De stoffelijke resten

Toen het nog niet voor zich sprak
hoe de jaarwisseling in elkaar stak
bedacht men godenfiguren die zorgen
voor de nodige overgangswaarborgen

Zag men de tijd aan voor een rivier
waarvan de doorstroming op het spel stond
wanneer het oude jaar als een dooie pier
zich in het schijndodenhuis bevond

Met aan iedere vinger een belletje
dat rinkelde bij beweging onder het velletje
was Vadertje Tijd er vroeg genoeg bij
wekte het nieuwjaar liggend op zijn zij

In die middeleeuwse gedachtegang
schuilt een oh zo menselijke hang
naar een leven dat blijft duren
zelfs na het laatste uur en

Dat het nieuwe jaar moet brengen
Wat het oude niet heeft gedaan
Niet zozeer het leven verlengen
Maar wel van alles erop en eraan

Van voorspoed, vrede en geluk voorzien
en een blakende gezondheid bovendien
zodra we de gong van Chronos horen slaan
voor de volgende ronde in ons aardse bestaan

Wanneer het oude jaar met stille trom
vertrekt, draait Vadertje Tijd de zandloper om
heft het nieuwe jaar zijn kale hoofd op
met het hemels uurwerk doortikkend in zijn kop

Klinkt Studio Artaaa met u op een creatief begin
van een nog zo jeugdig jaar en de zin er in