Het is weliswaar een oud exemplaar van de gevluchte regering in Londen, maar juist dat moet ons als kabinet aanspreken. Aldus Henk Kamp, die op het idee kwam toen hij in het archief van zijn departement de doos aantrof van minister Kerstens met de bureaulamp van premier Gerbrandy. Hij memoreert dat Kerstens destijds handel, nijverheid en scheepvaart in zijn portefeuille had. Economische zaken zag men toen nog als een terrein waar meerdere ministeries aan werkten. Hij wil net pleiten om scheepvaart opnieuw aan zijn ministerie toe te voegen, maar Dijsselbloem onderbreekt hem met de vraag wat de senaat sowieso met een bureaulamp aanmoet.
Asscher, die een borreltje heeft gedronken tijdens de werklunch, spreekt met dubbele tong voor zijn beurt dat die rode kleur hem uitstekend bevalt. Het zwarte ziet hij liever meteen overgeschilderd worden. Hij wil al het UWV bellen om een schilder te sturen en een x zetten dat er weer een baan bij is gerommeld. Rutte onderbreekt hem op zijn beurt en beantwoordt de vraag voordat Kamp het briefje van zijn secretaris-generaal heeft gevonden. Wat een prachtig initiatief, Henk! Symbolisch ook heel sterk. Hij wendt zich naar Dijsselbloem om hem voor zijn hilarische retorische vraag te bedanken.
Je moet ze natuurlijk wel serieus nemen Jerommeke, proest Rutte. Om zich weer te herpakken en het in een breder kader te plaatsen. In een participatiesamenleving moet de politiek juist voorop gaan met het aanhalen van de banden met elkaar, begint hij een nieuwe inval. Het wordt tijd dat we van de Staten Generaal een Participatie Generaal maken. Dat klinkt ook een stuk krachtiger en misschien dat WA voortaan in het uniform van deze symbolische figuur in het openbaar zijn werk wil doen. Dat geeft het volk wellicht het vertrouwen terug dat we er voor iedereen zijn. Maar eerst wil ik toch ook van Henk weten, waarom dat oranje touwtje en dat gaatje in het bureaublad eraan is toegevoegd.
Whow, bewondert Henk zijn partijgenoot. Je ziet ook meteen alles, Mark. Vet man! Maar goed, jullie weten dat ze ook in Londen in de duisternis moesten regeren. De Duitsers bestookten hen dag en nacht met hun bommen. En toch bleef onze regering in ballingschap hard doorwerken aan de toekomst van ons land. Omdat ze weinig centjes wilden uitgeven, hebben ze een lamp laten schilderen. De kleuren zijn gekozen om zich te realiseren dat het nationaalsocialisme voor hen de honneurs waarnam. Het schijnsel door het doek heen was voldoende om hoofdelijk te kunnen stemmen in hun krappe behuizing. Ze zaten daar namelijk in een echt kabinet uit solidariteit met de onderduikers. Misschien voor ons ook een ideetje: een glazen kabinet op het Binnenhof om al het spaargeld in een nationale actie binnen te halen.
Maar ik wil niet afdwalen, pakt Henk de draad weer op. Aan het touwtje door het gaatje kon Gerbrandy trekken om ondanks de oorlog en de duisternis toch hoofdelijk te stemmen. In de kap zat het smoelenboek verwerkt van alle leden van de Staten Generaal, dus ook de meerderheid die ze niet mee hadden kunnen nemen. Via radio Oranje kon men horen wanneer men zijn stem moest geven. Het verzet bracht deze op een nog altijd geheime wijze a la minute over naar Londen. Na 51x trekken was iets aangenomen of verworpen. Oh ja, er zit een mechaniekje in dat zorgt dat de telling voor de regering altijd gunstig uitpakt. Voor ons een hele uitkomst als Adri Duivesteijn of een andere malloot toch tegen zou stemmen.
Men besluit dat het kleinood aan de begrotingsstukken wordt toegevoegd als eenmaal het parlement officieel akkoord is. Zouden we de Tweede Kamer ook zo’n lamp kunnen geven, maar dan een echte, oppert Asscher met in zijn achterhoofd een Europees project om in alle landen de lamp voor hun parlementen of zelfs referenda in te voeren. Even Philips bellen. Hij verdwijnt in de enige hoek in het torenkamertje. Bedankt Henk, fraai, complimenteert Rutte hem, terwijl hij aan het touwtje trekt.
De hele regering tuimelt van zijn stoel als plots de stem van Wilhelmina door hun clubhuis schalt. Heren, rap aan het werk en ophouden met aan Hendriks bordeellampje te trekken. Gerbrandy kon ook al niet met zijn fikken ervan afblijven. De overeenkomst van zijn vele sletjes met politici is weliswaar uit mijn hart gegrepen, maar er is geen tijd meer voor onderbroekenlol; zoals in Londen destijds. Gebruik gewoon uw vuist bij hoofdelijke stemmingen. Dat werkte bij mij altijd perfect. Een schoen zou ook goed kunnen. Neem de mijne maar, daar zit een flinke hak aan. Werkt nog beter dan een vuist. Vraag maar aan mijn hofhouding.
Lijkbleek stopt Rutte de lamp terug in de verhuisdoos uit Londen en warempel haar schoen met een half versleten hak ligt onder het stro. Wacht, we sturen ze de begrotingsstukken in haar schoen naar de Senaat. Dan is het een soort stille wenk verpakt als een cadeautje voor Sinterklaas. Er zitten vast nog veel leden die haar koningschap nog herinneren. Over de schoen strelend, grapt hij op z’n Rotterdams, niet praten maar poetsen. Precies Markje, komt haar geest nu uit de schoen tevoorschijn. Wrijf eens over de neus. Dat ziet Rutte niet zitten. Doe normaal mens! Wilhelmina pikt dat natuurlijk niet en zeker niet van zo’n naoorlogs centenregentje. Ze draait zich om in haar graf, zodat ze bij de neus van haar eigen schoen kan. Een oranje wolk stijgt naar het plafond. Als je niet doet wat ik zeg, dan regent het hier permanent hakkende schoenen op jullie hoofden.
Vanuit de wolk sluit ze alle uitgangen en wacht tot Rutte haar zin doet. Gefrustreerd wrijft hij bijna de lak van haar schoenneus. Het gevolg is dat zij hoogst persoonlijk aan tafel plaatsneemt. Voortaan leid ik het land weer en verwacht dat jullie daar over zullen zwijgen. Lieftink, heb je de nieuwe bankbiljetten al klaar, roept ze in haar schoen. We maken er weer een land van dat geheel en al bezig is met de wederopbouw. Dus, Lieftink, zorg dat daar genoeg geld voor is. Maar mevrouw, protesteert Jerommeke, zo gaan we naar de Filistijnen. Niks mis mee, toch?!, drijft zij haar zin door. Wij waren ooit ook een onbesneden volk en voorhuiden zullen vast goed verhandelbaar zijn als Europa straks preventief invoert dat iedereen onbesneden moet zijn om te mogen stemmen. Wat een praktisch staatshoofd is ze toch gebleven.
Dit is mijn wijn... 