Maatschappelijk is
het eigenlijk not done de
vuile was buiten
te hangen, maar bij
de tandarts hoef je maar je
mond te openen
en het wappert de
arme barbier in ’t gezicht
wat is aangericht
door stug te roken
en snoepen van suikergoed
tot het tandvlees bloedt
een levenlang ge-
teisterd gebit kijkt hem aan
in een onschuldig
gezicht dat bijna
smeekt om zijn genade en
zijn zegen er na
alsof hij de lieve
Heer zelf is die hem er
van kan verlossen
poetsen, boenen, ja
zelfs flossen en raggen helpt
niet meer, nog één keer
neem ik me voor om
met alles te stoppen, vast-
beraden als altijd…
de boetekleren
wapperend in de wind van
tweeduizendentien
zult u, dat beloof ik
aan het eind van tweeduizend
en elf niet meer zien
Uit: Tweeduizend jaar en elf goede voornemens
Dit is mijn wijn... 