Het offeren van mensen

“Wij zijn zorgwoordvoerders. Ons laatste avondmaal was het NZa-rapport. Driemaal kraaiden we in gebarentaal over het ontslag van de klokkenluider. Tevergeefs, we moeten het land blijven regeren met leugens.

Graag hadden we het verlossende woord voor Pasen uitgesproken en onze nekken verder uitgestoken. Zodat de mensen in het land er een echt vrolijk feest van kunnen maken. Helaas, we weten nog niet wie we allemaal niet zullen offeren voor het zorgakkoord. Wel is de tekst allang volbracht.

Wij zijn eruit. Nu onze vrienden van de oppositie nog. Na de passie in een nieuw jassie, een weekend vol zon en meer toeristen dan we aan allochtonen kunnen tellen, verwachten we geen enkele weerstand meer. Iedereen is zo’n beetje meegezogen in de Heer, het Weer of het Verkeer.”

Volgens welingelichte kringen wordt dinsdag het geloof in een gezonde samenleving sacraal verklaart en daarmee zou in principe iedereen optimaal vitaal zijn om voor zichzelf en de ander te zorgen. Dan wel voor die heilige samenleving, zoals vanouds, zich spontaan te offeren als de mond eenmaal nutteloos is. Uiteraard is dit ter beoordeling van de NZa en wel als ezelsproef.

Het hele zorgbudget zou dan ook naar de ziekste schrijver gaan voor een compleet nieuw paasverhaal. Als hij geen zzp-er is en wonderbaarlijk geneesbaar.  Aldus de woordvoerder van die welingelichte kringen, Jamai Loman.

Het nieuwe logo van de huidige Staat der Nederlanden

Voor de staatsfabeltjeskrant was ik bezig met mijn bijdrage aan het debat over een samenleving die voor de overheid zorgt. Ik had net genoteerd dat wij als belastingslaven vanaf de eerste fiscus al voor de overheid zorgen, bellen Rutte en Dijsselbloem me op. Of ik een logo kan maken voor het nieuwe regeerakkoord, waarin de contouren van de participatiesamenleving helder zouden worden weergegeven. Beiden waren van mening dat voor zo’n verandering een heus logo nodig was. Politici, vakbonden, werkgevers, bestuurders en burgers zouden immers door een aansprekend beeld onmiddellijk over de eigen schaduw heen springen.

Na wat sms’jes over de kern van hun visie maakte ik een schets van een vogelmoeder die haar jong met de bek voedde, hangend aan de ringen waarmee ze zich fit hield om haar leven lang voor voedselbank te spelen. Ze waren meteen enthousiast en zagen in het jong hun kabinet, dat het jongste was dat Nederland ooit voorgeschoteld is. Tot Kamp uit de hoek van de torenkamer kuchte dat zo’n vogelmoeder in het kader van social return in een echte voedselbank veel meer behoeftigen kan voeden.  Dus paste ik het logo aan met een wethouder-gele kiekendief, die het jong bij de moeder weg wilde halen om het aan het infuus van een echte voedselbank te leggen en haar met ringen en al in de kooi van die bank te plaatsen.

Nadat Dijsselbloem een kopietje had gemaakt, om in Brussel een Europees project aan te vragen, zag ik dat het anders bekeken kon worden. Ik stuurde een eigen kopietje naar de oppositiepartijen met de uitleg: de kiekendief is de Staat der Nederlanden, die alle nutteloze monden rekruteert om met dat leger alle werknemers uit hun banen te verdringen en als coaches  met behoud van hun uitkering in te zetten om ze het werk te leren. Die uitkering betalen ze uit de enorme besparingen op het onderwijs, dat deze jonge generatie niet meer via scholen zal krijgen.

Ook zij waren enthousiast, vooral dat ze de geheime voornemens van Rutte c.s. nu kenden. Van iedere partij kreeg ik de opdracht een logo te maken in hun kleuren, kadavervormen en kledingvoorschriften. Ik belde Rutte om door te geven dat ik er een nieuwe baan mee had gekregen, die kon dan weer in hun begroting erbij geteld worden. In een schaterlach vermeldde hij dat ik de zegen had gebracht, waar hij zo’n goede hoop op had. Dat ik kopietjes had doorverkocht aan de oppositie, scheelde hem weer een hoop werk. Nu we allemaal hetzelfde logo hebben, proestte hij, is er corporate governance op nationale schaal gerealiseerd. Zijn werk zat er als het ware op. Hij zou vanavond op tv melden dat alle politieke partijen achter dezelfde vlag geschaard waren en dat Willem-Alexander gewoon het premierschap erbij kon doen. Hij kon eindelijk als opblaaspop van Merkel zich helemaal laten leeglopen.

Rotterdam, 2 oktober 2013, de dag waarop Nederland op papier van de meest opportunistische premier aller tijden verlost werd

Mijn lijf en leden

.

De man oogt als een printeronvriendelijk bedrijfsgebouw

Vol organen die zorgen voor een stoffelijk leven in dienst van

Degene wiens spookachtige leden op mysterieuze wijze

Samenwerken in grijze cellen aan de vereniging

.

In mij jagen dagelijks dergelijke mieren me de stuipen op het lijf

Voel ik me een illegaal met de angst van je weet maar nooit

Of ze je huis van vlees zullen kraken en je leden zo schokken

Dat je al samenspannend door hen je eigen lichaam wordt uitgezet

 .

Maar met zo’n zwart pak van mijn vader aan durven ze dat niet meer

Verkeer ik weer in het lichaam van zijn heer en hou volgens dat recept

De duivel met zijn maatschappij en al buiten de deur, bekruipt me de waan

Dat hun dode god mij zal redden uit het nachtelijk leven in actiefilmformaat

 .

Was het mij maar op het lijf geschreven, roep ik volledig van de kaart,

Onbevreesd met al mijn leden te leven in uw tijd en op uw plaats.

.

.

.

Rotterdam, zondag 11 augustus 2013, de dag waarop ik mijn aandoeningen meer dan spuugzat ben

Stand-up tragedie

–

Vleesgeworden woord, kringlooplichaam, opstandige bladwijzer, hemelvaartmaker

–

–

Als de waarheid water is dan valt ermee te leven

Tegen het einde van het bezoekuur keek ik nog even achterom. Zag dat de slangen waren weggehaald, het bed verschoond , zijn kleren opgevouwen in zijn tas, de fruitschaal onaangeroerd opgeborgen was. Voor mijn ogen had hij nog mijn namen vlekkeloos opgeschreven. Alsof zijn pen vergeten was dat hij geen enkele macht meer had. De enige toezichthouder was ik zelf.

Woesteling, stond er niet doorgekrast, Duivelskind, Godslasteraar, Leugenaar, Dief, Driftkop, Vadermoordenaar. Sloeg voor mijn ogen tergend langzaam zelf de bladzij om, waarop hij gisteren nog schreef dat ik zijn Hoop. Liefde, Vertrouwen, Geluk en Vreugde was. Het is allemaal waar, nu ik het hardop voorlees in mijn dromen en me gelukkig prijs een mens van vlees en bloed te zijn. Wat wil hij meer dan dat ik toegeef wat zo mooi het menselijk tekort wordt genoemd en dat die notie in alle domeinen vaste voet aan de grond heeft gekregen?  Waar hoor je dat steeds meer als diepste gedachte beleden worden, waar in feite geen enkel systeem tegen bestand is?

Zelfs als de dood door mijn hand gestuurd je niet het ongeluk had gebracht, had jij je allang geschikt in je lot, omdat het al getrokken was. De mens is geboren als een slecht wezen, zo keek jij tegen het leven aan en ik kon dat slechts beamen. Het gaf je het gemak om niets te vrezen, want zelfs je doodslag zat in dat koersplan. Mijn god, wat hou ik van zo’n man, die de enige ander zonder naam nog vrezen kan; terwijl hij weet van zijn natuur en hoe het planmatig in elkaar stak. Die waarheid kon hij ook niet echt verdragen, gezien de vele slagen die hij nodig had.

Tegen vierkant vlees, waarin de mond dwars is uitgevreten, de keel opengereten, is niets bestand.  Zelfs geen geweten dat trillend in mijn hand om vergeving had gesmeekt en nu geen raad weet met zijn te hard gekookte kant. Terwijl ik door het venster naar zijn overblijfselen staar, hoor ik van de zoveelste zwendelaar die zijn zakken heeft volgepropt; wetend dat niemand hem iets kan maken. Ook al zou een toezichthouder zijn kluizen kraken, dan nog deert hem dat niet. Genoeg plaatsen waar hij door kan gaan met zijn oplichtersloopbaan.

Natuurlijk heb ik de pest erin, dat ik die rijkdom niet bezit noch het perspectief en niet bestand ben tegen de druk om braaf mijn best te blijven doen. Terwijl de overheid het tekort uit mijn zakken klopt, blijf ik maar hopen op de dag dat die ander bukken mag en al zijn geld voor mij uittelt. Of op een sluitend systeem, waarin niemand kan profiteren omdat opeens iedereen  integer is. Zonder een moraal van buitenaf ingefluisterd of door een kleinkind op de schoot, die inkeer afdwingt. Voor mijn part met die bloedrode traan uit een hemelwaterkraan langzaam druppelend op zijn hoofd, totdat hij zo week is dat hij schrikt van zijn zelfbeeld.

Dat voor iedereen de waarheid zulk gul water moge zijn, daar kan ik eigenlijk best mee leven. Als dat water plots in geld verandert, dan wil ik dat zelfs zonder tegenspraak geloven. De homp gilt het uit van de pret, weer een schepsel die zich onderdanig uit een maatschappelijk pervers leven redt.

Vlissingen, 4 februari 2013, De dag waarop mijn pillen averechts op mijn zenuwen beginnen te werken.

 

Het Keltisch Kruis splitst zich voor me in een tweeling (T.L.G.F 3)

Het Keltisch kruis reageert onmiddelijk op mijn wanhopige blik (zie:  Borstel ) met een splitsing in twee kruizen. De tekst het is het leven van ieder lichaam wordt vervangen door een niet mis te verstane quote van Goethe. De Vrouw-uit-Klei vertaalt het al lezend in hemelhoog juichend, dodelijk bedroefd. Het citaat komt uit het gedicht Klärchens Lied, voegt zij er onvertaald aan toe. De regel Glücklich allein ist die Seele die liebt wordt weggelaten.

Dat is jammer, treur ik. Waarom laten jullie dat weg, vraag ik de kruizen teleurgesteld. De drager van Hemelhoog-juichend legt overdreven enthousiast uit dat ze het echt niet hebben weggelaten hoor. Welneeee!, zingt het manische kruis bijna, het staat op de achterkant van onze hemdjes. De binnenkant, corrigeert het depressieve kruis zijn tegenpool.

Waarom nou daar?, vraag ik. Hemelhoog is niet te stuiten. Dat komt vanwege die uitspraak zelf. We zijn daar nog niet uit. Wat bedoelt Goethe eigenlijk. Wil hij zeggen dat de liefhebbende ziel alleen gelukkig is. Verwijst hij daarmee naar de geslachtelijke eenzaamheid van Adam en Eva. Volgens Adam op mijn kruis is dat niet waar en is die uitdrijving juist goed geweest voor de relatie. Eva ziet het iets anders. Voor haar is het voelbaar geworden dat liefde uit de ziel moet komen wil men samen geluk kennen.

Dodelijk-bedroefd is het met deze uitleg niet eens en onderbreekt de woordenstroom van Hemelhoog. Alleen de ziel die liefheeft kent het geluk, sombert hij bijna verwijtend en schakelt over op een lome stem. Er is daar een misverstand in verwerkt. Volgens het oorspronkelijke verhaal waren Adam en Eva de eerste mensen, maar niet de enige mensen. Toen het gebod geschonden werd om van de kennisboom van goed en kwaad te eten, die de mens een eigen ethiek kan geven, werd de liefdesband tussen de schepper en zijn evenbeelden verbroken.

Hemelhoog gilt het uit van de pret. Wat een fantasierijke uitleg voor een zielig kruisje. Straks ga je ons nog vertellen dat er in het paradijs duizenden paren bestonden als Adam en Eva. Waren daar soms ook homoparen tussen die Adam en Adam heten of Eva en Eva? Ja, gilt Abel Hemelhoog, mijn broer en ik zijn dus neven van elkaar. Ik ben geboren uit de gemeenschap van Adam de Dodelijk Bedroefde met Eva Hemelhoog. En ik, sombert Kaïn de Dodelijk Bedroefde, uit de gemeenschap van  Adam Hemelhoog en Eva de Dodelijk Bedroefde.

Dit gaat me te ver. Ik vraag beide kruizen zich aan mijn agenda te houden. Eigenlijk wil ik alleen weten of jullie mij een tip kunnen geven om het exacte postadres van Krul te pakken te krijgen. De kruizen gaan in overleg. Hemelhoog komt met hun conclusie. Luister, Krul is een vondeling. Hij is het symbool van alle vondelingen. Maar ook van alle weeskinderen, vult Dodelijk Bedroefd het kruiswoord van Hemelhoog aan. Ja, en van alle weglopers, zwerfjongeren, beatnicks, punkers, nerds, AMA’s, uithuisgezettenen, pleegzorgkinderen, hangjongeren, junks, straatkatten…,  ratelt Hemelhoog aan een stuk door.

Stop, zeg ik, het is genoeg. Ik begrijp dat Krul een belangrijke god is voor de thuis- en daklozen onder de jeugd. Maar hoe zit het met zijn adres. Oh, onderbreekt Hemelhoog zijn oneindige reeks kruiswoorden, dat zit zo. Waar hij liefde heeft gevonden, blijft dit heerschap voor altijd. Ja, vult Dodelijk Bedroefd zijn broederkruis aan, zijn ziel heeft jouw plaats en tijd lief en is voor het eerst gelukkig in zijn bestaan. Laat hem alsjeblieft staan.

Plots zingen beide kruizen een libretto van zes verzen in een opera op kijkdoosformaat, waardoor ik snotterend Krul om vergeving moet vragen.

Adam Dodelijk Bedroefd zingt:

beschouw eens het leven

voor heel even

als doorleefd

en ga niet meer

je goddelijke gang

voor vanda-a-aag

Eva Hemelhoog vervolgt:

vraag niet naar een mij

geen behoefte meer aan een wij-

ze van bestaan

van de kant van de maan

als vra-a-aag

Abel Dodelijk Bedroefd:

biedt u slechts bewegingsloos aan

aan alle vliegen, vlooien en vandaa-alen

wacht als geplukt fruit op de schaa-alen

Kaïn Hemelhoog:

dag til mij zacht uit de nacht,

in het licht o-omhoog

geef hoop aan ’t geloo-oo-oof

De Hemelhogen samen:

dat wij eenmaal zelf

de dag mogen tillen,

de nacht onze lijven

tot rust heeft gebracht

De Dodelijk Bedroefden zingen samen driemaal:

zodat de paarden voor onze haastige geest

voor eeuwig ontspannen mogen wo-orden

De Vrouw-uit-Klei zingt op de achtergrond een simpele aria:

do, re, mi, fa, sol, la, si, doooooooooooo

Tenslotte produceert Krul in de gloeilamp op zijn hoofd de Liebestod van deze mini-opera:

Ik ben nog nooit zo ontroerd geweest en verlang nu dat er een olifant komt die het verhaal van mijn fetisjen met zijn lange snuit uitblaast.

Choreografie van de natuur, passen 20-23

maar bovenal is

dit lekker dier slimmer dan

zijn beulen denken

　

(hij evenaart de zoon van de god van de mens van het scheidingsverhaal, dat een voiceover eindeloos blijft herhalen terwijl de dansers hem op zijn poten zetten om over het water te lopen, dat een wad, kreekrug of dekzandkopje verbergt)

　

zijn apocalyps

is dat wij als zoutpilaar

blijven voortleven

　

(hij kijkt ons spiedend aan en zelfs niet even om naar de verzilting van de mensenstam aan de buitenkant van zijn verhaal, maar ziet in de spiegellens dat de uiteengevallen mens loot wie omkijkt en een angstige Hornbachman met een zelf gehamerboorde tattoo van de van hem gescheiden Waterjuffer de klos zal worden)

　

als de zee droog is

de aarde puur modder is

is hij aan de macht

　

(de dansers beroeren al zijn zintuigen, die tot zijn genoegen waarnemen dat de natuur de mens opgeslokt heeft in het zout der aarde om de smaak te maken van een nieuwe tijd. De voiceover schalt: als hij meer gelijk is aan de ander dan deze voor mogelijk houdt en hij zich moddervet kan vreten aan hun authentieke salarissen, zal het varken de enige bankier worden en zijn onderdanen de vermodderde mensheid niet sparen in zijn laatste oordeel)

　

Rotterdam, kunstboulevard Oranjeboomstraat in aanbouw, 1 juli 2011

Ecce homo

 
 
zie de mens,
de geslotene
 
in gods dienst
muitend
 
zoals geschreven
staat
 
op zijn
binnenkant
 
gelovig en
hoopgevend
 
 
zijn ogen
fnuikend

Chatgebed voor een Phyrrusoverwinning

Ruiz, cybercafé, accepteer Webcam
 
Zie je niet, maar begin maar met waar we waren gebleven
 
Als iemand iemand anders in zijn hart sluit,
dan sluit dat niemand anders uit.
De ingeslotene weet dat als geen ander,
kan afstand houden als geen ander, oneindig ver.
Zij heeft diep respect voor ons, voor onze taal,
die wij alleen verstaan.
 
Zij is zo ruim van geest voor ons,
door de pijn die zij er van de ander voor overheeft.
Mag ze asjeblieft bestaan,
ze is niet als de ander die je wilt verslaan.
 
Mag ze alsjeblieft in mij als stil verlangen wonen?
 
Spin geen garen bij je eigen leed.
Hoe lang je me ook in al je angsten gevangen wilt houden,
ik ben er voor jou. Ik kan zonder haar, haar ook verstaan,
weet je, zij is er, zij is in mij, haar krijg je niet klein(er).
 
Ja maar…
 
Luister Dumb Boy, je wint alleen maar,
je krijgt een beest in bed,
een geil beest,
die alles wat hij in zich geeft
als gulle waterdruppels plengt
zonder einde
zonder huid waaronder de ander
kruipen zou.
 

 
jeemig oetlul, het zijn haar woorden die ik gisteren las
 
nou eindelijk overtuigd dat we één en dezelfde zijn,
één en dezelfde bedoeling met je hebben,
één en dezelfde kracht voor je kunnen betekenen,
dat die echt heel gelaten wordt,
dat we daar alles aan doen en voor laten staan…
 
oh man, wat ben jij een likkerd.
zorg voor wat jij zelf wilt en
ga niet in de vorm van wij praten.

Dumb Boy, Dumb Boy Dumpt Neverland
 
Je bent verliefd en zoek het uit of
die verliefdheid in liefde uitmondt.
Steek haar kaarzen aan,
als je iets schrijft over je sores.

Zo, is onze liefde nu gebroken en gebarsten
door de liefde voor de ander niet te consumeren?
En zijn dat alleen mijn zorgen?
Je dumpt me makkelijker dan ik dacht.
 
Ik dump je niet als vriend,
ik dump de seks wel.
Zoek het eerst met haar uit.
Ik wil geen vriend
die ongestelde vrouwen beft.
Daar pas ik voor!

Smeriger kun je me niet afwijzen.
 
Smeriger?
vraag het haar zelf maar,
hoe smerig het is
gelikte kutjes te beffen!

Ja, Dumb Boy,
gebruik je eigen verstand en
bevuil niet het nest van de ander
 
Webcam valt uit

 

Wat nu?
 
Geen idee,
zoek het eerst uit met haar.
Proef haar, bemin haar en maak je keus,
Oetlul,
 
cybercafé gaat dicht.
Bel me maar ik ga nu,
doei! Hartbreker

Nee waarom doe je de cam uit?
Maar goed. Als je onverschillig wilt zijn,
mij best. Ik wil jou klootzak,
al kerm je nog zo hard dat ik iedereen wil beffen
die voor mijn voeten loopt.
Snap je echt niet dat dat mijn liefde is,
dat ik dat betaal zonder bloedverlies. Doei!

PS
Zij kent heel veel pijn van de ander.
Dacht je nu werkelijk dat ik haar effe uitprobeer.
Hoeveel bloed verlang je vriend, dat er vloeit
voordat je eindelijk aan me toegeeft.
Je krijgt liefde met hartspek.
En je klaagt over je banger hart?
Sluit je je zo voor de mens af die
je inpepert dat zij afstand doet
van de liefde om jou?
Zelfs Christus aan het kruis
breng je niet ermee in het nauw?
Is er dan niets of niemand heilig
voor jou Narcistisch beest.
Neem me, neem me in je kwade trouw.
Echt ik wil jou, jou vrouw zijn nou.
Jouw Maria Magdalena, trouw, trouw met mij.
Dan geen 1e vrouw aan onze zij.
Ik rouw, dat laat je mij.

 

EFFATHA

Je moet eens naar de kerk gaan, zei een stem, je broer preekt in Delft, ga naar hem. Je doet het zonder het waarom te weten en met het idee hem weer eens te spreken.

Je schuift aan in een kerk vol doofstommen, wiens harten uitgaan naar een boodschap voor hen die niet horen en niet spreken konden. Mijn broer heeft uit drie bijbelboeken teksten gekozen die wijzen op de wonderlijke genezingen van profeten en de zoon van God, die te vaak met gebedsgenezers zouden worden vergeleken. Hij ontvouwt voor zijn hartelijk gehoor een theorie die dieper gaat dan menige psychologie, maar net bij de praxis blijft steken. Zoals dat hoort voor een religieus genie die de beginselen duidt en niet haar streken.

Met goed gevoel voor authentieke details schetst hij Jezus als een persoonlijk betrokken genezer, een moderne coach die niet uit is op spektakel, maar op de aandacht voor de mens, voor zijn kracht weer te luisteren en te spreken. De doofstomme wordt zo weer gehoor bijgebracht en een stem om zich uit te spreken. De blinde gaat zien en de lamme gaat lopen, door slecht met de vinger te strijken. De doofheid verdwijnt met zo’n vinger in het oor, de tong door zijn speeksel met vingers aan te tippen. Jezus weet dat het suggestie is, maar de aangeraakte heeft dat niet door.

Hij houdt ook geen preek voor doofstommen op zich. Hij bedoelt het allemaal symbolisch. Hij roept de gelovigen op hun monden te openen, hun tongen te roeren en alles te zeggen wat ze op hun hart hebben over Gods Liefde en dat voor de naaste. Hun oren te openen voor dezelfde stem, die ze ingeslikt hebben omdat anderen er makkelijker over praten. Zijn oproep heeft hij afgestemd op wie door stomheid is geslagen bij het liefdesgesprek en doofheid van de pesterijen. Dat is zijn steun voor het verzamelde gehoor. Zonder hen zich erover te laten uitspreken.

Bij de koffie vraag ik hem, hoe hij Effatha zo wist te manipuleren dat het een kwestie werd van oor en tong goed insmeren. Hij kende echter zijn vak en wist me te bekeren. Een gelovig mens is niet uit op een dialoog met de prediker, hij wil uitleg over echtheden, dat is waar wij voor zijn en niet voor het kneden van goede levens. Nooit beseft dat het vak zo’n wijze kant op kon gaan, ben ik nu zeer over hem te spreken.

De verdierlijkte tijd

Vijf emblemata over de aarde, waarop we nu alweer een poosje last hebben van Meneer Haas. We lopen de benen onder onze samenleving vandaan om bij en in de tijd te blijven die voortraast over zovele koninkrijken waar het leven goed in zou zijn gebleven.

  

De tekst is nog niet zoals ik hem graag wil hebben. Een plaat over de eindtijd heb ik weggelaten. Ik had er de 11e september 2001 in verwerkt als keerpunt dat religie een halszaak is geworden waar men alles voor overheeft en zich geopenbaard heeft in het land waar Overhaast (als opperwezen van de ratracesociety) naast God een zetel heeft.

Ik ga die plaat nog uitwerken in De Pandoer dat God dood is….