*
Hou me vast
*
Let op, ze gaan het anker lichten
Roepen de bovenste badgasten
Allen buigen hun gezicht en
*
Hou mijn been stevig vast en
Laat nooit meer los, we gaan voor
Een onderwatertoren geheel van mensen
*
Als een trein vol net wakkere forenzen
Denderen ze over de golven, dwars door de zee
Zingen geestdriftig, Iedereen slepen we met ons mee
*
Tussen de levende pilaren van het koor
Nestelen turners zich in breedtehang
Maken salto’s in hun gedachtegang
*
Plots staat alles stil, in deze waterstand
Zingt de hele toren, hou me vast, heel het land!
*
*
Vlissingen, woensdag 25 september 2013, de dag waarop een nieuwe watersport in mij opkwam ter verbroedering van ’t vaderland aan de waterkant
Dit is mijn wijn... 
Ik heb het helemaal niet zo op met die verbroedering, maar jouw spinsel is weer druk in je hoofd.
Als je hoofd altijd zo ratelt, waar laat je dan jezelf als er ook nog eens mensen zijn die je vasthouden, en die jij moet vasthouden en met wie je dan ook nog eens moet verbroeren!
Ja, het watervolk wil dat nu eenmaal, Appelvrouw!
Als verslaggever van wat in me opkomt om het plaatje consumeerbaar te maken, dacht ik dat het ironisch bedoeld was. Maar het kan best zijn dat ze het menen. Sporters zijn immers bloedserieus van nature. Voelen zich al snel met elkaar verbonden, enz.
Ach een beetje koude drukte in je kop is best verfrissend 🙂
Dank voor de likes Soli., Zilv., App. en Bar. !
Als ik door mijn wimpers gluur, dus mijn ogen als spleetjes, zie ik een mooie blauwe kerstboom van mensen. Houd me vast, dat is altijd zo mooi in woorden, geschreven of gezegd, het vraagt om kracht en wordt gegeven met het vasthouden.
En die volle treinen zijn heel erg, mijn zoon moet bijna altijd overgeven, en een wc hebben ze bij ons niet aan boord, maar al zou hij er zijn, je kan er niet komen, je staat helemaal op elkaar en er is haast geen zuurstof meer. In de ochtend, dan zijn de mensen nog wel fris, maar in de avond, sta je platgedrukt in de geur van vochtige onderbroeken en klamme oksels en soms kun je je nergens aan vastgrijpen, het is zoals ze vee vervoeren, ze hebben vast gedacht, we plakken er een l aan, geen vee vervoeren, maar veel vervoeren, kassa.
Dank je, Zilvertje, voor je like!
Hou me vast vraagt ook om iets te voorkomen, toch?!
Hou me vast, anders vermoord ik hem…. was ooit de associatie.
Ook in combinatie met je doodlachen, komt het voor.
Maar door dat liedje van zanger X de B. is het met liefde, troost, compassie enz. verbonden.
Ik hou wel van de gespletenheid in onze taal.
Het geeft ruimte voor alle betekenissen.
Een prachtige anekdote vertel je met een mooie kwinkslag. Het pleit voor de watersport die in mij opkwam of juist niet (?)
Heerlijk elkaar te verstaan in het mis hebben.
Zo weet ik zelf nog steeds niet hoe serieus plaatje en tekst genomen moeten worden.
Dat heb je ervan als je een tekening maakt en daarna probeert er een boodschap uit te halen.
Maar dat is nou net mijn handelsmerk. Tekenen en laten zien dat woorden tekortschieten, maar ook dat je zonder woorden geen tekening verteert.
Weer komt die mens om de hoek kijken, die als dier van verhalen leeft en tegelijk zijn buik vol heeft van al die woorden die het onbevangen gezicht op het beeld zo snel kunnen verstoren.
Vandaag net een blog gemaakt over de verstoring van de muziek van Richard Wagner, doordat men zijn werk meteen met het nazisme verbindt en de prietpraat van Adolf Hitler.
Ja, zo kan je het ook opvatten, door mijn werk is het vaak steun geven, vragen, de hand van een moeder op de zere buik van het kind en het kind gaat zich al iets beter voelen. ik denk vast te veel in termen van moeder zijn, patiënten hebben enz, maar ach je vindt het toch niet erg? Mooi is mooi, het zette mijn hersenpan aan en het begon te koken en dit kookte ik er van.
We hadden vroeger een vlek op het behang en mijn broer zag er een blote vrouw in en ik een vrouw met een schaal vol fruit op haar hoofd.
Tuurlijk, Zilvertje
Mijn slagzin is van jongs af aan: de werkelijkheid is jouw interpretatie! 🙂
Dat is een mooie!