Het nieuwe logo van de huidige Staat der Nederlanden

Voor de staatsfabeltjeskrant was ik bezig met mijn bijdrage aan het debat over een samenleving die voor de overheid zorgt. Ik had net genoteerd dat wij als belastingslaven vanaf de eerste fiscus al voor de overheid zorgen, bellen Rutte en Dijsselbloem me op. Of ik een logo kan maken voor het nieuwe regeerakkoord, waarin de contouren van de participatiesamenleving helder zouden worden weergegeven. Beiden waren van mening dat voor zo’n verandering een heus logo nodig was. Politici, vakbonden, werkgevers, bestuurders en burgers zouden immers door een aansprekend beeld onmiddellijk over de eigen schaduw heen springen.

Na wat sms’jes over de kern van hun visie maakte ik een schets van een vogelmoeder die haar jong met de bek voedde, hangend aan de ringen waarmee ze zich fit hield om haar leven lang voor voedselbank te spelen. Ze waren meteen enthousiast en zagen in het jong hun kabinet, dat het jongste was dat Nederland ooit voorgeschoteld is. Tot Kamp uit de hoek van de torenkamer kuchte dat zo’n vogelmoeder in het kader van social return in een echte voedselbank veel meer behoeftigen kan voeden.  Dus paste ik het logo aan met een wethouder-gele kiekendief, die het jong bij de moeder weg wilde halen om het aan het infuus van een echte voedselbank te leggen en haar met ringen en al in de kooi van die bank te plaatsen.

Nadat Dijsselbloem een kopietje had gemaakt, om in Brussel een Europees project aan te vragen, zag ik dat het anders bekeken kon worden. Ik stuurde een eigen kopietje naar de oppositiepartijen met de uitleg: de kiekendief is de Staat der Nederlanden, die alle nutteloze monden rekruteert om met dat leger alle werknemers uit hun banen te verdringen en als coaches  met behoud van hun uitkering in te zetten om ze het werk te leren. Die uitkering betalen ze uit de enorme besparingen op het onderwijs, dat deze jonge generatie niet meer via scholen zal krijgen.

Ook zij waren enthousiast, vooral dat ze de geheime voornemens van Rutte c.s. nu kenden. Van iedere partij kreeg ik de opdracht een logo te maken in hun kleuren, kadavervormen en kledingvoorschriften. Ik belde Rutte om door te geven dat ik er een nieuwe baan mee had gekregen, die kon dan weer in hun begroting erbij geteld worden. In een schaterlach vermeldde hij dat ik de zegen had gebracht, waar hij zo’n goede hoop op had. Dat ik kopietjes had doorverkocht aan de oppositie, scheelde hem weer een hoop werk. Nu we allemaal hetzelfde logo hebben, proestte hij, is er corporate governance op nationale schaal gerealiseerd. Zijn werk zat er als het ware op. Hij zou vanavond op tv melden dat alle politieke partijen achter dezelfde vlag geschaard waren en dat Willem-Alexander gewoon het premierschap erbij kon doen. Hij kon eindelijk als opblaaspop van Merkel zich helemaal laten leeglopen.

Rotterdam, 2 oktober 2013, de dag waarop Nederland op papier van de meest opportunistische premier aller tijden verlost werd