Het is helder voor
mij, helderder dan de wil
superieur is
ALLES IS LEVEN
zonder armen en benen
zo goed en zo kwaad
ervaren waarin
de mens bekneld verstrikt zit
jezelf niet sparen
Vlissingen, Oogziekenhuis, 7 juli 2011
Het masker is helder
Geplaatst: 9 juli 2011 in GedichtenTags:bevrijden, kunst, leven, ontbinden, ontstrikken, poëzie, trots, vers van de pers
reacties
Rente bijstorten
en weer richten
it’s everybody’s life, Simen
dus dat wordt een uitstorting
van al het kapitaal over
alle te vereffenen rekeningen
en een universele wederopstanding
van de hele wereldbevolking
met in iedere zak voldoende geld
om collectief naar de maan de gaan
de banken leeg achter ons
laten staan verpieren
tot we als Messiassen
terugkomen en eindelijk
de aarde aan onszelf
terug kunnen geven 😉
Soms zijn dingen goeder en kwader
Zit je nou in een ziekenhuis?
zekers, Barbara
en het blijven woorden
melktanden die oneindig wisselen
Nee, ik zit in hun draaideuren
een weekje per jaar
bij elkaar
afgelopen week in die
van het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam
(de polikliniek Maag Darm Leverziekten
en het Medisch Laboratorium)
en het Admiraal de Ruyter Ziekenhuis Vlissingen
(Oogartsenmaatschappij Walcheren Zeeland)
Rare mensen die poliklinitici
het zijn waarschijnlijk illegale romeinen wat hun afkomst betreft
fijn zou het zijn als die lange trip naar de maan
ook ziekenhuizen overbodig zouden maken
dat zou best weleens in het vat
kunnen zitten, assyke, dat we
bijvoorbeeld op die reis een gat
passeren dat met een lichtje
knipoogt en we zijn weer kerngezond
met een huid die nooit meer verwondt 🙂
de plek die nu ingenomen is op de tekening….
de eerste strofe neem ik voor nu mee
en jou natuurlijk weer voor even in mijn gedachten
om je goeds te wensen
dank je, svara
een mooie plek, hè
om erboven te staan
dan kan het hoofd onder
het masker naar beneden kijken
als borstbeeld blijft de figuur mij boeien
als ik weer klei heb dan ga ik het proberen
na te maken wat hier eendimensionaal is getekend
nu heb ik viijf oude beelden in een nieuw jasje
gestoken; ze geven me dat mooie gevoel van helderheid
over het leven dat bekneld en verstrikt blijft glanzen en zichzelf
nooit spaart om alles te verduren
de eerste is het doorleefde hoofd van een vrouw met een dikke
vlecht die doorloopt waar het beeld eindigt
ik heb haar geheel in repen prachtig rood plastic folie
ingepakt waarop een relief van bloemen is gedrukt
met een reep dwars over haar onderkaak
waardoor haar de mond gesnoerd lijkt
de tweede is een koperen olifant waarop ik
een zetel heb gefabriceerd van wit plastic folie met zwarte
bloemmotieven, op zijn hoofd een messing tooi
vastgebonden met ijzerdraad, in de zetel
een oude tennisbal geduwd en Nadal
getekend en uitgeknipt ernaast gezet
met een tennisracket half omhoog
de derde is een beeldje van een jonge boeddha
met een babykrul en met zijn hoofd tussen zijn handen
steunend zoals je doet als je ergens diep over peinst
in zijn navel heb ik een blauwe glinstersteen geplakt
op zijn hoofd van ijzerdraad de omtrekken van een
gloeilamp 6 keer gebogen, gespreid en
een engeltje in gehangen; het geheel vastgezet
met een winding om het hoofd, de armen, buik en benen
waardoor hij ingesnoerd is als een postpakketje
de vierde is een keltisch kruis, waarop ik een roze hemdje
heb gehangen met daarop de tekst
it’s everybody’s life, in rode schrijfletters
de vijfde is een riviergodje, met een van touw gebreide
tuinbroek aan en een kolossale pruik van uitstekende touwvezels
op zijn kruis heb ik een zuidafrikaanse vlag van kraaltjes gehangen,
verticaal conform hun voorschriften met de rode baan rechts
ze spreken boekdelen over wat de wil superieur te zijn ons kost
en wat tegelijk al die inspanning belachelijk maakt
om het leven daarvoor te knevelen
kristallen humor
Je hebt je ogen scherp laten stellen zodat je de kunst beter kunt bekijken?
het zal slijpen worden, mevrouw Appel
maar mijnheer de specialist moest
eerst op vakantie, nadat hij me bang had
gemaakt dat mijn oogschudding nog niet geheel
hersteld was omdat mijn lens niet geheeld
was en dat verhelderde mijn blik op de gezondheidszorg,
vandaar….
en voor de kunst doe ik mijn zonnebrilletje op,
dat doen meer kunstenaars
en met name dichters
heb ik me laten vertellen door een rechercheur
die me daarna uitlegde dat mensen die op straat je
recht in het gezicht kijken of crimineel
zijn of van de politie
vandaar die diepe pet…..
echte kennis draagt een blauwe pet,
vandaar die diepe pet als masker….
.
Draagt die ogenspecialist soms oogkleppen?
Een oogschudding is geen kleinigheid daar moet je niet te lang mee kijken.
Het moest verboden zijn dat artsen op vakantie gaan, dat kan toch echt niet!
Ik draag ook altijd een zonnebril, vooral omdat er dan meer naar me gekeken wordt.
Mijn montuur is uit de jaren 80.
oogkleppen zijn zijn instrumentarium, Appel(v)
een tsunami in je blikveld is een heel aparte ervaring
dan pas weet je dat in je oog een wereldzee op mensenschaal
tussen je hersens en de hersenloze plasmawereld golft
bij zo’n springvloed blijkt ook dat er een spin in
zijn best heeft gedaan een web te weven
om de visjes op hun plek te houden
zijn rag schiet alle kanten in je
lens op en opeens merk
je dat het het verhaal vertelt
van een zondvloed waarin alle vissen
dood op de bodem liggen, samen met de
vissers en hun boten, en de verbindende touwtjes
radeloos heen en weer flitsen tot ze in een blur zich aan
elkaar vasthouden, die bij elke oogbeweging omhoog gaat
en langzaam naar de bodem zakt, maar daar nooit terechtkomen
want je oog houdt zich niet stil en floeps daar gaat het haveloze clowntje
weer je afleiden van het naarbuiten kijken, dus sluit je regelmatig je ogen en bid
tot hun god die terstond ingrijpt met zijn duisternis en de wolken laat breken voor een
purperen lichtspleetje, waarin je meent een masker te kunnen ontwaren dat uiteindelijk zich
aan je openbaart als een blauwe helm op een alienachtig hoofd met de blur verfijnd tot een opge-
trokken laken, waarvan je vanzelf je ogen weer open doet, want de mens is behept met een enorme
wil tot weten, die bij oogartsen vernauwd is tot het oog zelf, waardoor ze net als de tandarts
vergeten dat daar een heel mens aan vastzit, dus ik begrijp zo’n man heel goed
hij sprak tegen mijn oog, zoals een gyneacoloog met schaamlippen beter
kan praten dan met de gehele vrouw op zijn behandeltafel
ach het zijn gewoon vakidioten, die juist vaak op vakantie moeten om niet geheel zonder sociale vaardigheden te eindigen in een kijkdoos vol ogen en dan opgenomen worden in een kliniek waar weer psychiaters rondlopen die alleen brainwatchers zijn geworden en op zoek zijn naar een gaatje in hun koppen, want alle specialisten hebben gemeen dat zij ingangen in ons zoeken en daarin vakmatig opgaan
dus je draagt een zonnebril niet om ergens bij te horen of iemand te zijn die gevreesd word of om je af te sluiten van alle anderen met of zonder zonnebrillen; dat is toch heel eigenaardig van je hoor, maar volstrekt rechtmatig lijkt me en een exemplaar uit 1980 verbindt je weer met kunst, want de mode van toen was geheel en al met design bezig, de huidige met concept, waardoor je een montuur krijgt waar je van alles nog bij moet denken van de bedoelingen van de ontwerper, zo’n zonnebril heb ik: een soort waslijntje waar twee dikke tranen aan hangen, gevuld met een van geel naar bruin verlopende vloeistof, die beweegt als je je hoofd buigt voor de zon of opricht om er lekker in te kijken, waardoor je een aura ziet vervagen; barst, dat had ik natuurlijk niet moeten doen, want dat verklaart mijn zieke lens, nou moe, als mijn oogarts terugkomt kan ik hem precies vertellen wat er flink mis was en kan hij weer op vakantie…
Tis heel wat Marius en aanschouwde net reeds de vrouw
ik kon vannacht niet in bed blijven liggen, svara
normaal gesproken doe ik dat wel
en sta netjes op als het 6 uur is
nu kwam ik er al om 3 uur uit
en dan schiet mijn pen als een seismograaf
over het papier met mijn voorkwab als wakkere kaptein
ja , die vrouw wordt nog eens mijn graal voor een heilig boek anno 2014
over bejaarde goden en godinnen, die onze zorgen baarden of
het wel snor zit met het schitterende ongeluk dat we
de laatste dierensoort zijn in de evolutie
en daar gedachten over communiceren alsof dat
ons zou helpen in het leven hier en daar