*
*
De standwerker
*
Die dag was er geen zon
terwijl de lucht onbewolkt leek
was op straat geen mens te bekennen
wel nog de schaduw van de standwerker en
*
van zijn winkelend publiek
dat zich gisteren vermaakte met
slappe potloden die je niet stuk kon bijten
kunstvlees dat je niet van echt kon onderscheiden
*
ze gingen grif van de hand
iedereen sloeg in en leeg was het rek
ook het kunstvlees was die dag erg in trek
waaruit men zelf nog meer potloden kon snijden
*
blind was men gezwicht en over zijn schaduw heen gesprongen
eenmaal tot het onmogelijke gedwongen kwam men niet meer aan het licht
*
*
*
Rotterdam, dinsdag 1 oktober 2013, de dag waarop de politiek van over-de-eigen-schaduw-heen-springen het verleidde publiek het licht ontnam
Dit is mijn wijn... 
alleen de schaduwen nog, geen mensen meer
mooi beeld
een heel winkelcentrum vol, hennie
dat zou nog mooier zijn
een samenleving van alleen schaduwen
we zijn er hard naar op weg
voor de politiek zijn we het licht allang niet meer
Met interesse gelezen.
En geschreven van mijn kant.
Hier in Nederland doet de premier zijn manteltje open, zet zijn handen in zijn zij en roept: zegt u maar wat u van mijn ‘begroting’ vindt, je mag er zelfs aan zuigen enz. als je maar over je eigen schaduw heen springt. Hij heeft er diverse akkoorden mee bereikt, die het daglicht niet kunnen verdragen.
Het zijn potloodventers. Met slappe potloden gaan ze straks weer stemmen binnenhalen. En opnieuw zal de kiezer zich schamen voor de buitenwereld. De geheime delen van de politiek hebben geen ballen en kunnen geen enkele gemeenschap aan dan met zichzelf.
In het stikdonker hoef je niet eens over je eigen schaduw meer heen te stappen. Die is eenvoudigweg niet.
Rutte noemde dat al eens “vraaguitval”. Zijn oplossing voor alles.
Da’s waar, Aad, maar die gasten hebben kattenogen en de duisternis is een opstapeling van schaduwen waar men over heen is gestapt bij het sluiten van eerdere akkoorden. Daar kiert nogal wat licht tussen. Maar goed hij zit wel lekker in een schaduwrijke omgeving van anderen (hijzelf is zijn schaduw allang kwijt toen hij van linksliberaal draaide naar CDU-conservatief) en heeft geen last van de brandende zon. Zijn opgeblazen Europa-ballon, die ons land verschroeit.
Hij verwart het natuurlijk met haaruitval en rekent weer mis. Partijen gedragen zich als vossen, dus hun streken behouden ze.
Maar ok, we hebben het vertrouwen in hem opgezegd, dus naar hem is er van onze kant geen vraag. Als meesterdraaier maakt hij daarvan dat we met pijn akkoord gaan en dat bij gebrek aan vertrouwen er nog altijd zijn goede hoop is…..
De eerste herfstblaadjes vallen. Met Kerst ziet de wereld er anders uit.
Met kerst zie je ook nooit standwerkers op straat. Behalve natuurlijk het leger met zijn kerstpotten. Dit jaar zullen die ook wel vervangen zijn door een bataljon uit het databestand vol werklozen…
Allen bedankt voor de likes! Ook Barbara 🙂