Op een doek van 5 bij 5 meter
staan geschilde hoofden.
Wat zou het mooi zijn
als nu zijn stem klinkt
als de zilveren lepel
tegen het theeglas
mij toevertrouwt
dat het allemaal niets voorstelt.
na de dood
ben ik
voor het leven
het bangst
20 mei 2006-2010
voor mijn broer
Dit is mijn wijn... 
Een tikje tegen een theeglas, dat is het
de smaak van
september
in mei,
je proeft dat
Je bent er gelukkig weer/nog. Ik heb er lang naar gekeken en dat is volgens mij een goed teken.
Zijn het geen lavendelblaadjes? Blij dat je er weer bent!
voor mij ook Theo, dank je voor je reactie
ik zal deze dagen niet vaak op het blog zijn
maar het is zo zomer en de natuur
doet nu al zo zijn best
om het allemaal een ander daglicht te geven
dat de rouw al wat zoeter is
dank je, Wattman
het waren lijkwaden
van bevroren groente
maar nu je het zegt….
Na de dood ben ik voor het leven het bangst. Dat heb ik ook
en daarna komen de levenden, paco
en pas helemaal achteraan in de rij de doden zelf!
voelgedicht
dank je
mooi geschreven vanuit je zelf
prachtig beeld…intrigerend, want het kan van alles zijn
heel erg aanbevolen, je laat iets van jezelf zien
dank je dianne, svara en assyke