Waarom een grafkist vierkanterig moet zijn en een gedicht bevat, is op De Hiaten een heilige aangelegenheid waar men niet veel over kwijt wil. Uit de schaars verstrekte informatie kan men opmaken dat een grafkist voor een gedicht toch vanzelfsprekend vierkanterig moet zijn van ontwerp. Het is immers een ingesnoerde tekst en dat wordt automatisch een blok dat stapelbaar is: klaar om mee te nemen bij de zielsverhuizing van de gehele gemeenschap.
De kussenachtige kubusvorm straalt een zachte rust uit in tegenstelling tot de langwerpige kist die zo hard als een steen overkomt. De overledene wordt na inpakking van alle botjes in haiku’s bijgezet in een terp. Mijn informant schetst razendsnel het meest gebruikte voorbeeld in het zand:
dood dood dood dood dood
dood dood leven dood dood
dood leven leven leven dood
dood dood leven dood dood
dood dood leven dood dood
dood leven dood leven dood
leven dood dood dood leven
dood dood dood dood dood
“Had men dit niet gedaan, dan was het fout gegaan en lagen nu onze voorouders op hun broze schouders”, lichtte hij toe en fluisterde er nog achteraan dat de terp zou instorten en dat dat de heilige rust in het dodenrijk flink zou verstoren.
“Het is bovendien ook nog zo”, brannde hij los, “dat men nu goed kan zien dat we leven met de dood letterlijk om ons heen. Ieder woord dood is een gewicht dat op een stukje leven drukt. Ieder woord leven staat voor een verpakt lichaamsdeel. Bij zieken en gehandicapten zorgen we dat ontbrekende delen door aardewerk vervangen worden. We zijn immers toch van klei gemaakt en worden straks weer nieuw leven ingeblazen als de openingen om uit de tijd te komen voor iedereen een feit zijn.”
De Argeloze treft het. Zijn informant schenkt hem wat achterovergedrukte gedichten van gelichte graven van uitheemse Hiaten, die herbegraven zijn in eigen land. Ze blijken boodschappen voor de goden te bevatten over de verwachtte zorg voor de kistbewoner. Ze verwijzen naar het verpakte lichaamsdeel, dat tot het bot is kaal gevreten door de heilige roofvogel Hiernanixs en dat in geval van uitheemse skeletten is bewerkt tot de figuur van een hangvrouw. Zou je het geheel rechtopzetten dan krijg je een totem van hangvrouwen, wat de Argeloze doet vermoeden dat de hangvrouw staat voor de eeuwigheid en als symbool de onsterfelijkheid verbeeldt door afwezigheid van enige beweging.
In één pakje zit een complete heup, die bewerkt is tot een figuur van vijf aan elkaar vastgeknoopte hangvrouwen; waarvan de matten spieren lijken te zijn en die per botje verpakt zijn in haiku’s als:
Een wieger die van
geen ophouden weet, neem haar
daarom stevig beet
Uit: Poëtisch volk, Die Hiaten!
Dit is mijn wijn... 
Mooi overwegend blog.
Ik zou wel in de foetushouding teruggezet willen worden..
dat kannie, view
teruggezet worden
dat zien die hangdames nie zitten
wel zien zij in de ter aarde bestelling als foetus
een terugplaatsing van de sterveling in de buik van Moeder Aarde
vandaar die navelstreng, waarvan men verwacht dat
het aangesloten wordt op haar stofwisseling
ik begrijp er niet zo veel van maar dat hoeft ook niet van mij
ik was even hier en zag in de derde kubus, in de woorden ‘leven’ een springlevend poppedeintje
misschien was ik het zelf wel….
bedacht ik 😉
we lijken erg op De Hiaten, svara, dus het zou zo kunnen zijn dat je het zelf bent….
ook dat je er niet veel van begrijpt klopt met De Hiaten, het volk zelf bewoont mijn dromen zonder uitleg en wat ik me ervan herinner schrijf ik hier op
Wat een creativiteit. Stof tot nadenken in ieder geval.
Het is mooi, en die figuren lijken ook op een hart of een maag ofzo.
nou, vooral wegdromen, op zoek
De Hiaten hebben er genoeg lagen voor in hun cultuur
het hart of de maag, dat zou kunnen Barbara
in ieder geval een orgaan van Moeder Aarde
waarin de gifstoffen worden gewisseld om
de dode als een mozaïek te conserveren
voor het nageslacht. De Hiaten hebben
kennis van de vertering genomen die
archeologen slechts de maaginhoud
en aardewerk laat als teken van vroegere
bewoners van onze planeet en hun voordeel
ermee gedaan../-:{]