Herfstklare inburgeraars

 

Links en rechts om de hoek kijkende

ingeburgerden gapen u aan

*

Op oude gevelkoppen lijken de hoofden

herfstklaar voor een dergelijke baan

 

Het hedendaagse paard van Troje

Volgens Wilders zitten de toevluchtsoorden vol met testosteron-bommen. Een schrikbeeld, waar hij geen genoeg van kan krijgen om het permanent te herhalen. De PVV ziet volgens haar woordvoerder met de noodopvang een kolossaal Paard van Troje binnen gehaald worden. Van het eigen meldpunt Overlast Asielzoekers zijn echter geen berichten ontvangen dat er plots sprake is van een piek in zedenmisdrijven.

Studio Artaaa heeft de slimme stedeling gevraagd dit plastisch uit te beelden voor een spotprent, waar de oude god Apis jaloers op zou zijn. Als hij ooit heeft bestaan, net als die augurken van Geert. Van mythen politiek maken is een regressie naar de Oudheid. En hij was toch zo bang voor een nationale terugval naar de Middeleeuwen (?).

Het verleden is onsterfelijk. Hoe hard we de internationale ook mogen zingen. Oude vormen en gedachten blijken toch eeuwig te zijn.

Een liggende homo erectus

*

Gemaakt aan de hand van het schilderij Stervende Adonis:

*

–

De kutmarokkaan in zeeduivelkostuum gaat eerst naar het Zomercarnaval in Rotterdam

–

Het drieluik ‘Versierd mannelijk naakt’ is af.

Het heeft opvallend weinig bezoek en reacties gekregen.

Dat gold ook voor ‘Het evangelie van Toyboy’.

Een conclusie valt er niet meteen te trekken.

Spreken blogs met alleen een afbeelding nu eenmaal weinigen aan?

Verwacht men per se een gedicht of verhaal?

Is het thema ‘half naakt, half man’ te exclusief voor velen?

STUDIO ArtAAA tast in het duister, waar het zich vooralsnog wel thuis voelt!

–

Oproep van Zootje Ongeregeld

Zootje Ongeregeld gilt door mijn brievenbus:  we komen voor de OS in Sotsji, ik en mijn zus.  Een kiloknaller  poëzie persen ze mijn woning in. Uit de aan elkaar gerijmde flarden door mijn voordeur haal ik de veelbelovende zin,  dat het tijd is voor een Russische Lente.  Dat alles manifest wordt, al het latente.  Nu iedereen op de Spelen van Sotsji ongeacht nationaliteit, ras of seksuele voorkeur, welkom wordt geheten, moeten we de kleine koude oorlog tussen onze landen even vergeten.

Aldus sprak volgens hen Poetin op tv en in de krant wat recht is krom. Want iedereen hoort op die spelen vanzelfsprekend welkom te zijn met juist grote achting voor zijn land, zijn huid en zijn seksuele kant.  Voor alles dat ik als band graag met me meedraag. In Sotsji ben je meer gelijk dan de ander, juicht het stelletje ordelozen cynisch. Tenminste, als dit alles je echt onverschillig laat en het eigen gelaat voor je klinisch dood is. Anders krijg je van deze Sinterklaas-en-Zwarte Piet uit dezelfde zak als zijn speculaas een uitbrander.

Het is inderdaad vreemd dat Poetin bepaalt wie welkom is, bedenk ik me, en niet Bach. Die de huidige baas van het IOC is, dat officieel de spelen organiseert of al die anderen. Maar toch zijn zij van Zootje Ongeregeld van mening dat Marx niet voor niets heeft beweerd dat de werkelijkheid genoeg is geinterpreteerd. Dat het tijd wordt die te veranderen.

Ze voelen zich met zijn uitnodiging dan ook reuze vereerd. Onder hun maskers blozen ze als een maagd, om wiens of wier hand de hele buurt heeft gevraagd. Hoor, hoor, gillen ze in koor door de deur. Zonder onderscheid in nationaliteit, ras of seksuele voorkeur wil hij alle deelnemers in Sotsji zich op hun gemak laten voelen. Of hij het zo zal bedoelen dat iedereen zijn goddelijke gang kan gaan, dat kunnen ze weleens mis verstaan. Maar zo’n trainingspak, voor iedereen dient toch dat gemak!?

Het wordt bijna een aubade. Sta op voor een ‘ik=ben-ook-ZO-parade’. Samen met de voor rassenwaan gevluchte Zwarte Pieten en alle illegalen zonder strafblad om hun frieten wil ZO iedereen in die nieuwe outfit van de spelen laten genieten. Zingend getuigen ze van hun gemak. Zonder vrees voor die zak een Hollander te zijn, gehuld in huiden van grof tot fijn met gaten en bulten voor elk genot dat met de oude zeden spot.

Ze stoppen het raambiljet tot slot door de bus. Het is dat ik vastzit aan een zware klus.  Mijn huizen te verkopen en ondergronds  verder te leven.  Anders was ik beslist met ze meegelopen.  Nu kan ik ze slechts mijn sympathie geven en het biljet  in mijn etalage hangen. Poetin op een flinke afstand stangen met zijn onverschillige uitnodiging aan Jan en Alleman. Voor een hokjesvrije happening, waar de trots vanaf spat aan ‘zijn’ OS te mogen deelnemen als Occupy Sotsji. ZO is dat wijdbeens met me eens.

…

..

De Senaat zou een nieuwe stemlamp van het kabinet hebben gekregen

Het is weliswaar een oud exemplaar van de gevluchte regering in Londen, maar juist dat moet ons als kabinet aanspreken. Aldus Henk Kamp, die op het idee kwam toen hij in het archief van zijn departement de doos aantrof van minister Kerstens met de bureaulamp van premier Gerbrandy. Hij memoreert dat Kerstens destijds handel, nijverheid en scheepvaart in zijn portefeuille had. Economische zaken zag men toen nog als een terrein waar meerdere ministeries aan werkten. Hij wil net pleiten om scheepvaart opnieuw aan zijn ministerie toe te voegen, maar Dijsselbloem onderbreekt hem met de vraag wat de senaat sowieso met een bureaulamp aanmoet.

Asscher, die een borreltje heeft gedronken tijdens de werklunch, spreekt met dubbele tong voor zijn beurt dat die rode kleur hem uitstekend bevalt. Het zwarte ziet hij liever meteen overgeschilderd worden. Hij wil al het UWV bellen om een schilder te sturen en een x zetten dat er weer een baan bij is gerommeld. Rutte onderbreekt hem op zijn beurt en beantwoordt de vraag voordat Kamp het briefje van zijn secretaris-generaal heeft gevonden. Wat een prachtig initiatief, Henk! Symbolisch ook heel sterk. Hij wendt zich naar Dijsselbloem om hem voor zijn hilarische retorische vraag te bedanken.

Je moet ze natuurlijk wel serieus nemen Jerommeke, proest Rutte. Om zich weer te herpakken en het in een breder kader te plaatsen. In een participatiesamenleving moet de politiek juist voorop gaan met het aanhalen van de banden met elkaar, begint hij een nieuwe inval. Het wordt tijd dat we van de Staten Generaal een Participatie Generaal maken. Dat klinkt ook een stuk krachtiger en misschien dat WA voortaan in het uniform van deze symbolische figuur in het openbaar zijn werk wil doen. Dat geeft het volk wellicht het vertrouwen terug dat we er voor iedereen zijn. Maar eerst wil ik toch ook van Henk weten, waarom dat oranje touwtje en dat gaatje in het bureaublad eraan is toegevoegd.

Whow, bewondert Henk zijn partijgenoot. Je ziet ook meteen alles, Mark. Vet man! Maar goed, jullie weten dat ze ook in Londen in de duisternis moesten regeren. De Duitsers bestookten hen dag en nacht met hun bommen. En toch bleef onze regering in ballingschap hard doorwerken aan de toekomst van ons land. Omdat ze weinig centjes wilden uitgeven, hebben ze een lamp laten schilderen. De kleuren zijn gekozen om zich te realiseren dat het nationaalsocialisme voor hen de honneurs waarnam. Het schijnsel door het doek heen was voldoende om hoofdelijk te kunnen stemmen in hun krappe behuizing. Ze zaten daar namelijk in een echt kabinet uit solidariteit met de onderduikers. Misschien voor ons ook een ideetje: een glazen kabinet op het Binnenhof om al het spaargeld in een nationale actie binnen te halen.

Maar ik wil niet afdwalen, pakt Henk de draad weer op. Aan het touwtje door het gaatje kon Gerbrandy trekken om ondanks de oorlog en de duisternis toch hoofdelijk te stemmen. In de kap zat het smoelenboek verwerkt van alle leden van de Staten Generaal, dus ook de meerderheid die ze niet mee hadden kunnen nemen. Via radio Oranje kon men horen wanneer men zijn stem moest geven. Het verzet bracht deze op een nog altijd geheime wijze a la minute over naar Londen. Na 51x trekken was iets aangenomen of verworpen. Oh ja, er zit een mechaniekje in dat zorgt dat de telling voor de regering altijd gunstig uitpakt. Voor ons een hele uitkomst als Adri Duivesteijn of een andere malloot toch tegen zou stemmen.

Men besluit dat het kleinood aan de begrotingsstukken wordt toegevoegd als eenmaal het parlement officieel akkoord is. Zouden we de Tweede Kamer ook zo’n lamp kunnen geven, maar dan een echte, oppert Asscher met in zijn achterhoofd een Europees project om in alle landen de lamp voor hun parlementen of zelfs referenda in te voeren. Even Philips bellen. Hij verdwijnt in de enige hoek in het torenkamertje. Bedankt Henk, fraai, complimenteert Rutte hem, terwijl hij aan het touwtje trekt.

De hele regering tuimelt van zijn stoel als plots de stem van Wilhelmina door hun clubhuis schalt. Heren, rap aan het werk en ophouden met aan Hendriks bordeellampje te trekken. Gerbrandy kon ook al niet met zijn fikken ervan afblijven. De overeenkomst van zijn vele sletjes met politici is weliswaar uit mijn hart gegrepen, maar er is geen tijd meer voor onderbroekenlol; zoals in Londen destijds. Gebruik gewoon uw vuist bij hoofdelijke stemmingen. Dat werkte bij mij altijd perfect. Een schoen zou ook goed kunnen. Neem de mijne maar, daar zit een flinke hak aan. Werkt nog beter dan een vuist. Vraag maar aan mijn hofhouding.

Lijkbleek stopt Rutte de lamp terug in de verhuisdoos uit Londen en warempel haar schoen met een half versleten hak ligt onder het stro. Wacht, we sturen ze de begrotingsstukken in haar schoen naar de Senaat. Dan is het een soort stille wenk verpakt als een cadeautje voor Sinterklaas. Er zitten vast nog veel leden die haar koningschap nog herinneren. Over de schoen strelend, grapt hij op z’n Rotterdams, niet praten maar poetsen. Precies Markje, komt haar geest nu uit de schoen tevoorschijn. Wrijf eens over de neus. Dat ziet Rutte niet zitten. Doe normaal mens! Wilhelmina pikt dat natuurlijk niet en zeker niet van zo’n naoorlogs centenregentje. Ze draait zich om in haar graf, zodat ze bij de neus van haar eigen schoen kan. Een oranje wolk stijgt naar het plafond. Als je niet doet wat ik zeg, dan regent het hier permanent hakkende schoenen op jullie hoofden.

Vanuit de wolk sluit ze alle uitgangen en wacht tot Rutte haar zin doet. Gefrustreerd wrijft hij bijna de lak van haar schoenneus. Het gevolg is dat zij hoogst persoonlijk aan tafel plaatsneemt. Voortaan leid ik het land weer en verwacht dat jullie daar over zullen zwijgen. Lieftink, heb je de nieuwe bankbiljetten al klaar, roept ze in haar schoen. We maken er weer een land van dat geheel en al bezig is met de wederopbouw. Dus, Lieftink, zorg dat daar genoeg geld voor is. Maar mevrouw, protesteert Jerommeke, zo gaan we naar de Filistijnen. Niks mis mee, toch?!, drijft zij haar zin door. Wij waren ooit ook een onbesneden volk en voorhuiden zullen vast goed verhandelbaar zijn als Europa straks preventief invoert dat iedereen onbesneden moet zijn om te mogen stemmen. Wat een praktisch staatshoofd is ze toch gebleven.

Een liedje voor hem

*

Een liedje voor hem

 *

Zij kijken er zo naar uit

Zouden het graag willen horen

Een liedje geschreven alleen voor hen

Het maakt hen gek tussen hun oren

 *

Zou hij hem zijn of hij of hij

Ze spieden langs elkaar heen en opzij

Ze hopen dat iedereen het goed kan verstaan

En dat het meteen aan zal slaan

 *

In de strandtent oefent hij zijn hoge stem

Snuift nog wat om de koorts te stillen

Hoort het publiek klappen, joelen en gillen

Zet het bandje op met ‘Een liedje voor hem’

 *

“Hij is mijn gabber, mijn liefste, mijn schat

heel m’n leven heb’k nog nooit zo’n hond gehad…..”

 *

*

Vlissingen, 12 oktober 2013, de dag waarop je een songfestival op het strand verwacht, maar alleen jankende honden van baasjes die ze strak aan de lijn houden met al die teefjes in de branding

De standwerker, een hedendaagse gelijkenis

*

*

De standwerker

*

Die dag was er geen zon

terwijl de lucht onbewolkt leek

was op straat geen mens te bekennen

wel nog de schaduw van de standwerker en

*

van zijn winkelend publiek

dat zich gisteren vermaakte met

slappe potloden die je niet stuk kon bijten

kunstvlees dat je niet van echt kon onderscheiden

*

ze gingen grif van de hand

iedereen sloeg in en leeg was het rek

ook het kunstvlees was die dag erg in trek

waaruit men zelf nog meer potloden kon snijden

*

blind was men gezwicht en over zijn schaduw heen gesprongen

eenmaal tot het onmogelijke gedwongen kwam men niet meer aan het licht

*

*

*

Rotterdam, dinsdag 1 oktober 2013, de dag waarop de politiek van over-de-eigen-schaduw-heen-springen het verleidde publiek het licht ontnam

Kunst uit afgunst

*

Afgunst

*

Hij houdt drie gouden ballen

hoog in de lucht met de zijkant

van de wreven over de bovenlegger

komend uit een kaarsrechte handstand

*

heeft hij de benen tot het puntje

van de tenen horizontaal uitgerekt

het onderlijf over het hoofd gebogen

de armen en handen geheel en al gestrekt

*

op de koorden van de gebondeerde

vechtdansers, die hij de flitsende

schoonheid van het snelle moment

in een ogenschijnlijke stilstand leerde

*

met beeldende kunst neem ik hen de maat

uit afgunst ontstaat slechts een fraaie plaat

*

*

*

Rotterdam, maandag 30 september 2013, de dag waarop ik de nieuwe kleren van de keizer in mijn werk ontdek

De oudste 1 april grap

Maar Siegfried schoot wel

De waan van de zwaan kapot

De dans ontspringend

–

–

–

1 april van het jaar nul

 

 

 

Van oorsprong is de draad van koper

UIT: Het scheppen van verhalen

De muzikale artsenij krijgt vaste voet aan de grond

Zingend schrijven zij zijn roman af

Volksontginning

 

Ogenschijnlijk strijdt de man voor het leven van zijn volk.

Op zoek naar het beloofde land.

Bewapend met een spraakwatergeweer.

Vervuld van de hunkeringen van zijn stamgenoten.

 

In werkelijkheid ontgint de man het volk.

Is het moeras zijn perceptie van haar maatschappelijke staat.

Ziet hij het oproepen van een eensgezinde volksgeest als zijn morele plicht.

Onwetend van Hegels inzicht dat haar succes eigen volk en staat zal doen vergaan.

 

Of broeit in zijn hoofd dat een volk bestaat zolang haar doel niet is bereikt?

Eenmaal door de tijdsgeest gerealiseerd gaat het toch aan die verwezenlijking ten onder.

Opgeslokt door de mensheid in zijn totaliteit -de wereldgeest- als een trede

voor de volkeren die na hen komen om hun ideaal in het totaal kuit te doen schieten.

 

Zijn hoofd symboliseert de intellectuele maatschappelijke vooruitgang

en zijn speelgoedgeweer de list van de rede, dat dit niet zonder geweld gepaard gaat.

De vergankelijkheid van staat en natie verenigt universaliteit en particularisme,

maakt er zwellichamen van, die van standpunt wisselend vol en leeg kunnen lopen.

 

Een feit is dat  het politieke landschap een moeras is geworden,

waarin men elkaar bestrijdt met versteende bruine bonen,

uit weerzin jegens volksburgers, die de hele wereld als hun huis zien,

en van hun staatsburgerschap een verwisselbaar boterbriefje maken.

 

Hij figureert nu nog als de Uitroeier van het meervoudige volk en burgerschap.

Straks zal hij als Paintball-gamer de Wereldspelen openen voor een zegetocht van de plurale staat der mensheid.

 

Gebroken wet

 

Tijdens het restaureren van het hiernamaals is een gat ter grootte van een stenen tafel ontdekt.

Twee grafverse voorbijgangers  merkten het op en vonden het ontbrekende deel niet ver ervan verwijderd voor het oprapen liggen.

Toen ze het optilden veranderden hun plaats en tijd zich in de eeuwigheid van de  toekomstige tijd.

 

 

 

Geboeid door de tekst merkten ze niet dat hun omgeving in een hypermodern kantoorgebouw transformeerde, dat zichzelf in- en uit kon breiden.

Terwijl ze de letters spelden, veranderde de begane grond van het hiernamaals in een stortplaats onder een vloerloos balkon en zij werden daardoor vuilnisjutters.

Ze gingen geheel op in de gebroken wet van Mozes, waarin de hemel beschreven was als de ademhaling van een voltooide aarde.

 

Occupy zou met tongbacteriën een vuile oorlog voeren

Occupy kun je om veiligheids- en gezondheidsredenen uit een park slaan en al hun bezittingen mag je als grofvuil confisqueren en verwijderen.  Zo luidt de redenering, waar de microbioloog Bill Stapel het bewijs voor heeft geleverd. Een microfoto van hun immer bewegende tongen toont de giftige bacteriën, waarvan de giftigste exemplaren duidelijk een cordon vormen. Dat wildgebreide (1)  cordon is geen cordon-sanitair, maar een schijnbeweging om het oostindisch dove kapitalisme om de tuin te leiden. “Als eenmaal alle tongen loskomen, dan gaat het cordon voorop in hun vuile oorlog tegen onze financieele instellingen”, waarschuwt Dr Stapel in een door Wikileaks onderschept emailverkeer met zijn opdrachtgever. “Hoe kunnen dove systemen zich tegen zoveel besmettelijk verbaal geweld verdedigen”, vraagt met hem de FED zich wanhopig af.

1) zie reactie Schrijfkunst

Kwakkelpolitiek

Kwakkelpolitiek

strooit zout in de wakken van

het asielbeleid

Winterklaar

Waar’k naar binnen staar

is een Yeti, winterklaar,

de kerstman dit jaar

Slaven

In de oh zo lange file naar het strand
luisteren spijbelende koopslaven
naar de lome ‘summerblues’
van zijn gelegenheidsband

over lege winkels, lege straten,
parkeerterreinen vol lege plaatsen
waar ik je kan vertellen dat ik meer van je hou
dan die brandende nazomerjongen in de ijle lucht

zie je niet door de muggenlijken op de ruit
hoe gek je me maakte met je hete lijf
en hoe ik vannacht schreeuwde,
alsjeblieft blijf, blijf, blijf

remember me baby, how you made me scream
remember me honey, you hadn’t simply a dream

De kleren van de cartoonist Joshua

Je mag er toch vanuit gaan dat een cartoonist geen reacties censureert met zijn moderatorknopje?

Kennelijk niet van onze Joshua. Hij weert ze af met het knopje, waaronder ze wachten op zijn goedkeuring.

Zo’n knopje is voor een cartoonist toch al vreemd en zeker om het te gebruiken om wat dan ook af te keuren.

Dat hij niet in staat is die rare versperring altijd op te heffen, zorgt voor de kleren van een cartoonist.

Die net als de kleren van de keizer hem met niets aan in zijn blootje laat paraderen.

Zijn schepseltjes snappen het ook niet en voelen zich in burka’s van bloemkoolbladeren opgesloten.

Zij lijden onder zijn verboden om door anderen toegesproken te worden.

Zij zijn nog in eetbare bladeren gehuld, maar klappertanden tussen evenbeelden die door zijn ijskoude houding bevroren groenten zijn geworden.

Ontdooi toch eens manneke, straks vriezen wij nog dood van uw kille despotisme, hoort men ze denken.

En waarom? Waarom drukt hun schepper steeds op het knopje om de ander uit zijn paradijsje te verdrijven?

CORRECTIE

Joshua treft geen blaam zie mijn excuus

Modderfiguren

Modderfiguren surfen op kleiplanken naar vaste bloggronden