Tien platen om de Sabbath te vieren

Het huis van vlees verteert het spijs van de non

Zoals het vaker met het verkeer op internet gebeurt, kunnen inzendingen als een boemerang terugkomen en dan opeens een wending aan het eerdere verhaal hgeven dat eigenlijk een vervolg had moeten zijn:

De schrijfcoach heeft zijn open brief nog niet afgesloten als Lux een sms van zijn tweelingzus binnen krijgt met in telegramstijl een haiku.  Samenzijn -stop- Ik ben hier -stop- Blijf ik ook -stop- blijf ik niet -stop- Ga ook ik -stop-. Ik moet naar haar toe als mede-eideler. Grootmoeder vraagt hem het nog eens hardop te herhalen en ontcijfert de boodschap feilloos. Ze vraagt je niks hoor, fluistert ze in zijn oor. Ze zegt tegen degene met wie ze samen verkeert op haar melding van haar aanwezigheid, dat zij ook blijft waar zij is en als zij zegt dat zij hier niet blijft, zij ook gaat. Lux schrikt eerst, gaat ze hemelen? Nee toch!?

Hij kent haar verlangen een te worden met heilige dieren en is vooral bang dat ze daar de Helleveeghond voor op het oog heeft. Het dier dat al zo vroeg in de geschiedenis door vrijwel alle culturen geidentificeerd werd als de waakhond en synchroon de armenjager van de Hel. De oven waar de mens zoete broodjes met God in bakt. Hij schreeuwt het uit. Saffine help!!!

Van de roep om de godin van het hellevuur, het veiligste vuur dat er bestaat omdat het niets kan verteren,  staat de in zijn overmoed gevallen redacteur weer als uit zijn fietsgraf met kijkhelm op. Saffine, dat is toch die godin die door een dubbelspel met twee Safina´s om de graal, haar tegenstander heeft opgegeten? Gooi meteen een reddingsband uit, want in die hond zit de burkabewoner waar je zus meer weet van heeft.

 

De Helleveeghond

Ahoy, ahoy,

spook aan bakboord

hé vang die reddingsboei

voordat ik je hoorn ermee snoei.

Verrek, ben jij niet de zoon van Jonas,

de gevluchte Burkabewoner, maar was jij ook

niet toevallig degene die doven en blinden genas

als ze bij je inwoonden. Ik weet dat ik dat ergens las.

Ja blaf jij maar, we komen er wel achter

wie je nog verder was. Als fabeldier was je nogal

machtig, maar wat je macht was en hoe groot je naam,

dat zoek ik nog wel op in mijn bibliotheek vol oude gedachten

De hele familie zingt het uit volle borst. Binnen een tel is de hond aan boord, spuugt de burkabewoner uit en gaat meteen in zijn favoriete houding zitten om zijn prachtige schoenen goed uit te laten komen. Flex moet ervan blozen. Hij ziet de tweelingzus van Lux, waar hij verkering mee had voordat zij het klooster inging, in hun fantasma koketteren met de schoenen van Margiela, die hij haar nog gegeven had ter compensatie voor zijn weigering met haar bestiale verlangens mee te gaan.

 

De hond draait zijn kop naar Flex en spuugt hem midden in zijn gezicht. Dikke klodders lava druipen langs zijn oogkassen over zijn wangen op zijn nette kleren. Godverdomme, nou flikt ze het weer. Als ze klaar kwam deed dat ook zo´n pijn…. De complete familie Terugvinders buigt zich dreigend over hem heen en kijkt hem nu zo eerwrakerig aan, dat hij wel moet bijdraaien,… met haar uitzichtloze verlangen naar transcendentie. Ze wilde zich alleen in dierenfabels aan mij bekennen. Verder zeker nooit een vinger naar haar uitgestoken, spotte Lux jaloers op de kennis van zijn buurjongen aan zijn biologische wederhelft.

De redacteur bemiddelt met allen het beeldverhaal te vertellen dat zowel Flex als Lux aanspreekt, omdat het beiden hun rivaliserende verlangens weet te respecteren. Het verhaal is een hedendaagse legende over de grondlegger van het Iets Is Me. Hij laat in het midden of dat de zus van Lux is, maar uit de herkennende okees kunnen we opmaken dat ze gespot wordt. Hij begint met dat de grondlegster wilde weten wat het iets is dat haar van het leven tegen was gevallen. Iets is me van het leven pas helder, zou ze hem hebben gantwoord, als ik weet waarom voor ons op zolder een warme wieg staat en een kist in de koude kelder.

Het leidt tot een zoektocht naar het levenselement waarvoor zij haar bestaan bij wijze van experiment onder een glazen stolp opnieuw tot stand brengt in een ecosysteem dat de levensduur verlengt. Het resultaat was een huis van vlees, een enorm orgaan, waar je blozende lijken als bruiden de deur uit ziet gaan. Dode cellen kunnen niet harden in een systeem zonder wind. Het huis verlost zich ervan als een barende vrouw van een slapend kind.

Spontaan zong Flex Zij kon het lonken niet. Kom luister naar het lied, dat ik voor u ga zingen. Het is een tragisch lied over losbandigheid. Het gaat over een dame uit de hoogste kringen. De neiging tot het kwaad, die kon zij niet bedwingen. Zo raakte zij haar eer en de reputatie kwijt. DeTerugvinders in koor: Zij kon het lonken niet laten. Zij lonkte naar iedere man. Dat liep veel te veel in de gaten. En oh, oh, oh, oh. Oh daar kwam narigheid van. De redacteur neemt de rest voor zijn rekdening: Haar man had eerst geen aandacht aan haar kwaal geschonken

Want och, hij dacht: Ze heeft een vuiltje in haar oog. Maar toen zij na een tijdje zo diep was gezonken. Dat ze in de kerk naar de preeksteol zat te lonken. Toen kwam het ogenblik dat zij de laan uit vloog. Zij werd een danseres in een der minste kroegen. Drie veren droeg zij slechts en soms geeneens drie. Soms droeg zij slechts één veer en als de klanten het vroegen. Viel ook de laatste veer tot algemeen genoegen. En bloot lonkte zij verder met dubbele energie. Maar ach, zij werd te oud, zij kon geen man meer strikken. Toen werd zij werkster in het oude-mannenhuis. En onder het dweilen door wierp zij nog wulpse blikken

Zij maakte met haar lonken de oudjes aan het schrikken.

Flex valt in: En op een dag zat zij er eentje na door het huis. Haar emmertje met sop

Dat zag zij heel niet staan. Zij struikelde en brak haar nek. Het was met haar gedaan.

Nieuwe aankopen in beslag genomen

Nog voordat de schrijfcoach klaar is met zijn gesproken brief, krijgt Lux een sms binnen van zijn tweelingzus. Zij is in nood. Wat moet ze doen? Samenzijn -stop- Ik ben hier -stop- Blijf ik ook -stop- Blijf ik niet -stop- Ga ook ik. De eeneïgheid slaat meteen toe. Wat doe ik? kijkt hij iedereen hulpeloos aan. Grootmoeder laat hem het nog eens hardop herhalen en zegt dan: ze vraagt je niks hoor. Volgens haar heeft zijn zus het bericht bedoeld als groet. Zij stelt eerst vast dat zij er is die haar wil spreken. Zij zegt dat ze ook blijft waar zij is die haar aanspreekt. Vervolgens bevestigt ze dat als er een ik niet hier blijft dat zij ook gaat.

Dus, concludeert Lux opgelucht, zij is in de achtste hemel, samen met de godin Saffine, waar ze spiritueel mee spart. Een multimeers dubbelspel, met de beroemde tenor A. Safina als haar partner en zij heeft als dubbelpartner Maarten het Hart op het oog, die de kleren van de kiezer van zijn vrouw draagt, haar alternon (de gefingeerde beschermengel uit  haar jeugd, met wie ze al in de wieg brabbelde, herinnerde hij zich nog).

Oh, zei Flex die met Lux zus verkering heeft gehad en daardoor kennis heeft aan haar verlangen deel uit te maken van een heilig dierenrijk en daartoe zichzelf eerst tot een huis van vlees transformeerde, ze zal wel weer in dat beeldverhaal verdwaald zijn. Ze schreef er in haar dagboek over, toen ze zich in de kelder had opgesloten om zich te bezinnen op mijn aanzoek. Uit zijn zak haalde hij het gele briefje dat ze op zijn rug had geplakt, toen hij verhaal kwam halen:

Ahoy, ahoy,

spook aan bakboord

hé vang die reddingsboei

voordat ik je hoorn ermee snoei.

Verrek, ben jij niet de zoon van Jonas,

de gevluchte Burkabewoner, maar was jij ook

niet toevallig degene die doven en blinden genas

als ze bij je inwoonden. Ik weet dat ik dat ergens las.

Ja blaf jij maar, we komen er wel achter

wie je nog verder was. Als fabeldier was je nogal

machtig, maar wat je macht was en hoe groot jenaam,

dat zoek ik nog wel op in mijn bibliotheek vol oude gedachten.

Kijk, zegt hij, hier op de achterkant staat haar lievelingsdier te poseren voor een modeblad met de laatste ontwerpen voor het dierenbal, de jaarlijkse moederhuidenshow (een begrip in de wereld van de Floragetuigen; de vegetariërs die sprituele bestialiteit bedrijven en met hun mode demonstreren tegen gemept vlees).

De redacteur staat op uit zijn grafvlek en zegt: zie de dier Hels die hier ter verorbering voor onze ogen verschijnt. Margiela, Margiela….. De stem van Jacques Herb, die de talentenjacht in de Waalhaven in Rotterdam in 1970 won als de eerste Idol in Nederland, snottert door de garage. De Helleveeghond spitst zijn oren en huilt het lied schrijnend mee.