Tijdens het restaureren van het hiernamaals is een gat ter grootte van een stenen tafel ontdekt.
Twee grafverse voorbijgangers merkten het op en vonden het ontbrekende deel niet ver ervan verwijderd voor het oprapen liggen.
Toen ze het optilden veranderden hun plaats en tijd zich in de eeuwigheid van de toekomstige tijd.
Geboeid door de tekst merkten ze niet dat hun omgeving in een hypermodern kantoorgebouw transformeerde, dat zichzelf in- en uit kon breiden.
Terwijl ze de letters spelden, veranderde de begane grond van het hiernamaals in een stortplaats onder een vloerloos balkon en zij werden daardoor vuilnisjutters.
Ze gingen geheel op in de gebroken wet van Mozes, waarin de hemel beschreven was als de ademhaling van een voltooide aarde.
Dit is mijn wijn... 
De nachtmerrie die dit alles teweeg heeft gebracht.
En zo bleven zo aan de schandpaal genageld.
Of zie ik dat fout.
dat zullen we nooit weten, Appelvrouw
we moeten het met de beelden doen
en ons oude brein die meent te weten
dat de menselijke waarneming altijd betwijfelbaar is…
Ik ben vooral benieuwd of het elfde gebod:
Gij zult niet sterven al was toegevoegd.
Op de eerste tafels niet!
Wel is er een versie van de tafels die Mozes zelf maakte, waarop volgens Salomo stond:
‘Gij zult niet ZOMAAR sterven’ . David heeft daar zo hard om gelachen dat Slomo (het koosnaampje dat David hem gaf) zijn kleitabletje uit handen liet vallen. “Nee niet zo, maar heel anders dan je zou verwachten”, proeste David het uit, toen Slomo beteuterd in de stukjes klei de woorden bij elkaar zocht. “We sterven niet zo, maar zo”, treiterde hij zijn secretaris al paaldansend om zijn koningsstaf. Door het uitbundig rondslingeren ontstond een enorme middelpuntvliedende kracht die hem de paleisdeuren uit deed vliegen. Slomo zag er de wording van engelen in en David een geslaagde poging als eerste mens het luchtruim te bevaren. “Ik ben een luchtschip”, hoorde Slomo hem nog krijten. Tot David tegen de klaagmuur botste en als eerste mens de eindigheid van zijn verlangen boven alles uit te zweven de schuld gaf van zijn ellende… 🙂
[…] Allart stuurde zijn blog van vandaag in. Niet helemaal comme il faut, maar toch wel een fraai verhaal : HOOFDARBEIDERS BESTAAN VAN HET JAARLIJKS UIT-JE-DAK-GAAN […]
Poeh mooi ~ * ~
Graag gedaan 🙂