De mens is na Rudy’s bicycle kick er beter aan toe

 
Bedankt Rudy, dat je langs bent geweest,
ons aansprak over wat ons scheelde,
de waarheid nooit voor ons verheelde;
dat we vaak niet meer zijn dan een beest.
 
Waardeloze stukken vlees schetste je ons.
Jij die opgroeide in duistere kampen
zag het internaat als een ergere ramp en
je eigen verblijf als een vakantieoord.
 
Je liet zien dat een ego niet wordt vermoord,
omdat de mens alleen zijn goedheid kan verliezen.
De tand des tijds geflost tot de laatste kiezen
knaagt aan de kudden zonder dons.
 
 
Waar Rudy Kousbroek omziend naar zijn kampverleden onder de Jappen een achterwaartse salto maakte om door de verdediging van het slachtofferschap heen te scoren, zie ik een parallel met de bicycle-kick van Marco van Basten. Hij speelde de bal zo verrassend fraai en effectief, presteerde het voor onmogelijk gehoudene als het meest logische, dat het nu nog de besten onder de voetballers inspireert om zich ermee onderscheiden van de rest, die nog altijd denkt dat dat niet waar kan zijn (voor hen).
　

 
 
die achterwaarts genomen volley is met de verschijning van ronaldinho nog verder vervolmaakt in een libretto van dolmakende schijnbewegingen, poorten en tenslotte zelf de bal opwippen voor de bicycle-kick. dat verplicht me om hem in mijn laatste voetbalblog te eren samen met dennis bergkamp, ook zo’n hoogvlieger, en jan van beveren als onneembaar sluitstuk in de dubbele betekenis van de knapste nederlandse voetballer aller tijden en de beste keeper van oranje. in dat blog wil ik ook nog eusebio en coen moulijn kwijt, in wiens schaduw een dribbelaar als christiano ronaldo en een traptechnicus als david beckham staan.