Was Amy zichzelf volgens mijn 100 woorden?

Mijn reactie bij 100_woorden over jezelf zijn en de dood van Amy Winehouse kunnen me niet loslaten. Was Amy zichzelf? Mijn reactie op het zichzelf willen zijn van 100_woorden had ik in 100 woorden haiku’s gestopt met een concluderende regel. De 6 haiku’s en 1 regel vormen een geheel, dat niet meer is dan de som der delen en de delen haiku voor haiku meer betekenen dan de som en het geheel samen:

jezelf zijn is ook

maar een masker dat de wil

bedekt van niet zijn

wie je bent zonder

de conditionering

van je performance

zijn is verlangen

naar een bestaan voor iets

of iemand anders

jezelf zijn is het

moderne gebod van god,

onze tijd en plaats

waren we maar slechts

ledematen dan konden

we vrijuit praten

zonder de spiegel

in ons gezicht waarin de

‘waarheid’ wordt belicht

blijf waar je bent!

Vannacht peinsde ik erover of mijn haiku’s vertellen wat jezelf zijn betekent, waar het verwijst naar authentiek (willen) zijn. In de sociologie en de filosofie wordt vaak aangegeven dat we door symbolische interacties met anderen een zelf ontwikkelen. Charles Cooley heeft dat al in de jaren twintig van de vorige eeuw als socioloog het treffendst verwoord. Hij gaf ons als inzicht de ‘looking-glass self’, waarmee hij zegt dat het oordeel dat we over onszelf hebben in hoge mate beïnvloed wordt door hoe we denken dat anderen over onszelf oordelen.

Amy is daar een schrijnend voorbeeld van. Vanaf haar twaalfde was ze zichzelf, maar dat werd toen en wordt nu nog altijd afgedaan met haar te typeren als een onhandelbaar wicht. Op den duur kon ze niet anders dan dat beeld versterken, vanwege de gefixeerdheid van haar omgeving op die onhandelbaarheid. In die zin hebben we haar geen kans gegeven om buiten haar talent te laten zien wie ze authentiek is.

Het impliceert dat we alleen authentiek zijn en blijven als we geen contact met de ander onderhouden, waarin we ons uitleveren aan het oordeel van die ander. Puur subject zijn is alleen mogelijk tussen de vloeren van de kamers waar de anderen boven en onder ons goed of kwaad over ons spreken.

Mocht je daarvoor kiezen dan zul je nooit aan die anderen de plaats bekend moeten maken waar je jezelf bent. Blijf daarom waar je alleen bent. In de insectenwereld, waarin wij mensen met elkaar verkeren, is een solitair bestaan de enige ‘plaats’ waar we in de ‘tijd’ kunnen vertoeven met ons authentieke zelf. In dat niemandsland kunnen we Amy tegenkomen en dat zou wat zijn, als zij de weg ernaartoe weet te vinden.

I do hope so to

meet you there, Amy, in our

land for no body

Ps

Dit is bijna een pleidooi voor een bestaan als burkabewoner om je ziel genade te schenken als de mythe je identiteit doodt.

Je hebt ook huisvrouwen op De Hiaten

 

 

 

 

 

Vandaag zou de Messias op De Hiaten verschijnen. Dat zal ook het geval zijn, maar het wordt aanvankelijk niet opgemerkt. Heel De Hiaten is in de ban van haar eigen geschiedenis als de Burkabewoner de haven binnen vaart. Die geschiedenis omvat talloze tijdperken, waarvan vooral de laatste iedereen nog zwaar op de maag ligt. In dat tijdperk, waarin De Techniek hen tot nadenken heeft gestemd, zijn de huisvrouwen in een identiteitscrisis geraakt. Daarom is het vooral hun geschiedenis die de bevolking bezighoudt.

 

Het zijn de scheten van de hangvrouwen die zorgen dat er huisvrouwen rondlopen op De Hiaten en de maatschappij ontwikkeld wordt conform het historisch materialisme naar een heuse klassenmaatschappij. Bevroren scheten die na condensatie aggregeren tot een vaste maar zeer soepele stoffer en blik op benen. Ze gaan aan de slag direct na inblazing van hun taak het huishouden geheel belangeloos te verzorgen. Als huisvrouw zijn ze een en al in beweging zonder oog te hebben voor verlichting van hun werk. Ze kunnen niet stilstaan en moeten daardoor de Techniek aan hen voorbij laten gaan.

 

In de loop der tijd is het huishouden desondanks flink gemechaniseerd. Dit is vooral het werk geweest van de binnenmannen, die hun bestaan te danken hebben aan de afwezigheid van gelijkheid tussen mannen en ook vrouwen op De Hiaten. Deze afwezigheid werd steeds meer gezien als een hiaat die niet verwacht werd van een cultuur waar de hangvrouw de scepter stilhield en de mannen hun gang liet gaan, doorgaans. Hoe vaker men die afwezigheid ervaarde als een tekortschieten hoe sterker men zag wat men miste. Het hiaat van maatschappelijke gelijkheid biologeerde de Hiaten dusdanig, dat men op den duur alleen bezig was met het zien van ongelijkheid. Een even sterke, slimme en gemakzuchtige huisvrouw werd uiteindelijk ook door de hangvrouwen en de loopmannen gezien als een tastbaar tekort en de schaduw van de geëmancipeerde slavin doemde steeds meer op in de beeldvorming van wat maatschappelijk verwacht werd.

 

De binnenmannen zijn als boorlingen van wat op de Hiaten gemist werd in het huishouden vanaf het begin doordrongen geweest van hun afhankelijkheid van de verwachtingen van de ander. Daarom hebben zij zich geheel en al op de Techniek toegelegd, die die afhankelijkheid voor allen tot nul zou kunnen reduceren als het werkt en men ‘dus’ blijft bewegen volgens het mannelijke principe. Wat conform de wetten van hun aangeboren paralogica, waaraan ook het menselijk brein volgens de Hiaten gehoorzaamt, doorgaans het geval is.

 

Echter niet de Techniek op zich, maar de perceptie van een huishouden dat geheel gemechaniseerd is, is de huisvrouw noodlottig geworden. Zonder een slaventaak bestaat ze niet meer en van een verwachting die haar gemis zou teniet doen is geen sprake nu het huishouden voor zowel de hangvrouwen als de loopmannen, de binnenmannen en de huisvrouwen zelf op rolletjes loopt. Van haar blijft slechts de aanwezigheid over van degene die er net zo goed niet hoeft te zijn. In zo’n toestand van economische, maatschappelijke en culturele overbodigheid resteert haar alleen nog van zich te doen spreken met een protest-haiku, waarin zij zichzelf wegcijfert naar haar aard en het huis het protest laat verwoorden:

 

Een huis zonder vrouw

is als een armloos gebouw

een galg zonder touw

 

 

De enige binnenman met stoffer, blik en kinderwagen in de pre-I-hold-uitvoering wordt door deze nymfenzang gegrepen. Hij ervaart het klagen van de huisvrouw als een klacht van het gehele huis zonder vrouw die het schoonhoudt en ziet daarin onmiddellijk het begin van een ingrijpende verandering op De Hiaten. De belangrijkste voorwaarden voor een omwenteling zouden volgens zijn vlugschrift zijn dat zowel de onmacht van de taakloze huisvrouw als de macht van de roerloze hangvrouw vanwege wringende hiaten aanwezig zijn in het lokale dominante cultuurpatroon. Er hoeft maar even iets te gebeuren en het onbehagen wordt de lokale mensheid teveel. Zij voelen zich, volgens deze binnenman, tot handelen tegen het vrouwelijke principe van roerloosheid gedreven door uiteindelijk het principe zelf, dat actief ingrijpen in de maatschappelijke ontwikkeling uitsluit.

 

Uit: De kiem van rebellie op De Hiaten. Een documentaire van de BBC.

Moge in 2011 de Burkabewoner De Hiaten bevrijden

Op De Hiaten zal in 2011 een burgeroorlog uitbreken tussen de loopmannen van de hangvrouwen en de binnenmannen van de huisvrouwen. De laatsten hebben Geert de Ruyter aan hun zijde, de dubbelziende landrot die een UFO heeft binnen gelokt op het schip van de COC. In de kleren van de Helleveeghond heeft hij zijn watervrees overwonnen en samen met de grassprietsoldaten de Burkabewoner verwelkomd, die zich in het nageslacht van de vis Jonas lange tijd voor de wereld had opgesloten.

Zij zal op 10 januari haar intrede doen op De Hiaten als de vrouwelijke Messias voor allen die zuchten onder de hegemonie van de hangvrouwen en hun beschermers, de loopmannen. Onder het motto weg met de moderniteit die ons slechts luiheid bracht zal de Burkabewoner uit de doeken doen hoe men voor eeuwig zich kan bevrijden van het idee dat de mens bewegingsloos de hoogste vorm van geluk kan bereiken voor de gemeenschap.

Ter voorbereiding van haar komst hebben de huisvrouwen al hun binnenmannen opnieuw gekleid en leven ingeblazen, waardoor zij vele malen groter en sterker lijken dan de loopmannen. Om hun indrukwekkende gestalte goed te doen uitkomen, hebben ze alle huishoudelijke ledematen vervangen door een complete sportuitrusting voor het winnen van de Olympische Spelen, die men als dekmantel voor het beslechten van de burgeroorlog heeft georganiseerd.

Dat er ook huisvrouwen en binnenmannen op De Hiaten wonen was lang verzwegen, maar door de media recent ontdekt en publiek gemaakt. Voor de gang van het verhaal zal eerst de geschiedenis van deze arbeidende klasse op De Hiaten verteld moeten worden.

 

 

(wordt vervolgd na 10 januari)

Eerdere afleveringen over het leven op De Hiaten:

De_Hiaten

 

Hangvrouwen

 

Grafkisten

 

De_loopmannen

 

Tien platen om de Sabbath te vieren