Ze hadden hem betast, beklopt en bekeken. De bodyscan wel tig keer vergeleken met al die anderen in hun bestand. Die ontevreden zijn over de aard van hun kraam; zich niet thuis voelen in hun lichaam. Er was helaas niets met hem aan de hand.
U bent te saai voor ons, zong de eerste stem. De tweede galmde er dwars doorheen dat hij veel te gezond was, zeker voor ouderdomspleen. Wij ontraden verder onderzoek met klem. Het tikje tegen zijn billen vond hij op zich wel aangenaam. Maar over zijn existentiële onvrede deden ze hem te minzaam
Geletterd geweld, godlasterlijk getier, gillend geschreeuw, trok als een kudde wilde dieren door hem heen. Weer werd hij afgescheept met een nauwelijks onderdrukte geeuw. Zonder pardon teruggezet op het verkeerde been. Gezondheid als zorg wat verwach je? Stop al die heibel om je hachje.
Thuis geeft hij zijn barbiepoppengeest een draai om de oren voor wat zij vreest. Aan haar lijden ergert hij zich nog het meest. Opnieuw was al zijn gedruis voor niks geweest. Was zijn weemoed terug bij af. Luidde de klok de doodstraf. Als zesjarig meisje door het leven willen gaan, slurpte al het licht op van zijn zestigjarig bestaan.
Opeens moet hij lachen om zo’n kinderwens en dat deze zichtbaar zou zijn door hun lens. Iedere cel kent een nieuw begin, maar dat geeft op zich aan de natuur geen zin. Nergens tekenen om het te berekenen Trouwens, voor welke duur vindt hij zo gauw een adoptiegezin en hoe staan zij erin.
Een beest, een berg, een boom, ze kennen geen betekenis, het is de hele natuur een worst. Ze hebben niks met zo’n droom. Zij maken zich niet druk om de zin van hun korst. Door de vanzelfsprekendheid van het voortbestaan is hun levensloop vanaf het prille begin al een ronde baan.
Wat een leven heb je als mens, als je kooi bepaald wordt door een leeftijdsgrens.
Dit is mijn wijn... 
de mens die lijdt het meest voor het lijden dat hij vreest
zonder ‘die’ en met ‘door’ hennie 😉
maar het is wel waar
Beets voegt er nog wat christelijke regels aan toe
“Doch dat nooit op zal dagen
Zo heeft men meer te dragen,
Dan God te dragen geeft.”
Hoewel, nog altijd is de eerste auteur niet vastgesteld en is er een Engelse variant uit begin 18e eeuw die luidt:
“Too often we suffer most sorely
and thereby feel most poorly
from dreaded aches and pains.”
Over het versje bestaat de anekdote dat het destijds geciteerd is door MP De Geer in een van zijn radiotoespraken over een mogelijke inval van de Duitsers. Hoe verkeerd kan het dus ook uitpakken en het tegendeel waar zijn, men kan niet genoeg bevreesd zijn.
Mensen hebben niet echt een leven, maar zijn het vehikel ervan.
@Simen
Met meer dan twintig definities van leven lijkt me het lastig zo’n algemene uitspraak te doen zonder het leven te reduceren tot een enkel fenomeen. De vele betekenissen die we aan het leven toekennen zouden mij eerder ertoe brengen het leven als ongrijpbaar te beschouwen.
Met dank aan de ‘likers’
De wens om kind te zijn maakt mij heel bang. Maar volwassen zijn evengoed. Je leven is niets anders dan een kooi, je baas, je partner, je hypotheek. Je geaardheid, je anders zijn in het geheel, geen aansluiting voelen. De kooi is overal, zelfs als je meent uit die ene te zijn gekropen.
Die kinderwens is (gelukkig?) lastig te vervullen, zonder dat het ridicuul wordt. http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/2553995/2015/12/11/Vader-verlaat-gezin-om-voortaan-door-het-leven-te-gaan-als-zesjarig-meisje.dhtml
De prijs is idd hoog als je je steeds moet conformeren om mee te kunnen doen. Schijt aan iedereen hebben kan helpen je vrij te voelen. Hoewel de kans groot is dat ze je dan stoppen in het hokje van de kleurrijke figuren.
Schijt hebben aan iedereen moet ook grenzen hebben anders gaat jouw vrijheid tenkoste van je omgeving en dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Zo kan ik me die vrouw wel voorstellen die zegt dat ze niet met een transgender (kind) wil leven. Ik zou het ook niet kunnen. Je trouwt met een man, wilt een man. Het vraagt best veel van je om dan om te schakelen. Ik heb grote bewondering voor partners die daar wel in mee gaan. Maar zolang ik een vrouwenlibido heb zou ik moeite hebben met als mijn man zich geen man voelt. dan hoef ik hem niet voor het blok te zetten maar middels een heleboel gesprekken te vertellen dat ik dat niet aankan.
Maar dat is de mooie versie, theorie. Hoe ik dat in het echt zou aanpakken weet ik ook niet.
gelukkig heeft het voorbeeld wat jij aangeeft het goed getroffen. Het lijkt me best lekker een middagje een klein meisje te zijn, maar zelfs al rol kan ik dat niet spelen.
Ik zou me geen raad weten met zo’n aap uit de mouw, want wanneer gaat dat acteren over in opereren. Bij de VU staan ze al te trappelen voor dit gat in hun markt ;-}