Verward maar niet alleen

1
Is een droom een daad?

Verwarrend en even onzeker als de vraag:
van wie of door welk apparaat?

Het antwoord smeer ik graag
in iedere laag van een schilderij.

Met de dood van een kunstenaar
in het hart van de droom, ben ik vrij
om los te gaan waar ik anders naar staar.

Waar de flarden samenkomen,
vormen cellen een heelal in mijn geest.

Met de makeup van mijn naaste atomen
recyclen ze alles wat leven is en is geweest.

2
Voor mijn bewustzijn ondergedoken atomen
halen zielen op met een levende map
van draden. Om het dichtstbij zijn kern te komen,
schilder ik het als een gebrandschilderde ‘doorgestikte lap’.

Waar de kleuren mij hebben gevonden,
mijn geest gebruiken als hun bolderkar,
zit ik mijn handen te verdraaien voor een woordenbal,
waarin niets overblijft van wat ik zo graag op een vel knal.

Dat me toespreekt als een apart geval voor een palet.

Laat ze maar komen, al die dromen zonder levensruimten.
Waar de tijd verzuimt en
afwezigen me aanwijzen voor hun onsterfelijkheid.

3
De War
onder mijn pet
is de plek waar ik net
als een echte dar
de begeerte naar
hogere schoonheid
niet alleen diegene die eer
zal bewijzen, die teer
in het grijze behang
verkeert, maar allen buiten mij
waar ik met mijn gekortwiekt hij
naar verlang.

Vlissingen, 14 oktober 2010