Terreur

uitje

waren we de rieten stoelen 
het geroezemoes op het terras 
waarop ze zaten, die na een glas 
naar iedere ober hun volgende joelen 

in plaats van de uitgestreken smoelen 
van tafel zeven vlakbij de trap 
die niet kunnen lachen om hun grap 
omdat ze zich daar te groot voor voelen 

dan kneep ik de tijd tot gort 
verfrommelde mijn hoed voor een konijn 
dat voortaan uit ging als ze gesloten zijn 
en zocht naarstig naar de uitgang voor de hort 

Uit: De tijd opvouwen