Volksontginning

 

Ogenschijnlijk strijdt de man voor het leven van zijn volk.

Op zoek naar het beloofde land.

Bewapend met een spraakwatergeweer.

Vervuld van de hunkeringen van zijn stamgenoten.

 

In werkelijkheid ontgint de man het volk.

Is het moeras zijn perceptie van haar maatschappelijke staat.

Ziet hij het oproepen van een eensgezinde volksgeest als zijn morele plicht.

Onwetend van Hegels inzicht dat haar succes eigen volk en staat zal doen vergaan.

 

Of broeit in zijn hoofd dat een volk bestaat zolang haar doel niet is bereikt?

Eenmaal door de tijdsgeest gerealiseerd gaat het toch aan die verwezenlijking ten onder.

Opgeslokt door de mensheid in zijn totaliteit -de wereldgeest- als een trede

voor de volkeren die na hen komen om hun ideaal in het totaal kuit te doen schieten.

 

Zijn hoofd symboliseert de intellectuele maatschappelijke vooruitgang

en zijn speelgoedgeweer de list van de rede, dat dit niet zonder geweld gepaard gaat.

De vergankelijkheid van staat en natie verenigt universaliteit en particularisme,

maakt er zwellichamen van, die van standpunt wisselend vol en leeg kunnen lopen.

 

Een feit is dat  het politieke landschap een moeras is geworden,

waarin men elkaar bestrijdt met versteende bruine bonen,

uit weerzin jegens volksburgers, die de hele wereld als hun huis zien,

en van hun staatsburgerschap een verwisselbaar boterbriefje maken.

 

Hij figureert nu nog als de Uitroeier van het meervoudige volk en burgerschap.

Straks zal hij als Paintball-gamer de Wereldspelen openen voor een zegetocht van de plurale staat der mensheid.