Na de gods-, heiligen- en borstbeelden is al enige tijd het zelfbeeld in zwang. Lood om oud ijzer, maar de psychologie heeft daar veel werk van gemaakt. Zodat nu ieder individu gevraagd kan worden welk beeld hij van zichzelf heeft. Terwijl dezelfde wetenschap bij haar oprichting juist benadrukte dat het bewustzijn geen statisch moment kent en een en al stroming is. Maar goed, zo’n logische tegenstrijdigheid is geen belemmering om het toch te proberen.
Met dit gepeins begin ik aan het ego-blog dat Assyke graag van ons wil zien. De afbeelding van mijn zelf is die van een-jongen-op-de-hoek-van-een-bed-in-een-slaapkamer-zonder-iets-aan- de-wand-dat-tegemoetkomt-aan-de-dynamische-staat-van-de-mens. Maar met een afbeelding op zich wordt door haar geen genoegen genomen, vermoed ik.
Wat ik kan verklappen over mijn eigen ik is lastiger in woordenstromen over te brengen. Mijn zelf is wellicht het sterkst waar te nemen in aforismen, die als takjes in de rivier overal onder- en tussendoor varen naar het einde van Het Schrift. Aforismen die vooral over het leven als doel en middel van bestaan gaan en die mijn hele bovenkamer bedekken.
Zo kan ik mijn zelf opschrijven in spreuken zonder erboven uit te gaan. Zoals een vader en een zoon met zichzelf tegen elkaar kunnen praten onder een glazen stolp over de zin van hun aanwezigheid, zo is mijn zelf steeds in gesprek als ik hem bel, maar uit wat propjes in de hoek van die kamer vul ik dit blog wel met wie ik ben in haiku’s en commentaar.
Vader
Hoe ouder ik word
hoe meer het leven doel wordt
als bestaand middel
Zoon
Tot aan mijn middel
is het doel eronderuit
te kunnen kruipen
Talig
Het zelf van het woord
spreuken is slechts een u-ver-
schil met het spreken
In tegenstelling tot beelden kun je spreuken niet vereren. Een spreuk kan wel dienen voor onderwijs en het oproepen van emoties, maar nooit zo intens als een beeld. Toch denk ik dat het zelfbeeld weer het meest gediend is van een goed gekozen woord dan een raak teken.
Wijsneus
Als middel is het
bestaan doelloos van zichzelf
wat men ook beleeft
Snoodaard
Slechts leven is mij
teveel de ganse dag in
dag uit ademen
Orator
Niets menselijks is
mij vreemd, het menselijke
zelf gelukkig wel
Dierlijk
Humaan is me te
ongevoelig voor ’t vat vol
plezierprincipes
Menselijk
Een poes als echte
man, lief voor het eten, geeft
magen gevoelens
Zweefteef
Mijn zelf gelooft graag
dat we meer zijn dan we ons
realiseren
Dwangneuroot
Tegelijk zegt Zelf
dat niemand minder is dan
ik eigenlijk ben
Gelijmd glas
Een nederigheid
waar grondig aan gesleuteld
is te aanvaarden.
Zuurpruim
Je leeft voor een te
hoog doel met een bestaan dat
zomaar kan vergaan
Cynicus
De hemel, middel
van bestaan voor een geloof
in geen licht aan ’t eind
Autodidact
Seksueel is mijn
zelf niet voorgelicht door on-
bezorgde ouders
Culturist
Het naakte bestaan
vindt niemand echt aangenaam
leven zonder naam
Mysticus
Geen mens kan het aan
wat dronken aangenamer
is doorheen te slaan
Gelovig
Een kater spoel je
weg met Maria’s bloed en
je ziel voelt weer goed
Dagsluiter
Het zelf is het slot
op de chaos die in mij
woedend tekeer gaat
*****
Dit is mijn wijn... 