Nooit meer oorlog
De oneindige schreeuw van Käthe Kollwitz
Honderd jaar geleden weer sneuvelde haar zoon Peter
Je proeft nog zijn as in het houtskool van haar tekening
Geen zier heeft het geholpen
Haar vele gedenktekens ten spijt
In steen, in brons, in ijzer en in koperen platen
Nog dagelijks sterven ze, zelfs kindsoldaten
De boom is het herdenken beu
Als oersymbool van het leven onder
Een halve krans van zijn meiboomneven
Heeft hij er tieten van gekregen
Hij protesteert in deze natuurlijke staat
Tegen de schijnheiligheid dat men er toch mee doorgaat
—
–
Dit is mijn wijn... 
Wat een bijzondere boom, als je lang kijkt zie hoe hij om zich heenkijkt, angstig, wakend, dreigend.
Zijn takken woest omhoog, maar bij een volgende blik de armen wanhopig reikend naar de lucht.
Met kankergezwellen (of tieten).
Make love, no war. Was toch een leuze. Alleen word je van love maken sneller moe omdat het zo saai is. Ik kijk momenteel niet meer naar het journaal, oorlog voeren is van alle tijden, ook in de dierenwereld, maar die hebben geen wapens. Waar het voor dient zal de vredelievende mens nooit begrijpen. EEn landje meer of minder wat doet er nu toe…
Tja, Käte Kollwitz, waarover later een teruggekeerde Joodse kunstkenner zei ” Rembrandt zou z’n hoed voor haar hebben afgenomen”. Stalin haalde haar werken naar Leningrad en Moskau.
In Leningrad deelde ze het bed met Shostakovitch als we William T. Vollman met zijn boek ‘Europe Central’ moeten geloven.
“Vrijheid is het recht van andersdenkenden”, zei Rosa Luxemburg, samen met Karl Liebknecht in opdracht van de SPD regering door keizerlijke officieren gemarteld en vermoord. Käte Kollwitz maakte een houtsnede, “Memorial for Karl Liebknecht”.
Het is voor politici geen kunst vrijheid naar believen in te vullen.
ik zie geen tiet, wel twee wratten.
die zijn wel weg te krijgen, hoor. gewoon wrijven met de binnenkant van een tuinboon.
wel even oppassen want pythagoras zag daar zijn moeder in elk boontje
met je armen in de lucht, dat maakt wel weer loos.
allen bedankt voor de reacties en de likes
helaas is de rsi weer volledig terug
de pc mijden is de beste remedie
ik hoop over enkele maanden weer fit te zijn
Sterkte. En verbijt vanwege ongeduld niet je nagels.
Heel goed Marius – precies bij de kruin gepakt. Na de dood loopt het leven toch weer uit
in blad, bloem of kleintje/het minileven…..
Prachtig, ik hoop dat de RSI ellende voorbij is en we gauw weer nieuwe bijdragen kunnen verwachten. Sterkte.