uitje
waren we de rieten stoelen
het geroezemoes op het terras
waarop ze zaten, die na een glas
naar iedere ober hun volgende joelen
in plaats van de uitgestreken smoelen
van tafel zeven vlakbij de trap
die niet kunnen lachen om hun grap
omdat ze zich daar te groot voor voelen
dan kneep ik de tijd tot gort
verfrommelde mijn hoed voor een konijn
dat voortaan uit ging als ze gesloten zijn
en zocht naarstig naar de uitgang voor de hort
Uit: De tijd opvouwen
Dit is mijn wijn... 
Krachtig gedicht. Vooral het ‘te groot voelen’ komt raak binnen. Mooi schilderij ook trouwens, je schildert zelf zie ik. Heel apart! Jij staat als observator (konijn?) waar je signatuur staat?
mooi verwoord, gescoord, gefopt en gespot, Wattman
tzou best een schilderij kunnen zijn,
maar ik werk alleen met (of is het in?) Paint van Windows bureauaccessoires
Ik gebruik ook paint voor mijn digitale frutseltjes, maar ik krijg nooit dit resultaat
nu ben jij ook getalenteerder dan ik,
maar afgezien daarvan, vermoed ik dat je een potlood gebruikt op zo’n tekenplateautje, sorry weet niet hoe die dingen heten
met alleen de muis krijg je toch niet dit resultaat
mooi gedicht!!!
aanbevolen, we zijn nooit te groot
voor niets, alleen voor kleinzieligheid
Erg goed je wordt steeds beter
precies, assyke
nee, ik gebruik geen potlood
ik scheur de vlakjes er als volgt uit
met de button ‘vrije vorm selecteren’
als je een touchpad hebt dan kun je gemakkelijker
de vorm aangeven dan met een muis, maar het kan daar ook mee
dan de kleur instellen (van de ondergrond!)
en op delete drukken
dank je maria,
het is uit een bundeltje
dat ik al wat langer geleden schreef,
met een gedicht van Sonja Pos in mijn hoofd
maar ik heb er wel wat aan gesleuteld
Sonja schreef:
Dieren
mensen als zachte dieren vaak
zittend in rieten stoeltjes
wachtend op een streling
maar verraad huist
in een hol in de hersens
glipt soms op naar de ogen
en grijnst met scherpe tanden
in een bloedhete daad
daarom vouw ik mij
van tijd tot tijd
zorgculdig dicht
als een egel bijna
ademend angst
in en uit
(Uit: Het efficiënte vergeten, De Arbeiderspers, 1965)
Je maakt dit met Paint?!?!?!?
Ik wist niet dat daar iets mee te maken was!
Ook al die vorige tekeningen met/over Büch met Paint gemaakt?
Knap gedaan hoor, petje af.
dankjezeer, Robert
Ik combineer het met scannen
bij Bevroren groente heb ik een blad van een bloemkool gescand
op bitmap-niveau kun je het schilderachtiger krijgen
maar dat kost veel tijd om het goed te doen
prachtig! zowel het gedicht als het ‘schilderij’ Zou het thuis zo ophangen! is het van een bestaande foto gemaakt?
geef je geen ‘priveles’? lijkt me fantastisch zoiets te kunnen. ik heb al eerdere creaties van je bewonderd ook al heb ik geloof ik nooit gereageerd. ook Amy hiernaast is zooooo mooi!
met een groet en hoop nog vaak te genieten.
nell
Erg goed.
Ja, zo gaan die dingen.
@ Svara
fijn te horen dat je een stille bewonderaar bent
de tekening is opgebouwd uit een eigen schets van de figuren
die in Delfshaven op hun bestelling wachtten en ik daar mijn bakkie deed
ik geef geen les, maar ik had/heb wel het plan om een eigen weblog te maken,
waarop men inlogt en dan mijn gepruts met de cam kan volgen
en me kan opdragen hoe men zijn plaatwerk wil hebben…
overigens, je kunt via een mail naar artafterallart@gmail.com
albums bestellen voor een spotprijsje
die over Amy kost op mat fotopapier 10,- (excl. verzendkosten)
een luxe uitgave van losse bladen in een etui kost 20,- (idem)
dankjezeer, Flip
het is eigenlijk een drieluik
het gedicht van Sonja (zie mijn reacties hierboven) in de linkerkolom
de plaat in het midden, zodat de terraszitters er glazig naar kijken
en mijn gedicht rechts als commentaar op het heden
aan menig toeschouwer voorbij, iris…/ – ; {]
Met paint? Lieve help, dan moet je met de muis schilderen… ik heb teveel delirium tremens om aan een dergelijke oefening te beginnen 😉
U bent een kunstenaar
nee hoor Wattman,
ik heb het met een niet al te gevoelig
Touchpad gemaakt
met een gespalkte vinger
kun je zelfs met Parkinson in je lijf
prachtige plaatjes maken….
maar helaas als vrijwilliger, paco
beroepsmatig is het in Nederland lastig
er wat mee te verdienen
ik ben maatschappelijk niet meer dan
een gepensioneerd ambtenaar geworden
wel is mijn creativiteit door die glijbaan gemotiveerd
ik kon eigenlijk helemaal niet tekenen zoals ik nu doe
toen ik het aanbod kreeg op te rotten
of anders in het archief mijn pensioen te zien halen
ik besloot op hun doodswens in te gaan
maar heb ze beloofd een boekje open te doen
over de wantoestanden in hun huis
dat boekje zit weliswaar nog dicht
maar ik denk dat ik nu zo ver ben dat ik het aandurf
om te verhalen over het rampjaar 2007
toen men in Vlissingen 13 ambtenaren oppakte
en huisarrest oplegde omdat de wethouder ze wantrouwde
dat jaar was ik de uitgever van een illegaal huisorgaan
waar ik nu de plaatjes bij kan maken die ik in mijn hoofd had
een vlot opstandig dicht
de laatste zin is een mooie afsluiter
dank je dianne,
het wordt weer een serie
nu van drie drieluiken
over wat je kunt doen met Sonja Pos
niet vertalen
maar, net als muziek,
coveren
het plaatje is dan de hoes