De man kijkt hem onderzoekend aan. “U mist een ziel?”, vraagt hij lichtelijk verwonderd, “heb ik dat goed verstaan?”.
“Ik heb er geen, inderdaad, maar missen?, vraagt de klant, “ dan moet ik hem eerst kennen en dat is het probleem. Ik kan me er geen voorstelling van maken. Ik dacht altijd dat het een ander woord is voor mens of voor zijn suprême investering in een prachtwerk. Tot mijn buurvrouw me aansprak over een ziel als een onstoffelijk voertuig, orgaan of medium. Die notie mis ik.”
“Ah, dat mist u!”, grijnst de winkelier, “u heeft geen idee wat het is en u dacht: laat ik eens bij die christelijke boekhandel op de hoek vragen naar zo’n ziel. Alsof wij een handel in geloofsartikelen zijn en van ieder concept een tastbaar object in huis hebben, waarvan u maar de naam hoeft te noemen en wij kunnen het u in alle merken leveren. Maar zo werkt het niet, vriend. Geloof verkopen we niet. Wel de tekens, de vingerwijzingen of liever de hints.”
De klant knikt beleefd en bladert wat in een dichtbundel getiteld Geen ziel te bekennen. “Die dichteres komt enigszins in de buurt van wat de grote godsdiensten onder de ziel verstaan, maar ik kan u geen garantie geven dat het algemeen geldig is”, waarschuwt hij hem, “Christenen, joden, hindoes en moslims zijn nogal verdeeld over de ziel zelf en de verhouding tot lichaam en geest.”
Al kletsend over de sterfelijkheid van ziel en lichaam, de onsterfelijkheid van de geest, de tijd en plaats die de mens is gegund om zijn ziel als het schoonste deel van zichzelf tot uitdrukking te laten komen, zoekt de verkoper in de bundel van een zekere Zaligski naar het meest treffende gedicht. “Kijk hier op pagina 15”:
Zetel
waar mijn ziel is,
reikt geen bloot oog
mij als vanzelfsprekend aan
zonder een waar te nemen lichaam
en ook geen stem,
al open ik ieder raam,
geen speld te horen,
geen spatje licht
te zien en toch spreekt
een onherkenbaar ver gezicht
mij aan, voordat ik het merk is het uitgewist,
als ontspiegeld glas bedroog
het mijn verrekte geest
met een stem zonder adem
“Zo, dat is andere koek,” kijkt de klant verrast op, “iets wat je niet kunt zien, spreekt je aan als beeld, bedriegt je geestesoog met het horen van je naam verrekt daardoor je geest en op die grond leeft de ziel.”
“Volgt je op je stramme schreden in je verleden”, lijkt de verkoper te zeggen.
“Pardon”, protesteert de klant beleefd, “wat bedoelt u daarmee?”
“Ik had het tegen mijn vrouw”, verontschuldigt de man zich , “Volk, riep ik, of je met je stramme leden naar beneden zou willen komen. Zij is meer thuis in spiritualiteit dan ik, moet ik helaas toegeven. Ah, daar is ze al. Mijnheer hier wil het fijne van de ziel weten. Kun jij hem misschien helpen?”
Ze steekt haar hoofd om het hoekje en roept: “ik kom zo, hoor”. Even later komt ze naar hem toe. Zoals veel wedergeboren christenen heeft ze haar haar strak achterover gekamd en in een knotje achterop haar hoofd opgerold. Haar gezicht is zo maagdelijk wit en zo vriendelijk, dat ze hem daardoor een ogenblik geheel voor zich inneemt.
(wordt vervolgd)
Een zoektocht
Mooi, Marius
De illustratie bijzonder
groet,d
Sterke opening. Net alsof de ziel bij het menselijk lichaam kan ontbreken zoals een arm of een oog of zelfs een geest.
Zielige man die op zoek gaat naar zijn ziel.
Prachtig, MArius
Ge hebt er iets moois van gemaakt, Marius.
Een bijzondere illustratie ook.
(Alhoewel mijn blote oog niet veel verder reikt dan de rand van een tafel in de nabijheid…)
(en, neen, het is geen zielige vertoning, hooguit een zielepunt)
(~_~)
Erg aansprekend. En wordt nog vervolgd ook nog. Weet je al wanneer?
dank je Dianne,
het is idd zoeken
geblazen in alle hoeken
naar de naald in die berg
boeken, die je er niet tussen vindt
je weet al, dat is niet echt erg
als je je er maar aan prikt
en het bloed je opwindt
zoals het dat doet met een kind
dat blijvende vriendschap zoekt met de wind
in het gras dat zachtjes met zijn wang tegen de jouwe tikt
Helaas lukt het me niet om op iedereen vandaag een reactie te geven,
die aan Dianne kostte me al een half uur door het gedoe met dat ingelogd blijven
bij deze allen bedankt voor de complimenten
het vervolg komt zeker deze week nog, wellicht morgen
Van grote klasse en dik aanbevolen!
aparte afbeelding
goed verhaal
kijk uit naar het vervolg
Jaja, die tijd. Ik kan toch niet overal zeggen hoe mooi ik het vind.
Nou vooruit, hier dan. Wat een schitterend plaatje, en dan nog een vervolg.
Ben blij dat je een half uur voor me uitgetrokken hebt 🙂
om te bewaren: dat blijvende vriendschap zoekt met de wind
in het gras dat zachtjes met zijn wang tegen de jouwe tikt
Het raakt mijn ziel.
ja, őszibarack, dat heb je ervan als de ziel de drager van je geest is, dan wil je ook wel eens zo’n drager uitproberen / – ;{]
zoals altijd, Paco, graag gedaan!
idd Johan een ziel is eeen punt dat buiten ieders agenda om om aandacht vraagt…/-;{]
da’s fijn aad, dan heeft het stukje zelf een ziel
en dat vervolgblog komt morgen…./ -;{]
daar gaan we voor Peter, tot morgen hoop ik!
het wordt een feuileton, vuurjuffer, vanbinnen maken ze overuren om het goed te laten aflopen…./-;{]
nooit zuinig zijn met complimenten, Simen,
een moderne ziel weet hoe graag we die ontvangen…./-;{]
zoals gedichten zelf graag doen, dianne
niet voor niets komen regels in je op
ze zoeken je uit als ziel
en gebruiken weer het gedicht
als hun voertuig
de dichter kanaliseert het een beetje
*
Marius…het is een fijn gedicht.
Groet Rob
dat voor al, Rob,…./ -; {]
dat zijn, lijkt mij, interessante klanten: de zoekers
idd, galadriel
van de gelukszoekers
zijn die dat doen in de ziel
de meest belang wekkende
onder alle bezoekers
van winkels voor levenskracht
zij zoeken achter de nevels van de macht
van de metafysica de verstrekkende
gevolgen van een wereld zonder engelen
nu die nog slechts aan kerstbomen bengelen…/ -;[}
Marius
Dank je voor jouw bijzondere bijdrage!!
……en op die grond leeft je ziel……
lieve groet
svarahttp://www.vkblog.nl/bericht/354529/
en jij voor je mooie compliment
er volgen nog twee afleveringen
de tweede heb je zie ik ook al opgemerkt
de derde hoop ik deze week af te hebben
ja, je hebt wat im me opgeroepen, svara… -;{}}
lieve groet terug, marius
Marius je zag per ongeluk mijn gene over een schrijnend tijdgebrek, dat reacties te nietszeggend maakt, aan voor zuinigheid met complimenten. Gelukkig dat ik het nog even zag. En reken in het vervolg op je ontvangend vermogen.
sorry Simen, ik weet zelf niet meer
of het een grapje was…./-:{]
t’zal nie meer gebeuren []-:{}