Vandaag zou de Messias op De Hiaten verschijnen. Dat zal ook het geval zijn, maar het wordt aanvankelijk niet opgemerkt. Heel De Hiaten is in de ban van haar eigen geschiedenis als de Burkabewoner de haven binnen vaart. Die geschiedenis omvat talloze tijdperken, waarvan vooral de laatste iedereen nog zwaar op de maag ligt. In dat tijdperk, waarin De Techniek hen tot nadenken heeft gestemd, zijn de huisvrouwen in een identiteitscrisis geraakt. Daarom is het vooral hun geschiedenis die de bevolking bezighoudt.
Het zijn de scheten van de hangvrouwen die zorgen dat er huisvrouwen rondlopen op De Hiaten en de maatschappij ontwikkeld wordt conform het historisch materialisme naar een heuse klassenmaatschappij. Bevroren scheten die na condensatie aggregeren tot een vaste maar zeer soepele stoffer en blik op benen. Ze gaan aan de slag direct na inblazing van hun taak het huishouden geheel belangeloos te verzorgen. Als huisvrouw zijn ze een en al in beweging zonder oog te hebben voor verlichting van hun werk. Ze kunnen niet stilstaan en moeten daardoor de Techniek aan hen voorbij laten gaan.
In de loop der tijd is het huishouden desondanks flink gemechaniseerd. Dit is vooral het werk geweest van de binnenmannen, die hun bestaan te danken hebben aan de afwezigheid van gelijkheid tussen mannen en ook vrouwen op De Hiaten. Deze afwezigheid werd steeds meer gezien als een hiaat die niet verwacht werd van een cultuur waar de hangvrouw de scepter stilhield en de mannen hun gang liet gaan, doorgaans. Hoe vaker men die afwezigheid ervaarde als een tekortschieten hoe sterker men zag wat men miste. Het hiaat van maatschappelijke gelijkheid biologeerde de Hiaten dusdanig, dat men op den duur alleen bezig was met het zien van ongelijkheid. Een even sterke, slimme en gemakzuchtige huisvrouw werd uiteindelijk ook door de hangvrouwen en de loopmannen gezien als een tastbaar tekort en de schaduw van de geëmancipeerde slavin doemde steeds meer op in de beeldvorming van wat maatschappelijk verwacht werd.
De binnenmannen zijn als boorlingen van wat op de Hiaten gemist werd in het huishouden vanaf het begin doordrongen geweest van hun afhankelijkheid van de verwachtingen van de ander. Daarom hebben zij zich geheel en al op de Techniek toegelegd, die die afhankelijkheid voor allen tot nul zou kunnen reduceren als het werkt en men ‘dus’ blijft bewegen volgens het mannelijke principe. Wat conform de wetten van hun aangeboren paralogica, waaraan ook het menselijk brein volgens de Hiaten gehoorzaamt, doorgaans het geval is.
Echter niet de Techniek op zich, maar de perceptie van een huishouden dat geheel gemechaniseerd is, is de huisvrouw noodlottig geworden. Zonder een slaventaak bestaat ze niet meer en van een verwachting die haar gemis zou teniet doen is geen sprake nu het huishouden voor zowel de hangvrouwen als de loopmannen, de binnenmannen en de huisvrouwen zelf op rolletjes loopt. Van haar blijft slechts de aanwezigheid over van degene die er net zo goed niet hoeft te zijn. In zo’n toestand van economische, maatschappelijke en culturele overbodigheid resteert haar alleen nog van zich te doen spreken met een protest-haiku, waarin zij zichzelf wegcijfert naar haar aard en het huis het protest laat verwoorden:
Een huis zonder vrouw
is als een armloos gebouw
een galg zonder touw
De enige binnenman met stoffer, blik en kinderwagen in de pre-I-hold-uitvoering wordt door deze nymfenzang gegrepen. Hij ervaart het klagen van de huisvrouw als een klacht van het gehele huis zonder vrouw die het schoonhoudt en ziet daarin onmiddellijk het begin van een ingrijpende verandering op De Hiaten. De belangrijkste voorwaarden voor een omwenteling zouden volgens zijn vlugschrift zijn dat zowel de onmacht van de taakloze huisvrouw als de macht van de roerloze hangvrouw vanwege wringende hiaten aanwezig zijn in het lokale dominante cultuurpatroon. Er hoeft maar even iets te gebeuren en het onbehagen wordt de lokale mensheid teveel. Zij voelen zich, volgens deze binnenman, tot handelen tegen het vrouwelijke principe van roerloosheid gedreven door uiteindelijk het principe zelf, dat actief ingrijpen in de maatschappelijke ontwikkeling uitsluit.
Uit: De kiem van rebellie op De Hiaten. Een documentaire van de BBC.
Dit is mijn wijn... 