Hij is uit steen gehouwen, ergens op de wereld, maar ik weet niet waar. Ook deze gaf die zwager mij. Hij was lang mijn huisgodje bovenop een apenrots van sinaasappelkistjes in mijn kamer. Ik heb hem nu aangekleed met een gloeilamp op zijn hoofd, die vastgesnoerd zit om zijn gezicht. Het engeltje maakt (hem) licht. Ik heb hem ingepakt in ijzerdraad als een postpakket. Klaar voor verzending naar het adres waar hij ooit moet zijn gemaakt.
Ik noemde hem Krul en dichtte hem goddelijke krachten toe, die zorgden voor een hemels licht als ik niet sliep. Daartoe had ik in zijn navel een blauwe glinstersteen aangebracht. Krul waakte dag en nacht over mijn geheimen die ik onder de kamervloer verborg. Pakjes papier vol tekeningen van een wereld geschapen door Krul.
Als ik hem snachts opwreef, dan gloeide hij als een infrarode lamp. Menig nacht stak hij voor mij het vuur aan, waarin het blauwe nepjuweeltje goud werd. Dan knielde ik voor Krul om hem te danken voor die tand in de mond van mijn voortijdige morgenstond.
Krul was gul met al zijn kleuren en toonde me dat ik nooit bang hoefde te zijn. Altijd was hij er om me te beschermen tegen de angst plots weggenomen te worden door de god van mijn vader, die ik verworpen had toen hij niet in staat bleek om een engel te zenden die Krul gezelschap houdt als ik naar school moest of om een andere reden hem moest verlaten. Nu wacht Krul alom ingesnoerd trouw op mijn vensterbank, tussen de Vrouw-uit-Klei en de riviergod Borstel uit Zuidafrika, die optreedt in mijn volgend blog.
Dit is mijn wijn... 
bij het zien van deze stenen “knuffel” realiseer ik me dat
kinderen hun hondje, aapje, beertje ook bij zich dragen als een huisgod,
een amulet om ze te beschermen tegen de boze buitenwereld waar ze zich nog zo moeilijk
tegen kunnen verweren
heel indrukwekkend, wel jammer dat hij zo lang is ingesnoerd…mag hij na zo lang dienst te hebben gedaan even los…?
dat denk ik ook, assyke
knuffelen doe je wat je dierbaar is
troost geeft en die jij zo beloont voor er
altijd te zijn voor jou, een enorme zekerheid wat,
als het zoek raakt, je hele binnenwereldje doet instorten
Krul vindt het prettig om te voelen wat ik voor hem voel,
en ervaart het ijzerdraad dat zijn ronde vormen volgt als een
permanente knuffel, bovendien is hij trots op de gloeilamp op zijn hoofd
die mag nooit omvallen en het engeltje vindt hij super als gezelschap dat nog
muziek maakt ook; ik ben zelfs bang dat hij niet terugwil naar zijn schepper
maar als ik hem losmaak en het draad met engel en al naar zijn adres stuur, dan
zal hij smeken om mee te mogen, want Krul is duidelijk eral aan gehecht….
blauwe huisgod
de paarse vind ik van deze het mooiste
voor het doel dat je beschrijft
ik ben benieuwd naar krul de blauwe
omdat je hem blauwe huisgod noemt
of is dat een alleen een verwijzing naar het ‘juweel’?
Krul de blauwe zit in de violette uitvoering (de paarse),
die jij zo mooi vindt en verwijst idd naar het nepjuweeltje,
maar weet jij waar zijn beeld vandaan komt?
geen idee
ik meen een derde oog te zien (?)
gevoelsmatig een oosterse sfeer (?)
heeft het geen armen?
dat derde oog is een krul in zijn haar,
hij heeft armen en houdt zijn hoofd tussen zijn handen
de scan vervaagt dat en ik krijg het niet scherper
je ziet het op de eerste afbeelding een beetje
het ijzerdraad zit rond zijn uitstekend gelaat gewikkeld
en scheidt zijn hoofd van die handen
ik dacht ook oosters, vanwege zijn zithouding
de buren denken dat het beeld van indiaanse afkomst is
maar via googlen kom ik niks tegen wat erop lijkt
ga je uit van hun zeden dan zou het een Inca beeldje
kunnen zijn, die kinderen offerden
Krul zwijgt er in alle talen over
al hou je hem een week onder water
ook als ik dreig hem als vluchteling aan te melden
misschien dat dat er indirect op wijst
dat hij toch een Incaatje is….
schept zichzelf
een eigen
troostwereld
als een boeddha die ons leert
te aanvaarden waar het minder gaat
te koesteren, aan te lichten, wat waardevol is
zich op te laten tillen
door de beelden
op zijn woorden
als muziek