Een stugge man met een harde kop
voortdurend voor je voeten lopend
bewoonde aan de kust een duintop,
een toren met de deur altijd geopend.
Persoonlijk heb ik hem nooit anders gekend
dan als een eenzame en zwijgzame wachter.
Mijn broer, die wel sprak met hem, dacht er
anders over en heeft zich van hem afgewend.
Argeloos liet hij zich een keer ontvallen:
de toren hoort te malen voor een eeuwige polder.
Opa had die opdracht ontvangen van de Heer op Zolder
maar verloor het bestek tijdens zijn uitstapje op de Wallen.
Uit: Zonder mythen is er geen leven in het landschap; Artaaa 2010
NB
De gehele serie met 15 gedichten is nu verkrijgbaar in een album met meer omlijstende tekst bij:
Dit is mijn wijn... 