De benenwagen is een initiatielichaam op zich (8)

De voorbereiding van Het Laatste Oordeel is versneld. De Club van Rome had immers al heel wat werk verzet om de wereld van voorkennis te voorzien aan een klimaatramp met driemaal de omvang van de zondvloed, zodat de producent van de Ramp der rampen met de inzet van de helft van zijn team de klus binnen de bouwvak nog zou moeten kunnen klaren. Onder de figuranten zijn de familie Terugvinders en hun aanhang de eerste uitverkorenen, die conform de nieuwe preadestinatieleer, waarin de overgave aan de drieeenwording van man en vrouw aan de nieuwe regels van Godsplan de doorslag geeft, zijn geselecteerd.
 
Om het geheel zo soepel mogelijk af te handelen is gekozen voor een zo groot mogelijke kans om te bewijzen dat alles gedaan is om bij het getal te horen. Het getal zelf is door een team van wiskundigen opnieuw berekend, uitgaande van het aantal realiseerbare zit- en staanplaatsen in de nieuwe tempelarena. Om redenen van De Efficiëntie Om Niet (DEO N., de God van de Liefde) is ook de toetsing van de geloofszaken in het oordeel opgenomen, waaardoor in één beweging alle wereldgodsdiensten in een abstracte religie geìntegreerd zijn en niets meer een eenwording van alle volkeren, culturen en mensen in de weg kan staan. Waarbij de matricial space, waarin de liefde opgetild is tot een Geherspiritualiseerde Unie der Sexen, het moment suprême vormt voor de inwijding van de tempelarena.
 
Tweeduizend chinese mondschilders hebben de reproductie van het fresco in de Sixtijnse Kapel van de leerlingen van Michelangelo voor hun rekening genomen. Om het Nieuwe Verbond een goede kans te geven is afgezien van een pornografische voorstelling van de mensheid, waardoor het glas van de initimiteit weer in haar oorspronkelijke staat hersteld wordt. Het libretto van de opera, waarin de initiatie bezongen wordt, is opgebouwd rond een compleet vernieuwde lithurgie die tevens dienst doet als de meeste authentieke vorm van afstemming onder de mensen, De Pijnloze Geloofsbesnijdenis. Het spektakel bevat de originele vormen van de liefde die de eerste pasgeborenen optilt uit hun ei, vorm gegeven in de choreografie van de Twee Jongensachtige Engelen in gevecht met De Oneindige Slangenkop om de tot nul gereduceerde naakte waarheden, zoals zij deze ver voor hun geboorte al door en door gekend hadden. Namelijk dat de eenwording met de ander gelijk is aan de eenwording met God, die gegeven is in de schepping en afwezig is in de Verlichting. Tijdens de opvoering wordt het mysterie van de hereenwording in een lichtshow als de Reis Door Uw Nacht verbeeld, waarin de zoektocht naar de bestemming van de mens wetenschappelijk verantwoord aan de man wordt gebracht door de betere operazangers die de aarde gekend heeft.
 
Het Laatste Oordeel wordt geopend met een Oratorium van Benjamin Britten, waarin jongensachtige welpen de rollen spelen van de eerste mensen, die in harmonie met de kosmos verkeren en daar hun mosterd halen. Hun lichamen bevinden zich in de voorruimten van gelooide huiden en worden in een eeuwige schepping door ragfijne geslachtsdelen van vruchtvlees van sexuele energieén voorzien. Matras, de rechter van de Onderwereld, wiens penis verzwolgen wordt door een slang, vertegenwoordigt het Kwaad, zoals dat door de mens zelf in de hand wordt gewerkt. In tegenstelling tot de wordingsleer van de Abrahammitische godsdiensten is het Kwaad in de geabstraheerde religieuze vormen niet langer bestrijdbaar door alleen Het Goede te doen. In plaats daarvan zijn De Schoonheid, De Dapperheid, De Oprechtheid en De Eerlijkheid geherwaardeerd, vervolgens van hetzelfde soortelijk gewicht voorzien en in de vorm van nieuwe genitaliën in het Initiatielichaam getransplanteerd. De nieuwe geslachtsdelen zijn muziekinstrumenten, waarmee driedimensionele klankruimten gevormd worden, waarbinnen het mogelijk is zonder opgave van de eigen integriteit in een gezongen extase op te gaan, een lichaam van fijn geschraapte kelen.
 

 
de voorstelling kan beginnen als de schrijfcoach, de kofferjuffrouw, lux, flex, vader, moeder, de redacteur, oetlul, dumb boy, de kwaaie bui en de multimeerse bijenkoningin (de kanovrouw in spirituele gedaante) bijeen zijn gekomen om zich aan de nieuwe geloofsbesnijdenis over te geven. de ceremoniemeestersrol wordt gestalte gegeven door effatha zelf, een in een bloemvormig oor bewegende mond, die het aambeeld , de hamer en de stijgbeugel als geslachtsdelen manipuleert voor een gefaked orgasme. zij zet de zang in:
 
geef ons greep op ons leven
geef ons zin om voort te bestaan
laat ons in liefde door uw poorten gaan
en samen naar de ware echtheid streven
geef ons regels die echt gelden
voor het antwoord op de zin
woont de genius bij ons in
is hij een heremiet of een held en
wie maakte dat verschil voor ons
in de allereerste sprong in uw begin
uit de binnenkant van uw dons
waar de draad begint van de spin?
 
de zang is zelf vele millennia oud en bevat zowel de voorschriften als de rituelen om tot het abstracte geloof te komen, waarin het mogelijk is de intimiteit in al haar dimensies daadwerkelijk te doorleven en zo de ademhaling van het systeem in stand te houden. het is geschreven in het oudste notenschrift dat gevonden is bij de tienermoeder, de venus van willendorf, die de melodie voor haar neuriëen erin had vastgelegd.
 
the soul of my message
is the nucleus of a simple thruth
that a little boys nerves are dying
when there is no passage to the good
the beauty, the boldness,
the honesty, the open mind,
will all bring back the fairness
to be integer as gods grind
we are the sand where there’s no sea
we are the land that makes us free
we are the people who look alike
form the bicycle of your tide
 
jaren later, als de laatste dag gevierd wordt als de ommekeer in het eeuwige leven, wordt de bron weer geopend en zal een wijsheid over de mensheid komen die diep in hen het goddelijke zelf constitueert dat geen legitimatie meer bevat om god te neutraliseren. de wijsheid zal geschreven worden op de stenen waarmee de nieuwe tempelarena voor alle mensen de verblijfplaats wordt van het innerlijk weten in zichz
elf tot hem gekeerd te zijn. het weten dat zijn echtheid in het lichaam van de reus in het holle kinderhoofd had opgeslagen toen hij door de meester in het ongekrookte riet aan het eind van de weg van de heilige geest spiritueel werd aangeraakt. er zullen altijd mensen zijn, had de meester toen gefluisterd, die de geldigheid van je ervaringen zullen tegenspreken en je van valsheid zullen beschuldigen. maar ik ben hier namens god, om je laten weten dat jij de mens zult zijn die de waarheid in één zin zal vatten, waar god zich in herkent. zoals er geschreven staat: ik ben die ik ben. wat betekent dat hij er voor je is, wie hij voor je is. daarom kon kloos schrijven dat god voor hem een interior intimo meo was, een dieper in mij dan ik zelf ben. beseffend dat hij dan de god kwijt was als schuilplaats, wat hem bij zijn sterven zo in nood bracht. hij vertilde zich aan zijn gedachten, aan het cogito ergo sum van descartes, aan de verlichting van een ego dat juist bestemd was voor de ander. kloos werd beheersd door de verlichtingsfilosofie van zijn tijd en kon daardoor alleen die aan en uitknop vinden en in zich omdraaien. de heerschappij van de rede, de zuivere rede, had hem van zijn verbeelding beroofd.
 
terwijl hij er zo dicht bij was, verblindde zijn geest wat hij in zich geschreven dacht en maakte het lezen (het innerlijk luisteren naar het woord) als verdieping onmogelijk. de verlichting is natuurlijk zelf een diep in zich grijpende ervaring die het ego als entiteit heeft kunnen identificeren. sindsdien is in naam van dezelfde diepgang, het oorspronkelijke mysterie, van de ultieme zijnsgrond en andere bedenksels als legitimatie gebruikt. terwijl het juist een aanslag op de menselijke ervaring zelf betekende om het ego de plaats van het alter ego te geven en daardoor immuum te maken voor de kritiek. de heerschappij van het beter weten is toen vrij spel gegeven om alle ervaringen te manipuleren, gebruikmakend van de eindigheid van de mens. steeds weer is daarna een mens geboren die al vroeg in zijn leven het teken kreeg dat zijn lichaam de wijsheid in zich droeg voor en van al die menselijke ervaring die zonder heerschappij inzicht in zichzelf heeft en daarmee in het univerum, de samenhang van alle zelven.
 
op de laatste dag worden we als draadjes en slangetjes weer met elkaar verbonden en vormen we even de zachte machine die de adem van het systeem op gang houdt, om voorgoed te verlichamelijken in een onstoffelijk sensorium voor wat als echt ervaren, gevoeld, gehoord, gezien, geroken en begeerd wordt. een universum dat leeft van de verbindingen tussen de regels tot in de dunste vezels van de ziel, die de mens als animus spiritualis een eigen plaats in de tijd, ruimte en beweging geeft. de beweging naar de ander toe. de beweging in de ander. de ander in de beweging van het bewogene gebracht. waardoor een eenwording plaats kan vinden met de eeuwigheid.
 
het ei van columbus ligt in ieders bereik, is de eenvoudige boodschap, als je maar in staat bent je aan elkaar over te geven. het ei dat door het initiatielichaam als een paasei, een opstandingsei, precies op de plek van kloos gedachte verkeert. in dat ei zit maar één bericht, één gebod, één hint, één teken dat het zijn verklaart en bepaalt. ik ben voor jou wie ik ben voor jou alleen. de meest gebezigde uitspraak onder geliefdes bevat de waarheid over het leven zelf, waarin de mens zijn ego aan de ander kado doet. hier heb je mijn eindigheid, hier heb je mijn ziel en zaligheid, doe ermee wat je goed dunkt en maak van mij degene die jij lief wil hebben. zo ontstaat de oneindige ander, die nieuwe werkelijkheden bestaanbaar maakt, leefbaar en opgeefbaar. slechts door de stap naar degene toe te zetten, die je als belofte aangereikt wordt. en in die stap je open te stellen, je eerlijk aan de ander bloot te geven, je oprecht voor die ander uit te spreken, je gevoelens te delen, je diepste aanrakingen toe te staan. dat dat alleen kan gebeuren tussen twee vrije mensen, dat is wat ik ben wie ik ben inhoudt. de mens is vrij te zijn wie hij is. hij kan god zijn en heersen, hij kan de liefde zelf zijn en hij kan de ander dienen. de hoogste vorm van dienstbaarheid is die overgave. de overgave van het ego aan de verbeelding volgt de weg naar de vrijheid, waarop hij toevalligerwijs of voorbestemd in de handen van de ander komt en daar verantwoordelijkheid krijgt om alles met elkaar te delen zodat het mogelijk wordt de wereld op een hoger plan te tillen.
 
de oetlul heeft in dumb boy die ander gevonden, dat wordt op de laatste dag bezegeld. en daarmee wordt ook een einde gemaakt aan alle onzekerheid over het lot dat ze voor elkaar in petto zouden hebben. het lot dat door de kanovrouw als bestemming voor elkaar ervaren wordt. maar dat door de mensenkinderen als afstemming op die ene ware gezien wordt. alsof het nog te groot is voor die jongemannen. alsof het aanbod hen in verlegenheid heeft gebracht. alsof ze het niet aankunnen, het te overweldigend vinden. in werkelijkheid is het dat ook. niet, omdat er sprake zou zijn van een zoveelste verdieping, waar ze niet bijkunnen. nee eerder omdat zij nog niet zover gekomen zijn in hun liefde. hun start was er ook niet naar. zij zijn al vroeg in hun leven aangeraakt door de aantrekkingskracht van mannen op elkaar, waarbij ze de hitte hebben verkend van de sexualiteit tussen man en vrouw. beiden zijn direct daarna onheus bejegend door de vrouw. vals beschuldigd. kwaad besproken. daardoor is het bij hen op slot gegaan en hebben zij zich van de vrouw afgewend als levenspartner. is hen de schaamte te vroeg ingebracht. is de schaamte te snel een schuldvraag geworden, omdat zij de beschuldiging niet konden verstaan als iets wat mensen nu eenmaal graag doen: kwaadspreken van elkaar omdat anderen dat lekker vinden. bezoedelen.
 
voor beiden zal het nog een lange weg worden, maar het pad is gevonden en ze zijn zeker van hun zaak. ze hebben het gevoeld vanbinnen, het is een deel van hun gezondheid, van een goed werkend lichaam geworden. een lichaam vol agressie en vol liefde strijdt in hun relatie om de hegemonie. bij dumb boy komt de man erdoor omhoog, de heerser, de bastamens, de man van het hakwerk, de mootjesliefhebber. hij zal nog vaak daarin vervallen, uit gewoonte en uit angst. bij oetlul komt het kind erdoor omhoog, de babbelaar, de charmeur, de benjamin, de wijsneus, de betweter, de dichter en de tekenaar. hij zal nog vaak zich erin laten aanranden, kwetsen en verzorgen. in het rijk van de woede is dumb boy de gastheer. in het rijk van het stratego is oetlul de gastheer. in beide rijken is genoeg plaats voor anderen, maar niet in hun blikveld. zij willen niet gezien worden, niet gekend als mensen van vlees en bloed voor de ander. daarvoor is de strijd tussen hun rijken nog teveel in volle gang. echter nu oetlul kennis heeft gekregen aan de kanovrouw is de laatste dag van hun strijd aangebroken. zij heeft hem diep geraakt. dat moet dumb boy ook toegeven. maar terecht eist hij oetlul voor zichzelf op, want hij heeft zich aan hem gegeven. dumb boy is echter het tegendeel van zichzelf door die ander en verliest daardoor zijn kop. om de ander weer te bereiken slaat hij hem kapot, slaat hij alles kapot wat hem lief is. zo heeft hij ook altijd zijn zin gekregen. oetlul weet dat, want hij kent die woede van de ander op hem, op zijn eigen lijf en leden. steeds heeft hij dat gepareerd met net te doen alsof het hem niet aanging, geen pijn deed, de ander juist pijn deed, de ander schuld en schaamte zou bezorgen, de ander vanzelf zou doen stoppen.
 

 
ze weten nu echter beiden dat het op moet houden met elkaar zo verkeerd te verstaan. oetlul heeft eindelijk zijn mond open gedaan, zijn hart laten spreken en zijn buik een stem gegeven. dumb boy heeft daar eindelijk naar geluisterd, zijn oren toegespitst, zijn ogen opengesperd, zijn volle lijf aangeboden, zonder rem, zonder schaamte. ze hebben bij elkaar openingen gevonden die ze nog nooit van elkaar wisten dat ze bestonden. de lange weg kan heel kort belopen worden of doorgeslenterd tot in eeuwigheid duren. wat ze zullen doen is voor hen nog een brug te ver. eerst zullen ze van elkaars gaven gebruik moeten maken om die ander te worden die in hen gevangen zit als de oneindige bron voor het leven dat ze met elkaar en anderen kunnen delen. voor hen is dat nog lang geen optilling van de hele wereld, zoals de kanovrouw zich dat voorstelt. dat komt later wel. als ze net als zij tot de engelen behoren. ze moeten eerst nog als kinderen gaan genieten van elkaar en daarna worden geinitiëerd tot de samenleving met de vrouw. het lichaam daarvoor staat spiritueel al in de steigers. lichamelijk en emotioneel moeten ze nog heel wat beproevingen doorstaan voordat zij op de steigers hun bouwwerk kunnen realiseren. oetlul heeft dat voorzien en dumb boy wist dat allang. de vraag is alleen of ze elkaar tot steun kunnen zijn. oetlul zal meer moeten letten op de misunderstanding van zijn stratego met intimiteiten door de ander. dumb boy zal meer moeten letten op de heerschappij van zijn wanhoop, verhoren, verdachtmakingen, wantrouwen en negatieve verwachtingen van de ander. nu oetlul de stap heeft gezet om zich meer open te stellen voor de ander en dumb boy daarin zich ook meer laat kennen zal het een kwestie zijn van enkele maanden en ze kunnen zich op de initiatie voorbereiden.
 
alles hangt echter af van de verbinding tussen de animal sexualis (de dierlijke verlangens naar het in bezit nemen van het lichaam van de ander) en de animus spiritualis (in het onbewuste verankerde dat is verenigende, ontvangende en voedende principe bij de man) met de persona universalis (de rol die men speelt in het wereldgebeuren), de vaderschouders of zij samen een reus op twee benen kunnen doen opstaan en in beweging kunnen brengen. waarbij de benenwagen bestaat uit de vrijheid van bewegen van de sexualiteit en de verantwoordelijkheid voor spiritualiteit ten behoeve van een heilige eenwording, zoals deze door god is bedoeld.