Mezelf zijn (5)
Wie ik ben wordt niet
door een waan bepaald
maar door mijzelf
op alle momenten
dat ik ben wie ik ben
omdat ik mezelf wel moet zijn
ik kan niet anders
dan mijn ik optuigen
met een zelfbeeld
als onderscheidingsteken
want wie wil er nu outcast zijn
per se niet thuishoren
tussen alle anderen
net als alle anderen
een spelbreker zijn (?)
Mezelf zijn (2)
Als een klopgeest waart de slagzin in mijn hoofd rond
mezelf te moeten zijn en blijven
op ieder moment dat ik ademhaal borrelt dit hersenzuur op
maakt van mijn hoofd een bovenbuik
waarin bellen als boeren een mond zoeken
om aan de druk te ontsnappen
al tegensputterend.
Jezelf niet zijn daarmee doe je jezelf tekort
ben je een dief van de portemonnee van het ik
de leverancier van je persoonlijkheid
zo zeggen de psychologen in koor.
Hun gezang moet de twijfels overstemmen
van wie meent dat zo’n credo het blad voor de mond verdort
je mondkapje wegkaapt om je niet voor wat je uitlaat te hoeven schamen.
Van alle katten
is het ego het sterkst ont-
wikkeld om het hoofd
te bieden aan de
realiteit om erin
te overleven
als mijn soortgenoot
laat zien hoe hij worstelt met
de zijne denk ik
weleens was ik maar
onbevreesd voor de ander
zoals hij laat zien
waar hij voor staat en
onbeschroomd toont wie hij echt
is, ongeremd wild.
Uit: Mens, dier en leed
Mannen zouden meer verlangen dat hun partner er aantrekkelijk uitziet en blijft uitzien dan vrouwen. Hoewel beide sexen steeds meer in schoonheidswedstrijden bewijzen voor elkaar niet onder te doen, zouden mannen evolutionair dat verlangen meer ontwikkeld hebben. Hun fysieke en daarmee hun sexuele voorkeuren bepalen de mode en de modellen. De biologische modulen om een mooie man of vrouw te worden zijn in de klassieke oudheid voor eeuwig vastgelegd.
Klassieke schoonheidsidealen als een symmetrisch gezicht en een peervormig lichaam hebben onze voorouders geinterpreteerd als kenmerken van grotere vruchtbaarheid. Sexuele aantrekkingskracht bepalen die idealen tot vandaag de dag. Schoonheid is identitytrap nummer 5. In toenemende mate is men ervan overtuigd dat het je sexuele en daarmee ook je sociale kansen bepaalt. Dit zou zelfs voor alle culturen in alle tijden en op alle continenten gelden.
Er is geen waarde die zo universeel is en in normen steeds meer convergeert als een aantrekkelijk uiterlijk. Het gezicht van het meest succesvolle fotomodel verenigt de gehele mensheid qua schoonheidsbeleving. Onder het gezicht kunnen we cultureel nog flink verschillen. De grootste tegenspraken, de omvang van de heupen, billen en borsten, zijn gebleven. Toch zie je ook daar de standaarden naar elkaar toe bewegen.
De getekende jongen, die Visconti’s Adonis Tadzio naar de kroon steekt, heeft de heupen van een vanouds vruchtbaar geachte vrouw. De houding, waarin alles scheef hangt en met de armen op de rug getoond wordt, is deels verwant aan die van de militair als hij op-de-plaats-rust-stand gezet is en deels aan de boulevardhangjongeren die zo nonchalant mogelijk willen overkomen en tegelijk het lichaam kunnen spannen zoals het het sterkst eruit ziet.
Schoonheid is meer dan welke identiteit(strek) dan ook geheel en al perceptie. Waar we een autoritaire persoonlijkheid meetbaar moeten maken en identificeerbaar qua gedrag, is schoonheid voor het blote oog meteen aanwezig en kan het zonder handelen stellen om gewaar te worden. Het vreemde is dat de psychologie er geen oog voor heeft. Geen enkele theorie en geen enkel onderzoek houdt zich ermee bezig. Alle inspanningen om de mens als denker, durver en doener wetenschappelijk te verklaren negeren het als de waarde die wellicht al ons gedrag motiveert.
Dit is mijn wijn... 