Ze lagen maar te beschimmelen en hadden ook de hoop al opgegeven dat ze ooit nog eens zich zouden mogen vertonen onder de nabestaanden na de klachtenstroom dat hun pogingen moeder met kind na te doen de kersverse betrekkingen voor echte religieuze ervaringen bedierven omdat ze te sentimenteel waren voor woorden, laat staan voor beelden. Men had liever op ieders hoofd de haan oneindig horen kraaien. Ik zou zeggen jongens, doe je best om ze dat uit hun hoofd te huilen.
Dit is mijn wijn... 