In 2016 vieren we vijf eeuwen Huis van Oranje-Nassau als een vrolijke geschiedenis van een vorstenhuis dat aan ons eigenlijk schijt had. In de duistere kant van het vaderland neemt Studio Artaaa u aan de hand mee voor een tijdreis door het nageslacht van de Vader des Vaderlands, Willem De Zwijger, met wat sprongetjes in de lucht waar erflaters waren gevlucht
Was Bertus Aafjes nog in leven
Dan had hij dit lied geschreven
Over de verdrongen duistere kant
Van de erflaters van ons vaderland
Nee, we noemen geen namen
Nee, namen noemen we niet
Prins Maurits hoeft zich niet te schamen
Voor zijn tenu dat lijkt op die van Zwarte Piet
Echter anders dan zijn vader De Zwijger
Was Maurits wel een bloeddorstig krijger
Niet vies van een fundamentalistische show
Onthoofdde hij zijn leermeester Johan van O.
Zijn broer Frederik Hendrik, de Stedendwinger
Hield met een privé-leger spionnen de vinger
Aan de pols van het regentendom en beroofde
Op zijn tochten iedereen die niet in ‘m geloofde
Zijn zoon, Prins Willem II, deed een greep naar de staat
Maar struikelde over de kosten van zijn defensieapparaat
Ontsnapte in ’t opstandige Amsterdam maar ternauwernood
Aan het woedende volk dat uit was op zijn verdrinkingsdood
Zijn zoon, Willem III, profiteerde sluw van een Franse legermacht
Hield zich van de domme toen de broers De Witt werden omgebracht
Dromend van meer en meer macht besteeg hij de Britse troon
Een dodelijke val van zijn paard was zijn verdiende loon
Pas in 1814 ontpopte zich weer een absoluut monarch in het Oranjehuis
Gedreven door ondernemingslust maar in de politiek niet thuis
Verspeelde Willem I Zuidelijk Nederland aan de opstandige Belgen
Terwijl zijn zoon zich door hen wilde laten kronen en al trots zat te zwelgen
Geboren als vechtjas was Willem II desondanks wel tot buigen in staat
Bond zich als koning aan de grondwet voor een plaats in ’t staatsapparaat
Zijn zoon Willem III vergaf zijn vader nooit de overdracht van soevereine macht
Vertrok naar Engeland als balling tot men hem het op een dienblad bracht
Zijn Russische vrouw, Sophie van Württemberg, was echter zo kien
Om bij hem een erfelijke aanleg voor megalomanie te voorzien
Met kanonneerboten van de Nederlandse vloot wilde hij op een goede dag
Oprukken tegen Zwitserland, omdat men hem daar naakt op een balkon zag
Het was de tweede vrouw van Willem III, haar moeder Emma, die daarom
Hun dochter Wilhelmina Spartaans klein hield tot haar volwassendom
Dat weerhield haar niet van woedeaanvallen, ook niet dat haar hart
Uitging naar spektakel en dat ze wars was van het delen van haar smart
Zij was noch een democrate, noch een republikein en we lezen in haar registers
Dat ze het liefst onder generaals verkeerde en een afschuw had voor ministers
“Als ik geen koningin was, was ik ook republikein”, sprak echter Juliana haar tegen
Jarenlang vocht ze een paleisoorlog met haar man uit over een medium, zonder degen
Door deze populairste Oranje-aller-tijden verdwenen de duistere kanten
Uit het zicht, maar Beatrix liet ons meteen zien dat zij wel wist van wanten
Zij was een Oranje van de oude stempel, autocratisch van temperament,
Geneigd ministers te overvleugelen, het parlement te passeren als ballentent
Van de broze Willem=Alexander weten we nog niet echt zeker
Of hij het redt, wel dat hij liever strijdt om een of andere wisselbeker
Zijn duistere kanten zitten vooral in het ontbreken van het zicht op zijn talent
Maar dat kan veranderen als het klimaat vraagt om een daadkrachtig watermanagement
Dit is mijn wijn... 