Het aangeklede godje Krul heeft vanochtend me persoonlijk bedankt voor het engeltje op zijn hoofd.
Ik schrok m’n hoedje
dat krek op zijn vader leek
zoals het me scheen
uit ’t visserslatijn
en dat hij hoorde zeggen:
Ik ben het, het Licht
Zijn vissenlippen
lispelen links dat het nu
eeuwig kerstfeest is
rechts zie je onder
zijn schedeldak hem zwijgen
over zijn adres
Ik wacht rustig af
tot hij weer een goede bui
heeft of ik hem straf
Dit is mijn wijn... 
But than again; met adressen geven moet je voorzichtig zijn
dat is natuurlijk zo, paco,
je kan brokken maken als je zijn
schedeldak licht en zijn postcode moet
vissen uit piepkleine, plakkerige hersenkuit
waar het pincet al snel in blijft steken
en wat dan?
aan andere kant vormt een thuisloos godje zonder adres
wel een veiligheidsvraagstuk voor mij als buurt,
waar het stikt van de illegale godjes,
gedumpt door louche etnische-kunsthandelaren,
die geen been zien in het op afstand opblazen van hun
smokkelwaar, zodra ze lucht krijgen van een volkstelling door de IND
als er niet snel een goede bui komt,
dan moet ik zijn hersens wel kraken, toch?!