers, journalisten, chirurgen, paramedici, psychologen, trainers, bestuurders en bewegingswetenschappers van werk voorziet.
Voetbal moet het nog altijd hebben van het geloof. Zonder die emotie is het spel doodvervelend. Geloof in eigen kracht, in het team, in de overwinning, dat gegrond wordt op een ritualisering en sacralisering van de voorbereiding, het spel en de spelers. Het voetbalstadion is nu de grootste tempel geworden, waar mensen samen komen om zich in een gemeenschappelijk evenement met elkaar verbonden te weten en op te gaan in de verering van de geest die over de spelers kan komen. Voetbal is zowel oorlog als religie. Een kenmerk dat het spel met godsdiensten deelt en dat reeds bij de Maya’s in elkaar overging.
De spelers zijn de voorgangers in het ritueel. Met allerlei bezweringsrituelen en gebaren gaan ze de strijd aan en vieren zij hun doelpunten. Zij houden het kruisteken in ere, het heffen van de handen ten hemel na het maken van een goal en een schietgebed voor de penalty. De sterren onder de spelers worden vereerd als heiligen. Dat ze slechts een kunstje kunnen, doet niets af van hun status. Wel wordt heiligheid niet langer gereserveerd voor degenen die in alles boven de ander verheven zijn. Het zijn idolen die bij leven als een icoon geworden zijn.
Dit is mijn wijn... 
Ik zou er nog aan toe willen voegen dat voetbal ook of misschien wel voornamelijk een verbeelding van het mannelijk libido is.
Via het voetbalbog van Willem en Charles hier beland. Ik vind je voetbalplaatjes wel leuk gedaan. De stijl doet me overigens heel sterk aan de koeienzeefdrukken van Han Jansen denken.
Ina, zou natuurlijk heel goed kunnen, maar het enthousiasme voor voetbal wordt overigens wel met steeds meer vrouwen gedeeld. Het bevredigt vrij veel behoeften van sociale als bij een groep horen, deelnemen aan de winst, en samen tot een topprestatie komen tot en met puur ontspanning, genieten, erotisch maar ook aggresief aan je trekken komen. Het kan het complete prisma aan emoties aanspreken. Of strijd leveren, je helemaal eraan overgeven, je talenten maximaal uitbuiten, winnen en dat uitbundig vieren op zich mannelijk is, is voor mee geen uitgemaakte zaak…/ – ; []
Dank je Martin voor je compliment. De tekentechniek lijkt op zeefdrukken, maar die procedure is te kostbaar voor een amateur als ik…./ – ; {}
Mooie serie waarvan ik genoten heb.
En je verklaring voor de voetbalpassie in je reactie van 7.23 kan ik helemaal meevoelen.
Dat doet me goed Theo | – ;{}
Voetbal is onzin en heeft alleen met geld te maken. Libido onzin? Mooie plaatjes en ik vroeg mij af of je niet een serie kan maken van Het Ballet van de voetballer. Dus extra accent op de beweging…
Aanbevolen groet Robert
Die van Robert vin ik ook wel een strak idee. PRachtig blog weer
Zeker Robert, maar wel hele mooie onzin, net als kunst en religie enz.
Dat ballet komt er, maar dan in de vorm van een verhaal over Het Vliegende Kind,
dat ikzelf zo graag wilde zijn vanaf de duik van de hoge plank tot aan het treinsurfen van
de straatschoffies in Brazilië. Sowieso zou ik graag willen dat kinderen vleugels krijgen en deel
uit gaan maken van het gevogelte. Zoals ik ook zo graag zou willen dat ouderen uiteindelijk als vissen
in het water hun ontspanning zoeken…./ – ; []
Dank je Paco, je bestelling staat nog steeds?
De hedendaagse homo ludens: ken je Oleg Kulek??
Ik wil nog eens een blog over hem, de provocerende homo ludens, maken.
en Maya’s en balspel, zie mijn bloghttp://www.vkblog.nl/bericht/281544/Het_magische_balspel_van_de_Maya%92s
Oleg, ken ik wel Maria, maar of kunstenaars de homo ludens bepalen is voor mij een onbeantwoordbare vraag. Huizxinga meende dat die spelende mens de mentaliteit van de middeleeuwer in Europa symboliseerde.
Een mooi blog over het balspel van de Maya’s, Maria. Ja dat offeren en de weerzin ertegen is de paradox van onze tijd. Het opzettelijk doden van mensen voor een goed doel hebben we gereserveerd voor de oorlog, de doodstraf en door sommigen ook voor de crime passionel en de euthansie. Wat de doden betreft die we offeren in het verkeer, de ziekenhuizen, de sport enz. hebben we geen taboe. Vrijwel de helft van onze communicatie betreft het verhalen over geweld, doodslag, moord en rampen. We offeren eigenlijk dagelijks onze geliefden (dieren en medemensen) om waarden en hun systemen in stand te houden zoals mobiliteit, vrijheid, onafhankelijkheid, economische vooruitgang e.d. In die zin is het offeren van de verliezers van het balspel vergelijkbaar met het offeren van de verliezers in het verkeersspel, het machtsspel, het winstspel, het vooruitgangsspel enz…./ – ; []