Choreografie van de natuur, passen 11-13

 

de lucht klaart op in

hemelsblauw, waarop de sme-

kers weer verstammen

 

(het decor vloeit bijna streeploos over in het podium en de orkestbak)

 

de golven splijten

zich voor de groei van benen

en de stamhoofden

 

(de dansers breken de vliezen in flarden; in een konvooitje van losse stamhuiden drijven ze van elkaar af en naar elkaar toe)

 

een extra scheen houdt

zich vast aan het linkerbeen

losse huid vindt plaats

 

(het wonder van de huid als thuisorgaan wordt door een danser verstaan, die zijn eigen plek zoekt en vindt in een hele mens met kind)

 

Rotterdam, Erasmus MC, 28 juni 2011