In het kader van de laatste stuipjes van het VK-blog een bijdrage aan zowel de aanstaande Gedichtendag als aan het verzoek om een kijkje achter de avatar van mijn blogs te geven. Natuurlijk weer een ego-gedicht, maar gelukkig de laatste. Ik heb lang gewikt en gewogen om elders verder te bloggen of ermee te stoppen nu een hele gemeenschap uitelkaar valt. Het wikken is klaar. Ik stop met bloggen als het VK-blog de lucht uitgaat. Het wegen duurt nog voort. Ik haak mogelijk weer aan als een vergelijkbare site het zwarte gat gaat vullen.
Nachtburen
Een heel gezin huurt iedere nacht
mijn bovenkamer en bekvecht tot de
eerste zonnestralen zich bundelen in het
licht waaruit een nieuwe dag geboren wordt,
maar vannacht blijft het akelig stil in mijn kop.
Ze zijn toch niet voorgoed vertrokken?
Bijna wakker geschrokken tast ik in het duister
van mijn geest naar een teken van meer aanwezigheid
en vind in mijn vroegste gedachten een geruststellend denkbeeld
waarin vijf paar ogen als planeten om een slaapkop cirkelen,
zich afvragend waarom hun zon niet volop schijnt.
Ik sluit mijn ogen voor zoveel nieuwsgierigheid
en hoor een kikker kwaken over het goud in de mond
tussen de veren in het nest waar de morgen ronkt.
Uit: Nooit meer opstaan
Dit is mijn wijn... 
Ik dacht dat je hier al vertrokken was.
Waar ga je heen na de VKB?
Wil je graag blijven volgen, want blogs zoals deze lees/bekijk ik graag..
Ik hoop dat er hier iets nieuws komt,
anders houdt het voor me op
of ik moet opeens zin
krijgen om te verkassen naar Oba of zo,
maar daar merk ik nog niks van bij mezelf…./-;{]
wat je dan ook mag gaan doen, het gedicht vìnd ik wel…
dan is dat maar even gezegd.
ik knoop het in mijn oren
en als je goed zoekt, dirk,
vind je alles van mij wel….
Ze kozen hun standplaats misschien wel als uitnodiging om met hen mee te kibbelen.
Kijkend naar jouw woorden, mag ik je nachtburen wel, vooral als ze nieuwsgierige planeten worden.
Prachtige beelden.
Zoals altijd.
Treffend hoe je die onrust zo voelbaar kunt maken. Mooie schets.
Dank je, Ghijsa, en het klopt van die uitnodiging, denk ik, alleen versta je elkaar niet in de slaap; zoals je onder water niet verstaan wordt als je praat en dat maakt van hun bekvechten ook een zo mooi oneindig nikszeggend gemurmul, waar je vanzelf van in slaapvalt…/-;[]
Dank je, op zoek
dat is weer het voordeel van slapeloosheid
die onrust ken je daardoor als je broekzak…./-;{]]
Mooi
schitterend!
en altijd weer wakker worden in die laatste regel….;-)
Dank je, iris
Dank je, svara, idd ochtendgoud verstoft snel…/-;{]
Gezellig gemurmel, daar in de bovenkamer. Ikzelf kan er soms niet door in slaap komen. Lekkere taal met een mooie eindstrofe.
Ik weet nog steeds niet wat ik ga doen…
Dat het je wel moge bekomen, Zich,
Soms is het wakker ook wel prettig als gezelschap.
Ja, het zal misschien een tijdje nomadenbloggen worden…/-;{]
Nomadenbloggen klinkt alvast mooi.
Deze http://www.decontrabas.com/de_contrabas/2011/01/turing-nationale-gedichtenwedstrijd-1.html gelezen?
verschrikkelijk, dat ik daaraan heb meegedaan,
ik mag blij zijn dat ik de tweede ronde niet heb gehaald,
en nu is het nog duidelijker ‘de Teringprijs’;
dat ‘met het oog op morgen’ zich daarvoor laat lenen…
Inderdaad. Overigens gaf conrabas een negatieve selectie, er zal natuurlijk ook goeds bijzitten. Thramy van het blog zit er ook bij. Ken haar gedicht niet.
Mooi vind ik het
klopt als een ontstoken haarzakje, Zich
C. wilde de middelmaat laten zien en die is er in overvloed
wat goed is als het kaf nog tussen het koeren zit, is niet vast te stellen
Thrammy ken ik van leuke verhaaltjes, waarin ze ook gedichten schrijft, frisse regels, dat wel!
dank je, Barbara,
een typisch geval van geluk bij een ongeluk
na de zoveelste slapeloze periode bedacht ik nachtburen
als naam voor het doormalen van het oude brein als je al op je rug ligt
na ettelijke versies met o.a. een massamoord in mijn bovenkamer
waarbij die huurders het hele appartement opbliezen
redde me het oudste denkbeeld (dat we de tijd van leven te danken
hebben aan de doordringende ogen-blikken van onze planeten die ons
in het universum vertegenwoordigen) uit de ellende dat het gedicht maar niet goed liep…/-;{]
Prachtig! begin op blogspot iets, Marius
het is verleidelijk, paco,
maar vooralsnog blijf ik hier alleen bloggen
hopend op een voortzetting van de site
en bang dat als iedereen elders
een blog heeft het VK zich
niet inspant voor een doorstart…./-;]
Marius je haalt zelfs Ghijsa terug naar hier.
Martin, ik wist niet dat g. gevlucht was,
maar dat geeft niet een nachtgedicht is het enige asiel
dat onvoorwaardelijk iedereen welkom heet die de hele wereld als zijn huis ziet…/-;{]
maar oh… die morgenstond
mooi dicht, Marius, dat ik gewoon onderga.
Ach ik heb je al eens eerder helpen wikken.
Dat gaat me echt wel weer lukken.
Ik ben mijn eigen site aan het inrichten. Als het moet mag je desnoods bij mij komen wonen.
Vooralsnog gaan we er van uit dat het VKBlog wel blijft bestaan.
prima, ingrid,
laat het gedicht het werk doen
ik ook, Simen
en als het tegen 1 maart loopt
dan wik ik nog even of ik alles weghaal
en verplaats naar wordpress of een andere vitrine,
maar een nomadenblogbestaan
trekt me ook zeer aan
een blogje hier
een blogje daar
en dan met de hele karavaan
de virtuele woestijn in, waar we onze tenten opslaan…/-;{]
een geruststellend ronken…..
‘ik wil ook niet uit elkaar Marius’
lieve groet Annet
als we atomen zijn
dan kunnen ze ons
niet eens lozen zonder
dat hun molecule uit elkaar valt, Annet,
en in het houden van elkaar zijn we het sterkst verbonden
een lege reactie ingezonden om dit blog in mijn rijtje ‘berichten met meeste reacties’ te krijgen…../-;{]