De mythologie gaf ons de levensboom. Voor de ene cultuur was het een heilige boomstam ergens in het huidige Duitsland. Opgericht om alles, de hele wereld en zijn dak, te ondersteunen. Voor de andere cultuur was het een boom in het Bijbelse paradijs. Diens vruchten zouden je onsterfelijk maken.
Opgegroeid zonder kennis van de heilige boomstam fantaseerde ik dat een afgebroken takje in onze moestuin van die paradijselijke levensboom afkomstig was. Ik zette het in een bloempot op het dak van ons huis. De vruchten ervan zouden je een ander leven schenken, was mijn overtuiging. De bijbelse uitleg beviel me niet. Het voordeel daarvan zag ik niet. Integendeel, het leek mij een groot nadeel om eeuwig dezelfde te blijven.
Een nieuw leven zou van mij een andere persoon maken met bij voorkeur een knapper uiterlijk en met name een kleinere neus. Die verandering zou in mijn verbeelding gepaard gaan met een verandering van de wereld. Hoewel ik genoegen wilde nemen met alleen een ander milieu. En uiteindelijk besloot ik dat mijn verlangen al vervuld zou zijn als iedereen in mijn directe omgeving van de boom zou eten.
In een droom bloeiden uit het takje ontelbare hemelsblauwe bloemetjes tot een heuse wolk. De bloempot veranderde in een kruik, die de wolk aan haar steeltjes vasthield. Al snel kwam onder de bloemen een bleke en veel oudere kop van mijzelf tevoorschijn. Geconfronteerd met mijn toekomstige uiterlijk smeekte ik jankend om een ander gelaat. Ik wilde er zelfs mijn verlangen naar een andere persoonlijkheid voor opgeven.
Mijn tranen werden door de kelkjes gulzig opgezogen en in de kruik verwerkt tot een meer acceptabel gezicht. Het resultaat leek sprekend op een meisje en dat beviel me zeer. Tot ik me realiseerde dat een jongensachtiger uiterlijk me nog de kans gaf te kiezen. Een tijdje als een man of als een vrouw door het leven gaan, leek me ideaal. Ik had de wens nog niet geuit of een derde gezicht kwam onder de bloemetjes vandaan. Dat was een schot in de roos, vond ik.
Over zo’n levensplant is echter niets bekend. Wat moest ik doen? Dat gezicht opeten? De hele wolk? Of alleen een blaadje? Of mijn gezicht ermee insmeren? Ik probeerde het laatste en werd wakker., maar zag niets meer. Ik ben blind, gilde ik. In een orthodox christelik milieu is zo’n alarm schokkend. Wat had die belhamel nu weer uitgehaald? Het complete gezin gilde dat het een straf van God was, tot mijn moeder opmerkte dat er korstjes op mijn ogen zaten. Afblijven, piepte ik.
De korstjes moesten er vanzelf afvallen, want dan kreeg ik het gedroomde gelaat. Het is gedroogde snot, jongen, fluisterde ze mij discreet in de oren. Ze depte met een vochtig washandje de korstjes weg en speelde alsof ik toch een ander gezicht had. Meer meisjesachtig zei ze. Maar toch nog wel een jongen?, vroeg ik ietwat benauwd. Ja, natuurlijk, stelde ze me gerust. Haar bedrog viel me verschrikkelijk tegen, toen ik in de spiegel keek. Het kleine uurtje dat ik in de waan gelaten was van een nieuw leven, verdampte geheel in de aanblik van mijn kwaaie vuurrode kop. Precies mijn vader als hij werd tegengesproken.
—
Dit is mijn wijn... 
Keep on dreaming! Komem fraaie plaatjes van.
Dank je, KB
Vannacht gedroomd dat mijn huis in Rotterdam als autokerkhof gebruikt wordt.
Overal waren die ‘doodskisten op wielen’ dwars door de muren heen gereden.
De inzittenden lagen op de vreemdste manieren voor lijk in of hangend uit die wrakken.
Ik zou het graag tekenen als ik er de tijd voor kan nemen.
Die heb ik effe niet 🙂
één derde van je leven kun je iemand anders zijn
en zelfs meer als je je ook overdag overgeeft aan de vleugels
van de droomwolk 🙂
was vroeger een dagdromer
nu heb ik daar geen tijd meer voor,
al ben ik wel nog steeds teveel in mezelf gekeerd
van die 1/3e heb ik in mijn leven 2/3e helaas wakker moeten doorbrengen
dan hou je helemaal weinig tijd over voor een echte droom 😉
ah, dagdromen, een mooie bron voor blogs, daar put ik graag uit
ik ben graag in mezelf gekeerd
niks mis mee als je omgeving je vriendelijk wakker schudt 🙂
Over die neus zou ik me niet druk maken, je hebt ooit op mijnblog wel gezien hoe fijn sommige meisjes een lange neus vinden, http://appelvrouw.wordpress.com/2012/04/02/mooimeisje-in-het-bos-lente/
Meisjesachtig of jongensachtig, we zijn toch zelden tevreden, en dat alles komt alleen maar door spiegels. Slaan we die stuk dan is het probleem opgelost.
Ja, dat blog ken ik 🙂
die ontevredenheid over mijn neus kwam doordat ik in de kerk steeds tegen een wipneus van tante J. aankeek. Zo’n neus wilde ik ook. Ik drukte de hele kerkdienst mijn puntje omhoog en bad voor hulp van boven. 😉
als jongen of meisje eruit zien is vooral een probleem in het ‘kijkglas’ van de ander. Zij hebben daar starre ideeen over. Hun rollenspel staat alleen toe dat je travestie als amusement bejegent of als dekmantel om verboden seks te consumeren…..
Dan moeten we beginnen de kijkglaasjes stuk te slaan.
De mijne ook want ik heb het ook niet op mannen die in dameslingerie lopen terwijl ik dacht een spannend avontuurtje aan te gaan. Een man in dameslingerie is leuk als vriendin en lekker samen lachen maar niet als minnaar. Ik ben er eens erg mee geconfronteerd, niet voorbereid, Tadaaa! badjas open, bodystocking.
Ik kon niets anders bedenken dan foto’s van hem maken om mijn teleurstelling te verbergen, want als ik het nou had geweten… dan was ik niet zo ver gegaan. Het zal vast ook wel aan mijn kijkglaasje liggen, maar dit ging voor mij om voelen.
voordat we er een kristaljaar van maken, moeten we het natuurlijk eerst eens zijn over wat wel en niet kan
in mijn kijkglas duld ik ook geen man met een bh enzo
dat accepteer ik niet
er moet een hoofd, hals, ledematen, heupen enzo aan zitten die sprekend op die van een vrouw lijken
Dank voor de likes!