Voor het juichen om homosexualiteit is er een roze dag op de vierdaagse in Nijmegen geplakt. De graag uit hun dak gaande en joelende homo’s, en wie zich daartussen thuisvoelt, kunnen hun regressie naar hun onderdrukte tienertijd vanaf heden ook daar botvieren. Alle homosexuele burgemeesters van Nederland zullen er een defilé afnemen.
Terwijl in de Republiek der Letteren niemand meer zijn sexuele voorkeur over zijn identiteit als schrijver plakt, is het nog steeds een trend onder politici, bestuurders en hun subsidieontvangers om trots op die lege trom te slaan.
Onder het mom van emancipatie krijgen we weer dwangvoorstellingen voorgeschoteld, waarin men niet weet hoe carnavalesk men moet doen om te laten zien dat men bevrijd is van de onlustgevoelens anders te zijn dan anderen.
De voor hen onvermijdelijke terugkeer naar de zolderkamer, waar zij in het geheim zich aanstellen om hun verlangen naar sex met iemand van hetzelfde geslacht te vermommen in een aanstellerig kirren en verwijfd zichzelf strelen, moeten we van hogerhand apprecieren als hun cultuur.
Straks weer de gay-parade in Amsterdam, die zichzelf ziet als hoofdstad van het Homo-rijk. Daarna Tilburg waar je op maandag roze uit je dak kunt gaan. Het homoisme is langzamerhand een staatsziekte geworden, dat door een netwerk van genoemde professionals in stand wordt gehouden en zelfs wordt verspreid.
Waarom eigenlijk? Waarom kunnen deze homo’s hun lustgevoelens niet anders vorm geven dan in een conversie van het verwijt dat ze destijds er niet voor mochten uitkomen? Een conversie die op wereldschaal nog altijd de onderdrukking van homosexualiteit in stand houdt in al die landen waar je als homosexueel alleen in het openbaar (van met name het uitgaansleven) getolereerd wordt als je je als 2e hands vrouw gedraagt.
Dit is mijn wijn... 
Heel erg aanbevolen, ik heb homo’s altijd gewoon geaccepteerd. Nu wordt het tijd dat ze het zelf ook doen.
mee eens
helemaal
met een groet
Als je geen zin hebt om er aan deel te nemen hoef je de lol van anderen toch niet zo in de grond te boren? Het provocatieve karakter van al die homofeesten moet in stand gehouden worden want uiteindelijk heeft dat ooit voor de bevrijding gezorgd. Je hebt homo’s aan wie je niets kunt zien en homo’s van wie het meteen opvalt. Die laatsten liggen een beetje moeilijk bij jou geloof ik.
@ precies antoinette
en bedankt voor je aanbeveling
@ dank je vuurjuffer
een hartelijke groet terug
@ welke bevrijding precies ron?
en waar in mijn blog boor ik homo’s de grond in?
en wat precies kun je aan homo’s zien?
volgens mij heb je het allemaal niet goed begrepen
als dit je reactie is.
probeer het eens zonder ‘roze bril’ op te lezen….
Helder betoog Marius. Ik weet nooit goed wat ik daarvan moet denken. Ik denk meestal: ‘tsja, als ze dat nu zo graag willen’. Maar je plaatst je vrijwillig buiten de maatschappij op zo’n dag, denk ik dan ook weer. Want ik hoor er niet bij. Terwijl ze van mij ook aan de ‘gewone’ (kijk, daar heb je het al) vierdaagse of Tilburgse Kermis mogen deelnemen. Geen probleem mee!
Voetbal : iedereen die een voorkeur heeft voor voetbal kleurt huizen en straten vlaggetjes, wat toespraken, toeters en bellen, pruiken en schmink, gekte en plezier en iedereen mag het horen en zien. Leuk, Nederland feest graag !
Karnaval : iedereen die een voorkeur heeft voor karnaval kleurt huizen en straten vlaggetjes, wat toespraken, toeters en bellen, pruiken en schmink, gekte en plezier en iedereen mag het horen en zien. Leuk, Nederland feest graag !
Koninginnedag : iedereen die van het koningshuis houdt kleurt huizen en straten vlaggetjes, wat toespraken, toeters en bellen, pruiken en schmink, gekte en plezier en iedereen mag het horen en zien. Leuk, Nederland feest graag !
Homos, op zich al feestvarkens, houden een paar keer per jaar ergens een openlijk feestje : vlaggetjes, wat toespraken, toeters en bellen, pruiken en schmink, gekte en plezier en iedereen mag het horen en zien.
Leuk, Nederland feest graag !
Oh neen, toch niet leuk als de vuvuzela roze kleurt klopt het plaatje plots niet meer of begrijp ik het verkeerd ?
@ Wattman
Het misverstand zit in het streven zelf.
Dat is totaal verduisterd geraakt in het geval van de mens,
die zich wil bevrijden van vooroordelen en zijn sexuele voorkeur zelf vorm wil geven.
De homo is m.i. op zich niet een maatschappelijke identiteit.
Het is een etiket, dat de samenleving op je plakt, om je te identificeren.
Zodat MEN je kan afwijzen, je gedrag kan afkeuren en je in een verdomhoekje kan plaatsen.
Dat label kun je dan als verzet tegen het maatschappelijke vooroordeel provocerend uitvergroten, maar zo’n geuzendaad kerft al snel in je gelaat dat je bent wie je van je zelf gemaakt hebt.
Ikzelf heb dat ervaren in de jaren zestig, toen ik als jonge knaap door de Haagse nichtenscene pas tot hun geheime broederschap gerekend werd als ik me nichterig ging gedragen.
Ik deed min best als vijftienjarige, maar schaamde me diep als ik in de spiegel keek voor dat verwijfde krengetje dat van me gemaakt werd.
Toen ik verder weigerde mee te werken aan hun bekering, stond ik er weer alleen voor.
Eenmaal 18 jaar geworden, ging de wereld voor me open in Leiden.
Daar zette een werkgroep zich in voor integratie en was juist furieus op het COC en de homohoreca die zich slechts inspanden om De Nicht eigen plekken te geven om Die Conversie van zichzelf uit te hangen.
Integratie betekende voor ons dat het normaal gevonden werd en je er daarom geen nadruk op hoefde te leggen wat je voorkeur was.
De Nicht, die nu de homo-cultuur van de Roze Dagen domineert, is in mijn ogen een dwangneuroticus die vol onlustgevoelens zit met zijn sexualiteit en met zijn niet te stuiten tienergedrag een voor zichzelf onbewust verwijt verdringt.
Dat verwijt zou weleens kunnen zijn, dat ze nooit als homo geboren hadden willen worden.
@ ja Bert, ik denk dat je het verkeerd begrijpt, wat ik geschreven heb, maar misschien helpen de reacties op anderen je om me wel te begrijpen.
Ik dacht dat de homo emancipatie wel zo een beetje zijn beslag had gekregen in Nederland maar ik kan me vergissen.
Maar of al die festiviteiten enige zoden aan de dijk zetten? Ik betwijfel het.
Nederland is – met of zonder homo scene – bezig af te glijden naar een carnavaleske samenleving. Er valt niks anders meer te doen, denk ik.
mienwaarismijnfeestslipgeblevengroeten
Als homo’s zichzelf zouden accepteren als normale burgers zouden ze dergelijke, het verschil benadrukkende, feestjes niet organiseren.
@ Peterus
Ik denk idd dat je je vergist.
Die emancipatie stelt niet veel voor.
Er wordt als voorkeur nogal altijd scheef tegenaan gekeken.
Het proces waarin je het bij jezelf ontdekt,
wordt nog altijd gefrustreerd door de opvoeding die uitgaat van heterosexualiteit.
Als je het al ontdekt, dan houdt de wet je tegen om ermee te experimenteren.
Als je vervolgens het een tijdje beoefent, dan behoor je tot een soort kaste die je niet laat gaan op het moment dat het je gaat vervelen.
Die kaste bezit het circuit waarin je je goddelijke gang kunt gaan.
De samenleving is op dat punt gesegregeerd in homo- en heterovoorzieningen.
De school beschermt je doorgaans nauwelijks tegen pesterijen.
De voetbalclub verdraagt het doorgaans niet.
De buurt wil doorgaans geen kussende mannen door haar straten.
Enz. enz.
Het ergste is dat de staat haar handen in onschuld wast en zelfs mee paradeert met de gay-scene op die rare boten.
Het grappigste is dat de wandelaars die de roze dag omarmen de interviewer bekennen dat ze zelf echt niet zo zijn.
Allemaal eigenlijk niet vreemd voor een dominante joods-christelijke cultuur, waarin het een 2e rangs plek inneemt. Nog onder die van de vrouw, die zich dan ook nog het sterkst tot die scene aangetrokken voelt.
De verzoening met een verleden waarin homo’s scherp veroordeeld zijn en flinke klappen hebben moeten incasseren, is luchtigjes overgeslagen in een stemming waar jij me ook mee groet.
Het stigma is gebleven en zal nooit verdwijnen als er geen proces plaatsvindt waarin de staat tot de orde wordt geroepen. Want dat lichaam is verantwoordelijk voor alle wandaden.
Echter in die staat is het verantwoordelijkheidsgevoel voor eden gezonde samenleving al decennia ver zoek.
Het gaat daar louter om macht en daar hebben zowel de politici als de openbare bestuurders alles voor over om te bezitten wat ze vervolgens misbruiken voor hun eigen veren.
@ Butch
Dan moeten die burgers ze wel in hun armen sluiten en niet ze gebieden normaal te doen zoals zij. Want ik ken geen buurt waar je het openlijk kan laten merken dat je het zelf wel normaal vindt. Wel ken ik buren die zeggen dat het hen niks kan schelen, maar of dat nou helpt als je vies aangekeken wordt door de buren daarnaast, die denken dat je het op hun kinderen voorzien hebt? Zeg het maar, is het zo simpel als je stelt?
ha, die vorm van frustratie, niet geaccepteerd door de nichtenwereld en dan even nichterig terugstampen via deze
wel, laat ik je verzekeren, zelf loop ik heel normaal gekleed, mijn vriend ook ik doe naar de buitenwereld niets dat heteros ook niet doen : we lopen al eens hand in hand, ik durf mijn hand al eens op zijn dij leggen als we ergens in een gewoon café zitten, we durven al eens een zoentje te geven in het openbaar, we durven samen zelfs te swingen in heterogelegenheden. Allemaal gewoon zoals de heteros. Verder geen nichterige trekjes, geen van beiden, ik heb zelfs jaren aan kickboks gedaan en krijg zelfs soms een label van macho opgeplakt zo nu en dan.
Maar met elke uiting van genegenheid naar elkaar toe voelt het aan als een outing en een provocatie voor anderen, soms ook voor onszelf. Er wordt regelmatig gescholden, vuile blikken, soms ook leuke opmerkingen en vertederde blikken. Maar dat etiket van homo krijg je sowieso elke keer weer opgeplakt, waar je ook maar jezelf durft te zijn en het is ook toch elke keer weer even afwachten hoe ver die beledigingen zullen gaan als er een groepje achter je aan loopt.
Dat heeft niets te maken met nichterigheid van anderen, maar alles met de aard van de mensheid. Homos zullen nooit helemaal geaccepteerd worden, wel door velen, maar wie graag etiketten plakt zal dat blijven doen, of we nu opvallen door extravagantie of door gewoon te zijn wie we zijn, er zullen er altijd zijn die een afkeer van ons hebben.
Wat is jouw wijs advies in deze ? Terug de kast in dan maar, doen alsof die man naast mij een kameraad is als we samen ergens zijn ? Wat is jouw norm van normaal doen ?
Ik vertik het in elk geval om mij minder te voelen en te moeten doen alsof. Dat zou pas zelfdiscriminatie zijn, daar ben ik wel iets te fier voor op wie ik ben.
Ik zou zeggen, zet jezelf eindelijk eens over je frustratie van toen je 15 was, wees gewoon wie je bent en laat anderen dat ook zijn.
Of begreep ik je weer verkeerd ?
@ Bert,
Dat is het hem nou net.
Ik vind dat wij helemaal ons best niet moeten doen om erbij te horen.
Dat geef ik ook aan in mijn verdere reacties vandaag.
En nergens zeg ik dat je minder bent dan wie dan ook.
Ik denk eerder dat de staat verantwoordelijk gesteld moet worden voor een gezonde samenleving, waarin je kan zijn wie je maar wilt zijn.
Dat vergt m.i. een ander proces dan emancipatie, waarbij van ons verwacht wordt dat we ons aanpassen.
Aan louter een grondwet en een anti-discriminatiebureau hebben we onvoldoende bescherming van onze rechten.
Aan een COC dat nog zo haar stinkende best doet om het onderwerp in de lucht te houden hebben we ook niet veel.
De samenleving weet er geen raad mee en daar zit het probleem.
Ik ben trouwens blij dat ik op mijn vijftiende doorhad wat er met me gebeurde.
Ik snap ook waarom je me verkeerd begrijpt.
Voor jou is de huidige tolerantie acceptabel, omdat je van die samenleving niet meer dan dat verwacht.
Ik niet, maar heb niet de machtmiddelen om mijn aanklacht daadwerkelijk effect te geven.
Toch houd ik vol dat de huidige omarming van roze dagen, een wurging inhoudt van wie we zijn en wie we zo graag zouden willen zijn.
Wie een afkeer van me heeft, kan dat nog altijd zonder straf uiten.
Wie me een áfvallige vindt van de homo-ideologie, dat je nu eenmaal altijd een etiket krijgt opgeplakt en dus daar maar mee moet spelen, die vind ik niet echt geémancipeerd.
Ons homo-zijn is subcultureel wellicht tot bloei gekomen, maar in die subcultuur voel ik me niet thuis. Het is een plantagecultuur, waar de gewassen eenzijdig ontwikkeld zijn/worden.
Ik heb ook geen behoefte aan een beleving van wie ik sexueel ben in verenigingsverband.
Simpelweg omdat het voor mij niet meer betekent dan dat ik van mannen houd en daar zelf mijn verbanden voor wil kiezen.
Homo-normen hoef je van mij niet te verwachten.
Waarom zou ik die hebben?
Intimiteit is nou net het gebied waar de samenleving hoort te stoppen met haar zedenprekerij en waar wij het uitmaken wat hoort met wie we die initimiteit delen.
Van de samenleving verwacht ik slechts respect voor mijn persoonlijk leven.
En dat respect moet ik kunnen afdwingen voor de rechter. Ook als ik het bij wijze van spreken mis in hun vuile blikken of hun dubbelzinnige opmerkingen.
Het zou al veel schelen als het eindelijk eens in een pedagogie omgezet zou worden dat je als kind al met die sexualiteit bezig bent en dat je daar de ruimte voor krijgt.
Dat vergt ook dat we wettelijk de leeftijdsgrens moeten verlagen voor intimiteit tussen minderjarigen.
Maar daar rust nog een groter taboe op en een grotere afkeer dan op homosexualiteit vanaf 16 jaar.
misschien verwachten die feestende en iets meer verwijfdere homo’s ook wel respect voor hun persoonlijk leven – in jouw bijdrage geef je alvast je eigen afkeer tegen hen behoorlijk weer en meteen ook al redenen voor anderen om hun eigen afkeer tegen hen bevestigd te zien.
Als je als homo al zelf een afkeer hebt voor mensen die anders zijn dan jij en vraagt dat ze zich assimileren om geaccepteerd te worden, wat wil je dan eigenlijk verwachten van hetero’s qua respect.
Alleen al de term homoisme vind ik denigrerend, roze dagen vind je maar niks, feestvierende homo’s vind je carnavalesk, homoisme vind je een staatsziekte – een aanstellerig kirren en verwijfd zichzelf strelen, moeten we van hogerhand apprecieren als hun cultuur – hoe kom je er bij ?
Zelden zulk een denigrerend beeld gelezen over homo’s als hier. Vind je het gek dat ik je niet begrijp ?
In je latere reacties ga je dan zelf stellen dat je respect moet kunnen afdwingen via een rechter. Komaan, door hier denigrerend te doen over dat deel van homo’s dat jij zelf walgelijk vindt toon je zelf al bijzonder weinig respect, wat wil je dan verwachten van anderen als je zelf al een slecht voorbeeld geeft ? Moeten meer vrouwelijk types jou nu ook voor de rechter kunnen dagen ?
Inderdaad, ik begrijp jou niet.
@ Bert
Gedrag in de openbare ruimte mag iedereen bekritiseren als het onderbouwd wordt met inhoudelijke argumenten. Zoals jij hier ook vrijelijk mijn gedrag mag bekritiseren, al deed je dat op basis van verkeerde conclusies en aantijgingen als dat ik gefrustreerd zou zijn. Ik kan wel tegen een stootje.
Uiteindelijk dacht ik dat we elkaar al wat meer genaderd waren met wat we van de samenleving vinden. Maar nu blijk je onder de gordel te kunnen trappen. En sta je opeens in de bres voor het nichtendom. Tja, er zijn weinig homo’s met een echte ruggegraat.
Jammer, dat je het nodig vindt om tenslotte door te slaan met opmerkingen die kant nog wal raken.
Laat ik je dit nog zeggen: een persoonlijk leven is een begrip dat slaat op wat je privé doet. Een beetje zindelijk denken mag ik toch wel van je verwachten en ook dat je je emoties in bedwang weet te houden. Als dat niet het geval is, dan ben ik bang dat je je onlustgevoelens jegens mij toch maar eens onder de loep moet nemen en je afvragen wat je me eigenlijk verwijt of dat ook dat verwijt berust op een verdraaide zelfhaat dan wel haat jegens de eigen soort, die je door jew afweer niet bewust bent.
Je neemt m.i. de kaste in bescherming die het bederven voor een homo, die zijn identiteit anders beleefd dan zij. Naar hun gedrag gemeten hebben ze dat echt niet nodig. Veeleer zijn ze gediend met de spiegel die ik ze probeer voor te houden.
Inderdaad, je begrijpt weinig van mij en van mijn maatschappijkritiek.
@ Marius – Het is niet veel anders dan de heteroseksuele feestjes, althans de feestjes waarin heteroos het beeld domineren. Overigens ook vaak van die feestjes waar ik niets of weinig mee heb.
Op het homomonument in Amsterdan staat de tekst ‘Naar vriendschap zo een eindeloos verlangen’ , of iets in die trant. Dat vind ik eigenlijk niet zo terug in die homo feestcultuur , die eerder de heterofeestcultuur kopieert en hoogstens daarin nog wat verder gaat als het gaat om het benadrukken van feesten en seks met wie dan ook. Maakt me niet zoveel uit, maar dan is het tijd voor een andere tekst op dat monument.
@ Iris
Het hoeren en snoeren, zou mijn moeder zeggen, komt idd in alle kringen voor. Daar zie je intimiteit in een dwangmatige vorm en ook het verschijnsel dat mensen daarna niet meer (willen) weten hoe ze zich misdragen hebben of naast je in bed liggen en zich afvragen of ze sex met je hebben gehad, want dat zou dan weer niet de bedoeling zijn geweest.
Het is armoe troef in de maatschappij wat betreft dat gedoe om sex te krijgen en daarbij de erotiek snel over te slaan. Voor de kwaliteit van de sex, de intimiteit zelf en het eigen geweten van de lustactiviteiten is dat funest. Het kan ook snel tot agressie leiden als de lust onmiddelijk bevredigd moet worden. Mij is dat weleens overkomen, toen ik met een stel jongens meeging naar een zolderparty en de lafaards daar de deur op slot deden om die kouwe kikker een lesje te leren.
Gastheerschap is ver zoek en gastvrijheidsregels hanteert men nauwelijks. Het genieten is niet echt mogelijk, omdat het platte willen neuken de hoofden gek maakt. Voorlichting in intimiteit en erotiek komt zelden voor.
Ja, die tekst is door J. I. de Haan ‘geleverd’. "Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen" is ontleend aan het gedicht "Aan eenen jongen visscher". In Rotterdam was er een café dat dat gedicht op de voordeur had gedrukt en probeerde die sfeer in hun herbergje in stand te houden. Daar heb ik het nog meegemaakt hoe ter kwader trouw men met je om kan gaan. Je zit met iemand te praten en plots voel je zijn hand op je dij. Je zegt in alle rust, dat je daar niet op gesteld bent en de brutale aap vindt dat je dan daar niet thuishoort. Vervolgens vraag ik waar hij dan precies op uit is. De aap zegt geémancipeerd conform het homomonument dat hij mijn geslacht wil voelen. Ik zeg, dat kun je ook beleefd vragen en niet door je op te dringen. Ook daar nam hij geen genoegen mee en greep me vol in het kruis. Ik sta op en laat iedereen zien dat hun gast zich aan me vergrijpt. Niemand besefte dat het een aanranding was. Toen had ik het wel gehad met die sexuele vrijheid, die men verdraait tot vrijpostigheid.
Ik denk dat dat homomonument de regel mist, dat het een teken aan de wand is voor iedereen die vergeet wat initimiteit van je vereist. Nu gedenkt men er de vrouwen en mannen mee, die willen uitkomen voor hun homoseksuele verlangens. En wil men "hen inspireren en steunen in de strijd tegen ontkenning, onderdrukking en discriminatie". Het rare is dat men die ontkenning enz. reserveert voor homogevoelens en niet de uitleg toestaat dat naar vriendschap verlangen voor iedereen geldt en ook het geweld dat men zichzelf en de ander aandoet om de lust onmiddelijk te bevredigen. Die sexualiteitsdwang domineert in de samenleving.
Ook die bizarre functie van "een permanente confrontatie met het bestaan van homoseksualiteit" stuit me tegen de borst als daar de roze driehoek bij gebruikt wordt. Die driehoek was juist bedoeld als stigma en nu is die betekenis verschoven naar een symbool voor homoseks. Ik heb nog nooit een jood, communist of Roma met zo’n driehoek dapper door de samenleving zien lopen, maar die domme homo’s tuimelen in hun eigen verdraaiingen van de werkelijkheid dat hun lustactiviteiten hun verlangen naar vriendschap zouden voorstellen.
In die zin maakt het me allemaal juist heel veel uit. Met de integratie van homosexualiteit is het droevig gesteld en zou er een alternatief monument op zijn plaats zijn. Waarvan de tekst zou moeten luiden:
"intimiteit is van alle waarden
het meest kwetsbaar
als de samenleving
het niet verheft
tot een heilige zaak,
meer dan een religie waard"
Ik begrijp jouw afkeer tegen nichten maar al te goed, die is wel duidelijk – maar je haalt een paar dingen door elkaar : je hebt het enerzijds over een beperkte groep binnen het homomilieu, heel erg duidelijk vanuit jouw frustratie, dat laat je ook in je laatste reactie weer verstaan. Je bent misbruikt door een aantal mensen uit die bepaalde groep. Dus sla je maar meteen in het rond naar iedereen die een beetje nicht is in jouw ogen – allemaal hoeren en sletten in jouw ogen. Je maakt geen enkele nuance tussen homo, nicht of iemand die gewoon uit is op sex.
Wat ik doe is ook jou een spiegel voorhouden – ik stamp niet onder een gordel door het op te nemen voor een groep die jij zomaar even allemaal over dezelfde kam scheert. Niet alle nichten zijn constant op zoek naar seks, zoals jij graag laat uitschijnen en ook niet allen die de voorkeur geven aan vrije seks zijn er op uit om mensen te verkrachten.
Toen ik jouw bijdrage las dacht ik : wat een homohater is dit !!! Pas later merkte ik in jouw reacties dat je zelf homo bent. Maar ik merk geen nuanceringen, ik merk alleen maar dat je in het rond slaat en veralgemeend alsof je inderdaad een homohater bent. Om het met je eigen woorden te zeggen : een verdraaide zelfhaat dan wel haat jegens de eigen soort, die je door je afweer niet bewust bent. Mooier had ik het zelf niet kunnen stellen.
Nu begrijp ik je dus wel, ik ga alleen niet mee in jouw denkwereld van afkeer, haat en minachting.
.
@ bert
sorry hoor, maar je begrijpt geen hout van mij
nog minder van mijn zelfanalyse
je graait maar wat in mijn teksten zoals
de psychiater dat doet en
die psychiatrie is door Jan Foudraine in
Wie is van hout? m.i. als ballon voldoende doorgeprikt
toch waag ik nog maar een korte weerlegging
het zou kunnen dat je daar wel ontvankelijk voor bent
ik betoog dat de nichten homosexualiteit als etiket verdraaien
en daar op roze dagen niet meer van weten te bakken dan een lege trom
waar God betert dezelfde nichten onder de homosexuele burgemeesters het défilé van afnemen
hou nou eens op met alles wat ik aanstip
te veralgemeniseren tot uitspraken over alle nichten enz.
probeer de dwangneurose onder homosexuelen te doorzien
die hun lustgevoelens op die dagen vermommen in afweermechanismen
die hen moeten behoeden voor het bewustzijn de intimiteit tussen mannen, die privé is,
publiekelijk te dehumaniseren, te vernederen, plat te maken enz.
als ik spreek van verdraaide haat
jegens de eigen soort
dan doel ik daarop
poëtisch geformuleerd:
mijn mateloos verlangen
naar wat hij mij geven kan
mag niemand buitenhangen
die ontkent de zin van ‘ik ben je man’
niet je liefje voor één nacht
niet die gozer die mij daarna veracht
niet de mens die van mij een afkeer heeft
omdat ik gevolg geef aan wat in mij leeft
ik vraag niet om een ander land
ik vraag slechts om een samenleving
waar mensen wonen met verstand
van de ziekte van een tweedeling
wie minacht wie, vraag ik je nog een keer
als we de soort splitsen in goeden en slechten
wie heeft dan een afkeer en projecteert steeds weer
zijn onlustgevoelens op een soort mens die juist niet wil hechten?
je antwoord weet ik al en laat ik voor wat het is
de zoveelste ergernis aan een
onbevrijde staat waarin de mens verkeert
die homo’s over de ene kam scheert
en hetero’s over de andere kam
en maar aanmoddert met wat slechts een blog is
dat gaat over echte integratie zonder gedram
zich steeds te moeten realiseren, ik sta ervoor, alleen
wie minacht wie, vraag ik je nog een keer
als we de soort splitsen in goeden en slechten
een mooie zin, maar net jij doet dit hier zo overduidelijk, de soort splitsen in goeden en slechten. Degenen die niet aan jouw normen voldoen zijn duidelijk de slechten en benoem je meteen maar gemakshalve als ‘de nichten’. Zonder nuance. Wie behoort daar allemaal bij volgens jou. Je laat verstaan al die feestvierders, de burgemeesters vind je ook al nichten. Alsof die allemaal geen gevoelens zouden hebben, geen verlangens, geen eigenheid. Dé Nichten – en daarmee vat je het samen : Dé slechten.
wie minacht wie, vraag ik je nog een keer
Bekijk de mens als persoon, niet als groep. Dé nichten, het is een zelfde denkwijze als Dé Marokkanen, Dé Joden, Dé moslims. Plak er een etiket op en je mag ze volop stigmatiseren en in een verdomhoek plaatsen en beledigen, want het zijn slechten.
Dé Nicht bestaat niet – ieder heeft een eigenheid, een persoonlijkheid, gevoelens, ieder is een mens apart. Je beledigt niet alleen iedere homo door ons te willen opsplitsen tot twee groepen, maar je beledigt vrienden en kennissen van mij die volgens jouw denkbeeld tot de nichtengroep zou behoren, alsof die, omdat ze graag feesten, geen enkel ander gevoel in zich zouden hebben. En wie niet meegaat in jouw denkwereld zou geen ruggengraat hebben ? Ik zou eerder het omgekeerde denken, door net in te gaan tegen jouw vooroordelen en veralgemenen en etiketteren toon ik net dat ik een eigen mening heb.
Ik val jou niet aan als persoon, ik ben het alleen niet eens met je als je de homo’s gaat indelen in de nichten en de anderen. Wie is die andere groep ? De ‘normalen’, naar jouw norm ?
wie minacht wie, vraag ik je nog een keer
als we de soort splitsen in goeden en slechten ?
.
ja, klopt jij hebt het in dat gedicht over de opsplitsing van homo’s en hetero’s, maar in al de rest splits je de mens op in nichten (die slecht zijn) en die andere groep en doet dus exact wat anderen doen
ik beschimp jou nergens, jij beschimpt wel een heleboel mensen die mij nauw aan het hart liggen – ik ben het daar oneens over, jij plaatst mij daardoor bijna in het kamp der racisten, ook geen kleine schimp
maar ik ga er niet verder op in, ik heb gezegd wat ik zeggen wou, jij blijft bij jouw mening ik bij de mijne, ook goed, meningen mogen verschillen
ik wens je verder een mooi leven toe, je verdient het als elk ander uniek mens.
.
(gek, jouw reactie was plots weg en staat nu achter de mijne … )
@ bert
het gedicht refereert aan de mens als soort
en de splitsing in homo’s en hetero’s
ik heb dat in coupletten 5 & 6 duidelijk verwoord
en toch kun je het niet laten om boos
te worden en vervolgens opnieuw je lithanie
te herhalen, mijn woorden opnieuw te verdraaien
ik word er zo moe van en betreur dat je mythomanie
jegens wat ik feitelijk schrijf je dwingt te blijven graaien
dat ik je hoogachtend de groeten doe
je hier achterlaat met je eigen dromen
over rechten van mensen die nooit uitkomen
omdat ze in symbolen geloven in plaats van in de clou
ps
ter verduidelijking van wat ons verwart
qua begrippen en vermogen elkaar te verstaan:
net als etniciteit is een sexuele identiteit
een louter symbolisch begrip van wie iemand is
men hanteert dit begrip geheel afhankelijk
van heersende behoeften en belangen
om zich in de tijd en plaats van het heden
toegang tot de macht te verschafffen
om over de ander te kunnen heersen
die hun superieure idee van de samenleving
onderuit haalt en daarmee hun zuiverheid qua redenering
bevlekt met taal en tekens, die zijzelf niet beheersen
zo zie ik de gehele kwestie waar jij over spreekt
en dat je niet laat ophouden erover te spreken
je hartstocht brengt je bijna in het kamp van racisten
die ook niet kunnen ophouden de ander te beschimpen
om hun wetten te laten gelden die voorschrijven dat je pas
een homo zou zijn als je dat publiekelijk bekent conform hun biecht
Amen
deze mag je verwijderen, laat het maar eidigen met ‘amen’, een mooi laatste woord.
ja, waarschijnlijk een gevolg van het moeizaam laden van de site vandaag
dat geeft mij nog de kans om je erop te wijzen dat ik nergens in mijn reacties
nichten op 1 hoop veeg en in mijn blog zelf spreek over De Nicht die domineert,
daarbij niets toe- of afdoe aan hun persoonlijk leven, dat ik als hun eigen zaak beschouw,
namelijk privé, maar wel aan hun gedrag in de openbare ruimten en dat gedrag stel ik ter discussie, evenals mijn molestatie door hen op hun armetierige zolderkamertje, wat jij afdoet als een frustratie.
ik laat het staan bert, dan is het compleet
want meningsverschillen horen m.i. geheel gevolgd te kunnen worden
als een soort elkaar-uit-laten-spreken
Ik heb de discussie gevolgd. Marius, ik kan niet altijd (niet alleen hier) even goed begrijpen, in je manier van schrijven/dichten. Ik krijg maar geen vat op de essentie.
De, de laatste jaren gegroeide reserves tegen de gay-parade, nadat hij eerst verwelkomd werd (al zat daar erg veel ‘aapjes-kijken’ bij, excusez le mot) ligt denkelijk in het ‘boten vol seksvlees’-karakter ervan. Dat ligt denkelijk dicht bij jouw bezwaar. Maar daarmee zijn de deelnemers natuurlijk veel meer dan dat. Als je nu naar de Rotterdamse love-parade kijkt, dan vind ik daar hetzelfde: wagens vol op pillen bonkend seksvlees. Het is bovendien een veel algemenere maatschappelijke tendens van de laatste, zeg 20 jaar, een soort over-verpornografisering.
Dat zijn zo mijn gedachten, als hetero-buitenstaander.
Nou, Zich
Je zit met je signalering van de oververpornografisering middenin de kern van mijn kritiek, dus dat niet begrijpen valt reuze mee.
Het probleem, wat ik probeer te benoemen, is dat de actoren in die maatschappelijke ontwikkeling hun lichamen dwangmatig besturen om een specifieke identiteit tegenover die van de ander te handhaven. Daarin verschillen ‘ homo’s’ niet van ‘hetero’s.
Die identiteit is echter een lege huls, als die lichamelijke voorstelling van zichzelf niet verder komt dan dat deze anders is dan die van de anderen.
Ik verwijt de staat daarin dat deze het lichamelijk anders zijn bevestigt door mee te gaan in deze psychopathologie en bijvoorbeeld in de bres springt voor homo-emancipatie langs die lijn.
Homo-emancipatie is historisch een miskleun van jewelste, omdat juist de homo opgesloten wordt in een ander soort lichaam dan degenen die hem/haar niet als gelijke erkennen.
We gaan erdoor in soorten mensen denken, terwijl er maar 1 soort bestaat. Zo kom ik op racisme terecht, waar de racist dat ook doet met de huid of etniciteit van de ander en zijn eigen soort daar superieur tegenover plaats als de enige die zuiver zou zijn.
Dat de bestuurders van die lichamen meer zijn dan hun lichaam, dat beaam ik meteen. Ik heb dan ook meelij met hen, maar troost helpt hier niet. Wel het gezegde zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Mijn bezwaar richt ik op de roze dagen, waarin de nicht domineert. Nou net de ‘persona’ die homosexualiteit van haar intieme karakter berooft om zijn ego en dat van zijn lustobjecten te doden met een verdringing van zijn ultieme verwijt een homo te (moeten) zijn.
Als er iets bevrijd zou moeten worden dan is het de homo zelf, uit zijn dwangmatige omgang met lustgevoelens voor de ander, die eeuwenlang onderdrukt zijn geweest.
Homosexualiteit tot kern benoemen van je identiteit en deze vervolgens ontlenen aan het etiket dat op je gedrag geplakt is door degenen die het afwijzen moet de betrokkene en zijn omstanders toch aan het denken zetten.
Maar nee hoor, geheel gedachtenloos wordt die ‘ vorm van zijn’ DE existentieleer van volk en vaderland die de ooit verworpen homo zo zonder enige wedergeboorte in de armen sluit.
Overigens is hier niemand buitenstaander, zeker niet als deze zich hetero denkt te kunnen noemen, waarbij opnieuw geprobeerd wordt een segregatie langs de lijn van de sexuele categorisatie als een wetenschap pur sang te gebruiken. Noch de homo, noch de hetero kan zich een eigen identiteit aanmeten die elkaar uitsluit als een en dezelfde figuur. Namelijk een doodgewoon mens, dat zijn lust- en onlustgevoelens moet zien te managen in een wereld die daar geen enkele pedagogie voor aanreikt.
Tenslotte,
De hele discussie is wellicht nog het beste samen te vatten met een ander voorbeeld van (zelf)discriminatie:
De gehandicapte, die voortdurend geidentificeerd wordt met zijn handicap, zal nooit een gelijke worden tussen al die mensen die niet gehandicapt zijn.
Terwijl juist de gehandicapte een uitzonderlijke mens is, die zelfs met het verlies van wat de ander zich niet kan voorstellen als het hem of haar overkomt, gewoon kan functioneren als ieder ander.
Die gehandicapte heeft juist last van de onvermijdelijke superioriteit die de niet-gehandicapte uitstraalt en dat vooral door te compenseren wat hij als het tekort van de ander ziet.
Daardoor moeten ze nog altijd vechten om een baan, om gelijke waardering als sporter, om gelijke behandeling als verkeersdeelnemer enz., terwijl ze over dezelfde capaciteiten beschikken als de zogenaamde gezonden.
Het meest valse argument dat ze voor hun voeten geworpen krijgen is, dat die anderen (het publiek) hen niet graag ziet. Het publiek heeft alleen belangstelling voor een mens zonder gebreken. Daarom worden de paralympics van de buis gehouden.
Ook hier geldt dat de staat niet ingrijpt en de burger in zijn waan laat dat het waar is dat iemand zonder benen geen fraai gezicht is, niet in staat ons in de sport tot vervoering te brengen, niet in staat is tot dezelfde acteerprestaties als ‘wij’ de gezonde acteurs….
Hallo Marius, ik kom vandaag of morgen etrug want ben nu dronken. Groet
Je bent altijd welkom, Zich
Dronken, man, wat is dat een tijd geleden voor me.
De tig geboden voor een relatieve gezondheid met zo weinig
mogelijk schokkende benen overtreed ik weleens, maar dan blijft het bij een glas of 4.
Bacchus eren, moet ik aan jou overlaten, dus drink er nog maar 1 extra op mij…/-:[]
Zo "lust" ik er nog wel eentje. Ik wil een heterodag!
Op welk evenement,
wil je dat, Trekmoment?
Tijdens de vierdaagse?
Kom er vooruit en vraag ze.
De organisatoren van de roze dag
zullen zeggen dat trippelende hetero’s
al zijn voorzien, met de 1e, 2e en 3e dag
maar ze denken mee en zien de klaproos
als het symbool voor wie alleen met
het andere geslacht gemeenschap wil
om uiting te geven aan de pret van de gil
niet uit de kast te komen, maar uit het bed.
De vraag is wel of het openbaar bestuur genoeg
heterosexuele burgemeesters op kan porren
die buiten de openingstijden van de kroeg
het défilé af willen nemen zonder morren.
Aan Jorritsma zal het niet liggen, denken zij,
maar meer overtuigde hetero’s achter een touw
die vind je zonder lamp niet zo heel erg gauw
en zullen ze wel blijven wachten in de rij?
Bovendien is er al een vrouwendag
dus voor hen is het ook niet echt nodig
en een mannendag maakt de roze overbodig
al met al is je vraag op zich terecht en stellen mag!
Mag ik al dat oranje stomvervelend vinden? Die manier van saamhorigheid in ons land.
Als je met een verkeerd T-shirtje fietst word je uitgescholden.
Mag ik carnaval een bezopen feest vinden? Vijf dagen uit je dak met veel drank en
nakomende problemen om weer 360 dagen te doen wat moet.
Mag ik gemarcheer in de vierdaagse niet mijn ding vinden? Juichen voor de keurkorpsen
en andere soldaten. Nee doe ik niet.
Mag ik op koninginnendag roepen dat ik voor de republiek ben? Niet mee doen aan een
zogenaamd volksfeest losgezongen van zijn aanleiding.
Ja dat MAg ik, zeg ik Paco na. Dat is immers mijn mening en die hoef ik neit altijd onder
stoelen of banken te steken.
De Gay parade start hier achter mijn huis. De hele morgen liggen stampende boten zich
op te laden voor de tocht tussen de aapjes kijkende mens door. Mag ik vinden dat dat een
colere herrie is die ik liever niet hoor. Ja dat MAg ik.
Homo’s zijn net mensen en mensen blijken graag in grote groepen herrie te maken en
sommige laten graag hun buiken en billen te laten zien. Ik vind het niets bij hetero, bi en
homo. Het heeft volgens mij niets maar dan ook niets met worteling in de maatschappij
te maken. Carnaval draait ook de machtsverhoudingen op zijn kop, maar als het feestje
afgelopen is, staat prins carnaval om het plat te zeggen weer de auto van de directeur
te poetsen.
Een mooi onderwerp voor een boek (met groot formaat uitvouw foto’s): de sociologie van
de grote events.