Kwijt
Doe maar
net alsof hij
in het ondiepe
van je ziel
recht op
wacht staat
om niet
zomaar
een ziel
zonder maag
met
plichtsbesef.
Uit: Het laatste woord
(Een feuilleton voor bijna doden,wier leven pas verassend echt wordt als de ziel gedacht wordt als de ander.
Zoals een kind imaginaire vriendschappen onderhoudt en in stoffen knuffels onmisbare liefdesobjecten projecteert.
Wetend hoe arm we cultureel leven, maar dapper weigerend dat dit aan de geest zou liggen.
Neurotischer kan een samenleving niet zijn, die van de liefde alleen begeerte kan verstaan en de dood aanvaardt zodra het verlangen nooit meer bevredigd wordt.)
Dit is mijn wijn... 
Sterk gedicht Marius. Het ondiepe van je ziel…prachtig. Je laatste zin vind ik ook heel sterk. Zodra het verlangen nooit meer bevredigd wordt….super!
prachtig
nu denk ik overigens wel dat onze ziel een maag heeft
alleen geen darmen
ik vind dat je ontzettend mooi schrijft
mooi!
de kernwoorden voor mij zijn: om niet
door het zonnetje zag ik buiten niet hoe prachtig deze foto is!!!!
@Wattman
De credits horen eigenlijk naar Freud en Jung te gaan. Ik ben met hun briefwisseling bezig. Bij het natrekken van hun biografie kwam ik erachter dat ze beiden hun psyche begonnen te ontleden toen ze in een isolement verkeerden. Jungs oplossing voor de vijandige omgeving was een houten popje, dat hij met een steen (die in twee helften was geschilderd en dat in retrospectief geduid kan worden als zijn introversie-extraversie dichotomie van de persoonlijkheid) in een kistje op de zolder van zijn ouderlijk huis verborg. Hij stopte er regelmatig briefjes in, papiertjes met een boodschap voor de ziel. Zo vond hij veiligheid en innerlijke rust. Zo’n poppetje, dat Jung uit een houten liniaal had gesneden, had ik graag gehad toen ik me in dezelfde situatie bevond.
Freuds oplossing was de ‘ontdekking’ van de droom als toegang voor het onbewuste, waarin hij zijn ‘troubles’ zou doorzien. Het fenomeen van een 2e dimensie in de persoonlijkheid delen beiden als een wetenschappelijk feit. Het is een schitterend spel met zichzelf, waar we graag in geloven. Het geeft ons innerlijke heldendom, die niet van de buitenwereld afhankelijk is.
@Assyke
Mijn zieltje schatert van binnen van je complimenten.
Het popje kan de maag verbergen, maar dat staat de liefde voor hem niet in de weg hoor.
Het heeft de mond altijd dicht. Dus een gebit kun je niet zien. Het zou kunnen dat het zich voedt door de neus of de oren. Ze zeggen weleens dat de ziel de wind is, die door ons hoofd en hart waait. Maar echt veel van de anatomie van de ziel weten we niet. Daar is nooit sectie op gepleegd.
@Svara
Ja, de ziel doet zich totaal belangeloos aan me voor en staat geheel en al in dienst van de wil er altijd voor me te zijn als de gewone relaties in gebreke blijven. Buiten mij om verbindt het zich graag met andere zielen.
@ Marius
…ook als ze niet in gebreke blijven toch?
mooie antwoorden hierboven.
inspirerend weer
laten veel van jezelf zien.
‘anatomie van de ziel…..daar is nooit sectie op gepleegd’
net zo min als we met zekerheid kunnen zeggen dat er een ziel bestaat.
het blijft me boeien om ‘de ouden’ te lezen vanuit verschillende invalshoeken over ervaringen die ons bevattingsvermogen te boven gaat.
buiten je om en toch weet niet );-)
@Svara
Het is een wijze van denken, waar je in meegevoerd kan worden.
Ik deel hun ernst niet tot en met.
Het gaat mij eerder om hun fascinaties, dan om hun waarheid.
Wat kun je van ze volgen? Die vraag blijft nog lang beantwoordbaar.
Dat levert voor mij doodleuke, aansprekende en vrolijke wetenschap op,
waar de poëzie een puntje aan zuigt.
ja , de ziel, al een oud woord inmiddels
Tja, Marius, een soort van spiegel van de ziel. Een zieletroost en een spiegel zonder glas.
Zielsveel houd ik van de ziel, anders zou de ziel zielig zijn en mijn vleesch zou nutteloos zijn.
De begeleidende ziel houdt het lijf levendig.
Overigens, de lange achternaad in het bijgaande lichaam getuigt van stromingen die zowel de ziel alswel het vleselijke ondergaan…
Met een afgezette hoed, zwaai ik u toe.
@iris
ja, het woord ziel is oud en taai; en beladen door esoterische betekenissen. In de muziek wordt het nog vaak genoeg bezongen om er de kern mee uit te drukken van de mens en vooral zijn goede wil. I am a soul whose intentions are good, Oh Lord don’t let me be misunderstood. Het laat meteen zien dat het geloof in een hogere ziel onder musici nooit is verdwenen.
In de psychologie is het Ik en het Zelf ervoor in de plaats gekomen. Of dat een verbetering is, is voor mij een grote vraag. Juist bij Freud en Jung vindt je het bruggetje daarnaartoe en weer terug. Zij hebben geprobeerd de dynamiek van het individu in even dynamische persoonlijkheidsgrootheden uiteen te zetten. Dat leverde prachtige grote verhalen op over de mens, de cultuur en de natuur van dit wezen dat al vroeg in de geschiedenis meende een levende ziel te zijn en zich daarmee van de zielloze of zielsdode dieren meende te onderscheiden.
@johan
welkom, leuk dat je reageert en precies met die elementen waar de ziel van gaat gloeien.
die achternaad verbeeldt de verbinding van de twee persoonlijkheden in ieder mens, de dualiteit van wat Jung nog wel het fraaist heeft benoemd: (de gerichtheid op) het innerlijke leven versus de buitenwereld waarin je moet (over)leven. Die dualiteit ‘bezielt’ het lichaam en de intimiteit met andere lichamen, waarbij we steeds vrijer zijn geworden om het spel ermee tot het uiterste door te voeren. De ziel van de genotzucht en van de kunst deze zo te beheersen dat dat genot je uit de tijd tilt, houdt zelfs moderne denkers als Foucault en Lacan heftig bezig.
ik zwaai u terug met een buiging voor uw frisse wind door mijn blog.
De ZIEL, HET MYSTERIE
wij, van Artaaa, gaan het onthullen, paco
want te lang is het geheim gehouden dat het
berust op kinderpsychologie. We gaan de ziel weer
flink poetsen, dan geeft het vanzelf zijn geheimen prijs…
goedemorgen Marius, ja mooi : een zielegedicht…. harteloos haast ;))
maar welk een weemoed zit er verborgen achter je woorden….ook ik heb weleens helemaal zat van al die begeerte -en en genotszoekers om me heen en in mezelf maar ik laat me er niet door verslaan hoor ;)))
fijne dag!
groet,
gala
dank je, galadriel
die weemoed is er, zekers
of de ziel ook een hart heeft
zal Jung bevestigen
en Freud verwerpen
maar hun zielen laten zich niet verslaan
het is een prachtig denkbeeld
en een intrigerend begrip van het wezen van de mens
en een mooie gedachte dat dat wezen in zichzelf gekeerd
verlangt naar oneindige verbindingen
en nu ik weet dat het hun fetish was
zit er een mooi verhaal in die poppenlevens