D’ aangepakte zit op ’t schavot de tijd uit als opinielijder.
Ziet in zijn ooghoek door eigen kou rechts in het gelid bevriezen.
Hoort melktanden klapperen achter een immer los gaande voortand.
Een ontwortelde lijkt zich uit zijn paksneeuwpak omhoog te boksen.
Denkt aan de wal die het schip moet keren en valt ontspannen in slaap.
Voelt nattigheid als zijn voeten in gedachten gewassen worden.
Droomt van een mondiale lente tegen het beter weten in.
Het is een en al winderigheid in de politieke konttekst.
Dit is mijn wijn... 
Voldoende ruimte dus om een zeil op te steken.
Zelfs om alle halzen der zeilen los te gooien.
Alles van AAA naar AA op de bank en op het plein.
De diplomaten gaan naar huis, het is tijd voor koek en marsepein.
De lente blijft op olie aangedreven.
En voor het poetsen van Schijnheilige’s roede
als we allemaal in de olie zijn 🙂
afbeelding spreekt me zoals meestal weer aan
groet je
dat maakt van de schrijver een opiniemisser 😉