Gevangen in het net van plaats en tijd
spint zij haar draden met oneindig geduld
een leefwijze om niet te moeten wachten
op een liefhebber voor haar schat
Als schaduw van de twijfel
wekt haar naaktheid onverhuld afschuw
ligt zij in het midden van alle gedrukte leugens te zonnen
heb je een paard nodig om te kunnen vluchten als je haar spreekt
Zij die de duivel doet blozen
de veiligste leugen is, de kreet van ieder
ouder dan de rotstekening
is het spel van een enkeling
Zij verdwijnt als ze te dicht benaderd wordt
groeit omdat men haar groot maakt
wordt tevergeefs in graven meegenomen
in de broze armen van dichters getroost
Onveranderlijk is zij dood en mag je hopen
dat zij in de kist van een schilder begraven is
Dit is mijn wijn... 
Geen ontkomen aan: “Er rest ons nog één ding: blinde paniek!”
Prachtig!
@Aad
We schaffen gewoon de waarheidsplicht af en dt appen radikaal over op een cultuur waar in de zor g voor jezelf de hpoogste waarde is