De Voodoo-prins

Voor prinsjesdag heb ik het beeld van de Prins der Duisternis het speldenkussen van mijn moeder om het hoofd gebonden. Met deze tooi hoop ik dat hij de voodoo-economie van onze regering haarfijn uit de doeken kan doen. Ik zal de spelden nog wat dieper erin prikken, zodat hij straks zal schreeuwen hoe een overschot van 13 miljard euro over 60 jaar in een begrotingstekort zal verkeren.

 

 

 

Intrapolitieke selectie

 

In de verkiezingsstrijd bekvechten voornamelijk mannetjes onderling voor een plek op het pluche.

Omdat de meesten reeds politicus zijn, is het als het ware een intrapolitieke selectie voor een vierjarige machtsgemeenschap stammend uit de Victoriaanse tijd.

Wij, het stemvee, mogen hen kiezen, maar moeten daarna hun daden gadeslaan alsof zij collectief een zichzelf bordurende 19e eeuwse vrouwenfiguur in leven houden; onder wier talrijke rokken het zich allemaal afspeelt.

Zo’n bijenkoningin begluren we op diverse beeldschermen, die ons al dan niet ongefilterd informeren over de potentie, vruchtbaarheid en vervulling van alle beloften.

Wij zijn de enige roofdieren die lijdzaam toezien hoe wie-we-onze-stem-gegeven-hebben de ander ervoor afmaakt.

 

 

De aap komt uit de mouw

Eindelijk komt de aap uit de mouw. En nog wel uit die van de democratie zelf. Het volk wil terug naar de tijd van de met goud behangen koning, die per decreet hen op hun wenken bedient. Het wenken zelf laten ze ook aan hem over. Wat hen betreft, is geen offer ze teveel om weer eens een gouden eeuw te mogen beleven. Onwetend van hun lot destijds.

Tuig van de richel

 

Dit is een politiek standpunt, aldus de eerstverantwoordelijke bewindspersoon. Het is beslist geen bewering, drukte zijn voorlichter zonder blikken of blozen de kijkers op het hart. Ja natuurlijk, spotte de recensent, het is puur literatuur en voor zijn doen een knappe vertaling van “Les Fleurs du mal”.

 

 

De duistere kant van het vaderland

In 2016 vieren we vijf eeuwen Huis van Oranje-Nassau als een vrolijke geschiedenis van een vorstenhuis dat aan ons eigenlijk schijt had. In de duistere kant van het vaderland neemt Studio Artaaa u aan de hand mee voor een tijdreis door het nageslacht van de Vader des Vaderlands, Willem De Zwijger, met wat sprongetjes in de lucht waar erflaters waren gevlucht

Was Bertus Aafjes nog in leven
Dan had hij dit lied geschreven
Over de verdrongen duistere kant
Van de erflaters van ons vaderland

Nee, we noemen geen namen
Nee, namen noemen we niet
Prins Maurits hoeft zich niet te schamen
Voor zijn tenu dat lijkt op die van Zwarte Piet

Echter anders dan zijn vader De Zwijger
Was Maurits wel een bloeddorstig krijger
Niet vies van een fundamentalistische show
Onthoofdde hij zijn leermeester Johan van O.

Zijn broer Frederik Hendrik, de Stedendwinger
Hield met een privé-leger spionnen de vinger
Aan de pols van het regentendom en beroofde
Op zijn tochten iedereen die niet in ‘m geloofde

Zijn zoon, Prins Willem II, deed een greep naar de staat
Maar struikelde over de kosten van zijn defensieapparaat
Ontsnapte in ’t opstandige Amsterdam maar ternauwernood
Aan het woedende volk dat uit was op zijn verdrinkingsdood

Zijn zoon, Willem III, profiteerde sluw van een Franse legermacht
Hield zich van de domme toen de broers De Witt werden omgebracht
Dromend van meer en meer macht besteeg hij de Britse troon
Een dodelijke val van zijn paard was zijn verdiende loon

Pas in 1814 ontpopte zich weer een absoluut monarch in het Oranjehuis
Gedreven door ondernemingslust maar in de politiek niet thuis
Verspeelde Willem I Zuidelijk Nederland aan de opstandige Belgen
Terwijl zijn zoon zich door hen wilde laten kronen en al trots zat te zwelgen

Geboren als vechtjas was Willem II desondanks wel tot buigen in staat
Bond zich als koning aan de grondwet voor een plaats in ’t staatsapparaat
Zijn zoon Willem III vergaf zijn vader nooit de overdracht van soevereine macht
Vertrok naar Engeland als balling tot men hem het op een dienblad bracht

Zijn Russische vrouw, Sophie van Württemberg, was echter zo kien
Om bij hem een erfelijke aanleg voor megalomanie te voorzien
Met kanonneerboten van de Nederlandse vloot wilde hij op een goede dag
Oprukken tegen Zwitserland, omdat men hem daar naakt op een balkon zag

Het was de tweede vrouw van Willem III, haar moeder Emma, die daarom
Hun dochter Wilhelmina Spartaans klein hield tot haar volwassendom
Dat weerhield haar niet van woedeaanvallen, ook niet dat haar hart
Uitging naar spektakel en dat ze wars was van het delen van haar smart

Zij was noch een democrate, noch een republikein en we lezen in haar registers
Dat ze het liefst onder generaals verkeerde en een afschuw had voor ministers
“Als ik geen koningin was, was ik ook republikein”, sprak echter Juliana haar tegen
Jarenlang vocht ze een paleisoorlog met haar man uit over een medium, zonder degen

Door deze populairste Oranje-aller-tijden verdwenen de duistere kanten
Uit het zicht, maar Beatrix liet ons meteen zien dat zij wel wist van wanten
Zij was een Oranje van de oude stempel, autocratisch van temperament,
Geneigd ministers te overvleugelen, het parlement te passeren als ballentent

Van de broze Willem=Alexander weten we nog niet echt zeker
Of hij het redt, wel dat hij liever strijdt om een of andere wisselbeker
Zijn duistere kanten zitten vooral in het ontbreken van het zicht op zijn talent
Maar dat kan veranderen als het klimaat vraagt om een daadkrachtig watermanagement

De Onderbuik viert feest!

De Autoriteit Politieke Markten schaamt zich voor zijn taak toezicht te moeten houden op de democratie. Zij kan echter niet anders dan met confetti het feestje van xenofoob Europa tenminste van enige kleur voorzien. Anno 2015 is die democratie pakweg 25 jaar bezig met de onderbuik van wat zich exclusief het eigen volk noemt. De gewenste volkssoevereiniteit van Rousseau is op zijn kop gezet. Hun abdomen heeft de plaats van ons hoofd ingenomen.

Het verlangen naar vrijheid, gelijkheid en broederschap doet de geest niet meer wapperen. Het reactionaire geluid van nationalisten overstemt alles en iedereen die de open samenleving willen behoeden voor het louter gehoor geven aan onlustgevoelens.

Studio Artaaa ziet nationale en Europese parlementen geassembleerd worden met de onderbuiken van gehaaide politici als de gewenste brede of sterke schouders. Die de ballen bloot dragen als teken van hun lef om voor iedere voze mening uit te komen zolang het stemmen oplevert. In zulke openbare lichamen vecht men als gladiatoren met maskers op van hun heilige dieren om de leegte van de macht over het vaderland te verwerven.

Moderne naties lijden eigenlijk sinds hun oorsprong al aan een onsterfelijk verleden, waarin de een zich boven de ander stelt op grond van dubieuze meerwaarden als her- of afkomst. Nationalisten scoren in deze moderne tijd nog steeds met een vrijwel onversneden fundamentalisme uit de achttiende eeuw.

Niet een nieuwe mens en maatschappij staat hen voor ogen, maar de wedergeboorte van het oude vaderland. Met ‘Die Heimat’of ‘Het Thuisland’ verpakt in de idee van een moderne volksnatie koesteren ze oeroude voorlopers en beroepen ze zich zonder enig voorbehoud op een etniciteit, die alleen op ‘bloed en bodem’ gebaseerd kan zijn.

De zin van het leven dreigt voor goed aangetast te worden, als dit feestje straks eindigt in de dood van de open samenleving. Het verkrampte en benauwde nationalisme effent zonder dat we dat onmiddellijk beseffen de weg voor een Koninkrijk Gods waar de IS nog een puntje aan kan zuigen.

De cirkel is rond als uit zeventiende-eeuwse graven onze voorouders hun gelijk opeisen dat die zin van het leven dus toch het sterven zelf is. Hun inspanningen om de mens dood te verklaren ten gunste van een levende God lijken uiteindelijk niet tevergeefs te zijn geweest.

De afwijzing van een mondiale gemeenschap van wereldburgers als sluitstuk van onze evolutie op grond van de toegeschreven kwade aard van de ander, van de mens op zich, werpt ons terug op dat onbetwijfelbare geloof der vaderen. Roept de tijd in herinnering dat zij de radio nog beschouwden als de spreekbuis van de duivel. Brengt mij bij mijn opa en oma op Goeree en Overflakkee die in tweestrijd lagen of ze bij de buren naar dat kastje mochten luisteren, toen hun zoon voor het eerst door den ether sprak.

Hun verlangen hem te ‘mogen’ horen spreken overwon de angst voor het eventuele kwaad, waaraan ze zouden worden bloot gesteld, en deed mijn opa de historische woorden spreken “dat door zo’n vuile goot zulk helder water kan stromen”. Het is te hopen dat dat ook geldt voor de democratie als de parlementen straks vergeven zijn van de xenofoben.

Het hedendaagse paard van Troje

Volgens Wilders zitten de toevluchtsoorden vol met testosteron-bommen. Een schrikbeeld, waar hij geen genoeg van kan krijgen om het permanent te herhalen. De PVV ziet volgens haar woordvoerder met de noodopvang een kolossaal Paard van Troje binnen gehaald worden. Van het eigen meldpunt Overlast Asielzoekers zijn echter geen berichten ontvangen dat er plots sprake is van een piek in zedenmisdrijven.

Studio Artaaa heeft de slimme stedeling gevraagd dit plastisch uit te beelden voor een spotprent, waar de oude god Apis jaloers op zou zijn. Als hij ooit heeft bestaan, net als die augurken van Geert. Van mythen politiek maken is een regressie naar de Oudheid. En hij was toch zo bang voor een nationale terugval naar de Middeleeuwen (?).

Het verleden is onsterfelijk. Hoe hard we de internationale ook mogen zingen. Oude vormen en gedachten blijken toch eeuwig te zijn.

Een slimme stedeling is virtueel naturist

Het leven van deze wijkbewoner is volledig gekwantificeerd. Als lid van een zogeheten ‘quantified community’ heeft het lokale zenuwcentrum (aldus de volksmond) alles van dit subject gemeten. Vanaf de dag dat deze mensachtige er een woning betrok tot nu toe. Vandaag heeft hij of zij (wie zal het zeggen) een tweede huid aangetrokken, wat de gevraagde data levert aan deze variant van de historische stadstaat.

Tot op de gekste plekken hebben ze de wijk vol sensoren gestopt, waardoor men van top tot teen alles en iedereen in ‘real time’ kan analyseren. De bestuurders van zo’n ‘smart city’ kunnen naar eigen goeddunken de rekencentra data laten verzamelen, bestanden koppelen en zonder tussenkomst van wakkere mensen preventief ingrijpen. Bij geluidsoverlast kan men met een eenvoudig algoritme zelfs de bron op afstand dempen en bijvoorbeeld digitaal de tong van een schreeuwlelijk verlammen.

Om de consumptie, het gedrag, het humeur, het gewicht, de lichaamsbeweging, kortom de gehele maatschappelijke, geestelijke en lichamelijke gezondheid te optimaliseren worden nu nog polsbandjes aanbevolen. Echter voor een totaal gekwantificeerd leven is een kunsthuid ontwikkeld. De slimme stedeling heeft die huid aan en ervaart meer privacy dan ooit. Virtueel naakt is zijn of haar natuurlijke staat voor alles en iedereen verborgen. Met een eigen smart body-app in de vingers kan hij of zij het optimale voorwenden dat de lokale overheid op het oog heeft.

De zwanenhelm

Zijn goddelijke gaven waren bij de talentenjacht niet onopgemerkt gebleven. Integendeel, hij kreeg de eerste prijs zo soepel op het hoofd gedrukt dat het niet anders kon zijn dan dat de helm voor hem gemaakt was.

De voorzitter fluisterde dat in zijn oor en ook het geheim van het Wagnergenootschap, de organisator van de zanger-componisten-wedstrijd. “Onder dit hoofddeksel wordt je opnieuw geboren. Het vlies van De Componist zal als licht nooit meer doven. We verwachten een wederopstanding van hem in jou, jongen. Zodat de wereld voorgoed verlost wordt van de gevoelloosheid op alle gebieden. Niet in de laatste plaats de politiek, maar ook de religie en de muziek zelf. Als een schildknaap draag je de toorts van zijn zeggingskracht.”

Onder de zwanenhelm broedt hij op zijn goddelijke taak tot de kop van Richard Wagner zelf achter hem opdoemt. “Wat wil je ouwe?”, reageert hij instinctief op het wel erg vlezige portret. “Je geheel en al bezitten”, ginnegapt de man die ooit door Hitler zich in zijn graf omkeerde. Omdat Oom Wolf zijn naam misbruikte.

Een reveille uit de goten van de Graal, het lokale financiele centrum, spoort hem aan uit zijn puberslaap te ontwaken. “Dank God dat je geroepen bent het te horen!”, parafraseert Het Portret zijn eigen libretto. Als een speer vliegen de gedachten van de ene hoek naar de andere in zijn bovenkamer. Het betere ik weet het bange mij in het hart te raken. Innerlijk diep gewond, uiterlijk kerngezond componeert, zingt en speelt hij op zijn keyboard:

‘Slechts één ding kan ons nog helpen
slechts één poort maakt het ongedaan
waar ons gehoor zich bedient van schelpen
verstopt een vetzuchtige traan de druppelende kraan

Hele zinnen zijn vlees geworden
heel de wereld een gebroken brood
een hoger zelf eet uit de halflege borden
drinkt zijn wijn uit glazen gemaakt van schroot

Hoor: wij zijn de wereld, wij zijn het heelal
wij zijn dagelijks getuige van hun zondeval
van vrijbrieven voor een schaamteloze geldzucht
van dreigbrieven met een even schandelijke kapitaalvlucht

Zie: wij zijn de absolute meerderheid in getal
laten wij een scheet harder dan de oerknal
zitten we op een geheel verwoeste planeet
in de geldregen uit een kolossale hemelse reet

Ik ben OK, jij deugt niet

Iemand zijn waar niemand omheen kan. Twee uitersten van dit zelfbeeld poseren samen op het plaatje. Hun volhardend streven om in beeld te blijven weerlegt dat het om 15 minuten wereldberoemdheid zou gaan. Andy Warhol vergiste zich. Dat kwartiertje kan nooit volstaan. Het vergt een hele onderneming om wie je denkt te zijn in de lucht te houden.

De 90-jarige Jan Poot is ruim een kwart van zijn leven bezig rechtsmisbruik in Nederland te bestrijden. Hij ziet zich geplaatst voor een goddelijke opdracht, omdat niemand anders die strijdbijl oppakt. Hij bazuint als een hogepriester rond wraak te willen nemen op het systeem, dat hij door en door verrot acht. De media willen hem niet echt serieus nemen, maar dat deert hem niet. Hij heeft geld zat om tot na zijn dood ermee door te gaan. http://www.nrcombudsman.nl/artikel/2286/interview-jan-poot-in-de-volkskrant.html/comment-page-1

Kurt Coleman daarentegen wil zijn nog jonge leven wijden aan de verspreiding van de boodschap dat hij perfect is. Geen andere tiener op de wereld zou qua schoonheid aan hem kunnen tippen. Dat moeten dagelijkse ‘selfies’ bewijzen en barse tweets over wie niet in hem gelooft. Vele uren per dag steekt hij in zijn onderneming de perfectste tiener van de wereld te zijn en te blijven. De media draaien hun vingertjes pesterig in zijn engelenhaar, maar dat gaat volkomen aan hem voorbij: http://kurtjaycoleman.tumblr.com/page/3
http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/1856368/2014/04/17/IJdelste-tiener-ter-wereld-Ik-ben-gewoon-perfect.dhtml

Beiden zouden zo Shakespeares “To be or not to be” onderschrijven. Beiden hebben “Ik ben OK, jij bent OK” als een gezonde levenshouding verworpen. In de strijd om erkenning van het eigen gelijk is voor hen “ik ben OK, jij deugt niet” de mantra geworden. Het komt steeds vaker voor dat het individu de hele wereld uitdaagt. Of het nu om ijdelheid gaat of om gerechtigheid, de media serveren zo’n individu graag af. Waarom eigenlijk? Het stikt van de ijdelheid op de buis. Op onrecht draaien alle persen.

Het offeren van mensen

“Wij zijn zorgwoordvoerders. Ons laatste avondmaal was het NZa-rapport. Driemaal kraaiden we in gebarentaal over het ontslag van de klokkenluider. Tevergeefs, we moeten het land blijven regeren met leugens.

Graag hadden we het verlossende woord voor Pasen uitgesproken en onze nekken verder uitgestoken. Zodat de mensen in het land er een echt vrolijk feest van kunnen maken. Helaas, we weten nog niet wie we allemaal niet zullen offeren voor het zorgakkoord. Wel is de tekst allang volbracht.

Wij zijn eruit. Nu onze vrienden van de oppositie nog. Na de passie in een nieuw jassie, een weekend vol zon en meer toeristen dan we aan allochtonen kunnen tellen, verwachten we geen enkele weerstand meer. Iedereen is zo’n beetje meegezogen in de Heer, het Weer of het Verkeer.”

Volgens welingelichte kringen wordt dinsdag het geloof in een gezonde samenleving sacraal verklaart en daarmee zou in principe iedereen optimaal vitaal zijn om voor zichzelf en de ander te zorgen. Dan wel voor die heilige samenleving, zoals vanouds, zich spontaan te offeren als de mond eenmaal nutteloos is. Uiteraard is dit ter beoordeling van de NZa en wel als ezelsproef.

Het hele zorgbudget zou dan ook naar de ziekste schrijver gaan voor een compleet nieuw paasverhaal. Als hij geen zzp-er is en wonderbaarlijk geneesbaar.  Aldus de woordvoerder van die welingelichte kringen, Jamai Loman.

Het systeem is verrot, lang leve Jan Poot

Onkreukbaarheid is tegenwoordig zo schaars dat je van niemand meer standvastigheid verwacht.

Tot ik een portret van Jan Poot zag.

Prachtig gekreukeld houdt de hoogbejaarde ondernemer zijn strijd om gerechtigheid al 25 jaar vol. http://www.klokkenluideronline.is/2014/02/de-epische-strijd-van-jan-poot-belicht/

In zo’n doorleefde kop kan ik helemaal opgaan.

Het biedt een indringender landschap van betekenissen dan de iconografie van menig kunstwerk.

Het overstijgt alle tot de draad versleten klaagzangen over de slechtheid van mens en wereld, en alle lofzangen op de liefde, de schoonheid zelf of de grootheid van een idee of almachtige.

Hoe meer de wereld naar de klote gaat, hoe mooier de standvastigen worden die hun rug onafgebroken recht houden.

Idealen kunnen niet bederven, wel de vergankelijke realiteit.

Een standvastige overleeft zijn tijd.

Zijn principes zijn immers onsterfelijk.

Lang leve het gelijk van Jan Poot.

..

…

De verlynxing van Wilders

In de jaren tachtig was de rattenstaart populair als kapsel. Net als in de pruikentijd hield een strikje het uitlopende haar vaak bij elkaar en droeg men zo’n kapsel om op te vallen; in de massa opgemerkt te worden. In beide perioden was er sprake van “culturele en economische stagnatie” en werd er geteerd “op de opbrengsten van voorgaande generaties.” Wat we nu ook weer meemaken.

De Blonde Woordkrijgsheer zou in die jaren tachtig ook zo’n staartje hebben gedragen, toen hij in de VVD zich nog sterk maakte voor allochtonen. Aanvankelijk schoof hij naar links, maar na PF emancipeerde hij tot woordvoerder van Neerlands Onderbuik. Vooringenomen tegenover moslims en verwilderd door een onbegrensde vrijheid van meningsuiting is hij ondertussen ‘verlynxt’.

Echter zijn vooringenomenheid maakt hem als rattenvanger onbruikbaar. Hij kan alleen ratten onderscheiden, waarvan de staarten de kleuren en ster van de Marokkaanse vlag dragen. Boze tongen beweren dat hij die van andere criminelen, vooral de witte boordencriminelen (die ons de meeste schade berokkenen), stiekem streelt. Hoe komt hij anders aan geld om zijn beveiliging te betalen, zijn films, zijn stickeracties, zijn buitenlandse reizen, enzovoorts?, roddelen ze in mijn oor.

—

Staatsieportret met zweefvlieg

*

*

*

NB

De zweefvlieg symboliseert overleven door imitatie. Het is een wezen dat niet zo goed als andere dieren voor de levensstrijd is uitgerust en daarom zich voorziet van een uiterlijk dat lijkt op een ongewenst prooidier c .q. een gewenst krachtig voorkomen.

Deze nabootsing beschermt en vergemakkelijkt zijn ‘baan als vlieg’. Deze soort gebruikt veelal het uiterlijk van een wesp, hommel of bij.

Ik dacht bij de keuze van dit fraaie exemplaar ook aan zijn ega, die als zo’n koninklijk uitziende wederhelft niet van zijn zijde wijkt (vanwege die geringe uitrusting van hem voor zijn koningschap).

De kutmarokkaan in zeeduivelkostuum gaat eerst naar het Zomercarnaval in Rotterdam

–

Het drieluik ‘Versierd mannelijk naakt’ is af.

Het heeft opvallend weinig bezoek en reacties gekregen.

Dat gold ook voor ‘Het evangelie van Toyboy’.

Een conclusie valt er niet meteen te trekken.

Spreken blogs met alleen een afbeelding nu eenmaal weinigen aan?

Verwacht men per se een gedicht of verhaal?

Is het thema ‘half naakt, half man’ te exclusief voor velen?

STUDIO ArtAAA tast in het duister, waar het zich vooralsnog wel thuis voelt!

–

De transseksuele Maleisische Hoornkikker gaat voor goud naar Sotsji

–

Een voorspoedige verschrompeling gewenst

 

Voor de liefhebbers de nieuwjaarswens in sonnetvorm:

AAAA wenst een voorspoedige verschrompeling

–

Kijkt verlangend uit naar een knap Nieuwjaar

die het geld verslindend monsterverbond

tussen staat en  kapitaal,  de hedendaagse

Leviathan, heimelijk naar de keel grijpt.

–

Wiens arm ogenschijnijk de hand lijkt te hebben

in het voortbestaan van deze almacht knijpt

keurig onder het witte boord met blauwe das

zonder enige aarzeling gestaag zijn strot dicht.

–

Hoopt dat het vuurwerk eindelijk zin krijgt

hem aanmoedigt het mythisch wezen 

zo lang in zijn wurgende greep te houden

tot alle gebakken lucht eruit geperst is.

–

Zodat de ademnood van de zorgzame samenleving onloochenbaar is

evenals de slapte van alle schaduwarme polderakkoorden.

–

–

PS

Zelf vertrekt het bedrijf in oprichting noodgedwongen uit zijn droomhuis in Rotterdam. Het hoopt in Vlissingen weer op te krabbelen. In handen van de immer jeugdige tijd moet dat lukken. Ja toch, niet dan?!  

Oproep van Zootje Ongeregeld

Zootje Ongeregeld gilt door mijn brievenbus:  we komen voor de OS in Sotsji, ik en mijn zus.  Een kiloknaller  poëzie persen ze mijn woning in. Uit de aan elkaar gerijmde flarden door mijn voordeur haal ik de veelbelovende zin,  dat het tijd is voor een Russische Lente.  Dat alles manifest wordt, al het latente.  Nu iedereen op de Spelen van Sotsji ongeacht nationaliteit, ras of seksuele voorkeur, welkom wordt geheten, moeten we de kleine koude oorlog tussen onze landen even vergeten.

Aldus sprak volgens hen Poetin op tv en in de krant wat recht is krom. Want iedereen hoort op die spelen vanzelfsprekend welkom te zijn met juist grote achting voor zijn land, zijn huid en zijn seksuele kant.  Voor alles dat ik als band graag met me meedraag. In Sotsji ben je meer gelijk dan de ander, juicht het stelletje ordelozen cynisch. Tenminste, als dit alles je echt onverschillig laat en het eigen gelaat voor je klinisch dood is. Anders krijg je van deze Sinterklaas-en-Zwarte Piet uit dezelfde zak als zijn speculaas een uitbrander.

Het is inderdaad vreemd dat Poetin bepaalt wie welkom is, bedenk ik me, en niet Bach. Die de huidige baas van het IOC is, dat officieel de spelen organiseert of al die anderen. Maar toch zijn zij van Zootje Ongeregeld van mening dat Marx niet voor niets heeft beweerd dat de werkelijkheid genoeg is geinterpreteerd. Dat het tijd wordt die te veranderen.

Ze voelen zich met zijn uitnodiging dan ook reuze vereerd. Onder hun maskers blozen ze als een maagd, om wiens of wier hand de hele buurt heeft gevraagd. Hoor, hoor, gillen ze in koor door de deur. Zonder onderscheid in nationaliteit, ras of seksuele voorkeur wil hij alle deelnemers in Sotsji zich op hun gemak laten voelen. Of hij het zo zal bedoelen dat iedereen zijn goddelijke gang kan gaan, dat kunnen ze weleens mis verstaan. Maar zo’n trainingspak, voor iedereen dient toch dat gemak!?

Het wordt bijna een aubade. Sta op voor een ‘ik=ben-ook-ZO-parade’. Samen met de voor rassenwaan gevluchte Zwarte Pieten en alle illegalen zonder strafblad om hun frieten wil ZO iedereen in die nieuwe outfit van de spelen laten genieten. Zingend getuigen ze van hun gemak. Zonder vrees voor die zak een Hollander te zijn, gehuld in huiden van grof tot fijn met gaten en bulten voor elk genot dat met de oude zeden spot.

Ze stoppen het raambiljet tot slot door de bus. Het is dat ik vastzit aan een zware klus.  Mijn huizen te verkopen en ondergronds  verder te leven.  Anders was ik beslist met ze meegelopen.  Nu kan ik ze slechts mijn sympathie geven en het biljet  in mijn etalage hangen. Poetin op een flinke afstand stangen met zijn onverschillige uitnodiging aan Jan en Alleman. Voor een hokjesvrije happening, waar de trots vanaf spat aan ‘zijn’ OS te mogen deelnemen als Occupy Sotsji. ZO is dat wijdbeens met me eens.

…

..

Wie wil niet schuilen in de lingerie van Moeder Aarde?

De wereld blijft in de ban van je-weet-maar-nooit.  Zoals in de jaren zestig tijdens de Varkensbaai-crisis. Toen een atoomoorlog tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie dreigde uit te breken.  Thuis werd geroutineerd ingeslagen voor het geval de SU zijn raketten niet weg zou halen van Cuba. Ze waren geplaatst vanwege een invasie van bannelingen, die met steun van de  VS in april 1961 tevergeefs Cuba wilden ‘bevrijden’.

Het samen schuilen in de kelder leek me reuze spannend. Vier dagen lang hield de wereld zijn adem in. Helaas liep het vroegtijdig met een sisser af voor wie gehoopt had op een paar maanden geen school,  geen kerk en geen boodschappen doen. Wel had ik door deze crisis onder de vloer van mijn slaapkamer een eigen schuilplaats gemaakt. Daar heb ik me vaak verstopt als het weer eens hommeles was, omdat vader op zoek was naar mijn lurven. Niets is vermakelijker dan iemand die over de rooie is, boven je te horen ijsberen. Zijn woede ging vaak om niets. Een kapot gebeten gummetje was al genoeg om die te ontsteken.

Je verschuilen voor de ander is eigenlijk een vorm van recreatie. Je herschept je fysieke wereld in een geheime ruimte en volgt nauwgezet wat er buiten je cocon gebeurt.  Ondertussen vermaak je je met je stripboeken, hun tevergeefse zoektochten en het idee om nooit meer bovenvloers te leven. Nu het economische systeem vol tijdbommen op springen staat en in Vlissingen de kazematten gerestaureerd worden, werpt deze samenloop van omstandigheden de kans op een gigantisch onderduikadres in mijn schoot.

Voor wie ook op zoek is naar een schuilplaats, in het Keizersbolwerk in Vlissingen is nog wel een onderaards perceeltje over. Zie foto’s. Het vestingwerk dateert uit 1548 en kreeg in de Franse tijd de huidige vorm. De ingang vind je in de ‘Waterpoort’, de enige stadspoort die nog intact is. Bovenop het bolwerk staat Michiel de Ruyter. In de sokkel van zijn standbeeld zit een losse tegel, met daarachter een mangat naar de munitiekamer (nu in gebruik als dieseltankstation voor de Belgische loodsen). Halverwege zit een onderdeur met bel, waarachter de tunnel begint naar mijn schuilplaats.

Zelf gebruik ik een mangat in het schuurtje achter mijn huis. Het brengt me via een oud riool meteen op de plek waar ik al flink opgeschoten ben met het herstellen van de lingerie van Moeder Aarde.  In het schilderij kun je nu rondlopen. Alle grotten zijn voorzien van deuren, trappen, verstelbare pilaren en een leidingenstelsel voor vervoer van natte en droge waren. Het is nog lang niet af, maar ik schiet al aardig op.

Het paneel, dat hier wordt afgebeeld, zit rechtsonder in het meest toegankelijke schilderij van de wereld. Je ziet dat het er al knap uit gaat zien. Het merendeel van dit ingenieuze bolwerk is gestut.  Tijdens het herstel zijn oude beelden gevonden, die energie opwekken met een waterrad in de bloedsomloop van Moeder Aarde zelf. Ze kunnen vuur spuwen, alles verwarmen, licht geven met hun ogen, brood bakken in hun mond, alle zenders afspelen op hun buikwand enz. enz.

Ik zou uren kunnen vertellen over wat ik in die lingerie aan bijzondere plekken heb aangetroffen. Maar kijk zelf en ontdek de ruimten en objecten, die ooit allemaal een naam hebben gehad en nu een onbeschreven blad zijn. Nergens heb ik ook maar een regeltje tekst en uitleg gevonden en toch kom je er al snel achter wat iets zou kunnen zijn. Wat je aanraakt, opent zich meteen en als je erin kruipt vertellen je vingers net als aan blinden wat het kan zijn. Wie wil niet schuilen in de oneindige  kruipruimten, die je kunt weven van de lingerie van Moeder Aarde!? Onvindbaar voor de belastingen, de NSA, ja voor alle tentakels waarmee staten burgers bij de virtuele lurven pakken om ze te onpas leeg te schudden, vals te beschuldigen dan wel vogelvrij te verklaren.

VN-onderzoek vraagt om een Sinterklaasakkoord

Nu de VN onderzoekt of Sinterklaas een racistisch feest is, heeft Rutte II alweer een akkoord nodig. Er is geen meerderheid om mee te werken en ook niet om tegen te werken. Dus kreeg STUDIO ArtAAA vandaag een sms-je of ik een oplossing weet. Ja hoor, sms-te ik meteen terug, reageer paradoxaal. Organiseer dit jaar een nationale zelfverbranding van Sinterklaas.

Hoe moet ik me dat voorstellen?, jammerde hij daarna door mijn mobieltje. Hoe krijg je al die klazen zo gek om over hun eigen schaduw heen te springen en zichzelf in de hens te steken? Geen probleem, Mark, maar ik heb liever niet dat we elkaar bellen hierover, fluisterde ik alsof we afgeluisterd werden. Ok, man!, hing hij meteen op. Met dat ‘man’ kon ik aan de slag. *)

Ik sms hem:

– Centrale Bank van Suriname wil af van staatssubsidies

– Bouterse wil voor sinterklaas blijven spelen

– CBvS is een roepende in de woestijn

– Symbolisch een pracht plek voor die zelfverbranding

– Wat Bouterse doet, doet Europa enz. ook en stamt uit de koloniale tijd

– De daad verbeeldt een definitieve breuk met Potverteren op andermans zak

– Je kunt aan de hele wereld laten zien hoe diepgaand we de geschiedenis hervormen!

– Alle media willen graag naar Suriname, want daar kom je anders nooit

– Meteen ‘exposure’ op wereldschaal

– Hans Klok doet het dan gratis

– Ik fax de enscenering

……………

De fax heeft als bijlage

– Op 5 december worden alle schoenen van de Staten Generaal met stro en al in brand gestoken

– De brand ontstaat in de staf van Sinterklaas

– Uit de staf schalt het protestlied ‘Je weet maar nooit’

– Aangezien Sinterklaas een lege huls is, zakt hij meteen in

– Zijn masker met mijter en baard zijn hittebestendig

– De kinderen wordt uitgelegd dat het Sinterklaasfeest voortaan het Mark-Rutte-feest heet

– Het explodeert op het eind in een groots vuurwerk

…………….

Niet verstuurd:

– Het liedje “Je weet maar nooit

Of Sinterklaas wel veilig is,

Of het wel veilig is voor hem.

Of de politiek niet te schijnheilig is,

Of het niet schijnheilig is zonder jouw stem.

.

Je weet maar nooit

Of het niet beter is op te stappen,

Of nog beter alle politici vandaag.

Of dat we hier flink keet gaan trappen,

Of toch maar luisteren naar Den Haag.

 .

Want het is tenslotte Sinterklaas.

En dit jaar is Markje Rutte de haas.

Komt mooi uit, hij is er voor iedereen.

Dus Sint vaarwel, hij doet het voortaan alleen.

 .

In het kader van de participatiesamenleving,

Verwachten wij eenzelfde Klaasbeleving.”

 .

 .

*) In het torenkamerjargon is het de afkorting voor: maak akkoord nu