Toe aan een jaar van de waaaaaaarheid

Nobel voornemen voor 2022

….een complot bedenken waardoor men zich wel laat vaccineren…..

Voor 2021 om een pak schreeuwen

Heel 2020 stond in het teken van overleven. Minuscule stofjes hebben van de spelende mens in ‘no time’ een bange wezel gemaakt. Een rampjaar dat Studio Artaaa bijna raak voorspeld had met de open vraag of we dit jaar een einde aan ons verhaal zouden maken. Maar we leven nog, samen met Corona. Het virus dat zich onzichtbaar voor het blote oog verstopt in waterdruppels om via je adem je lichaam binnen te dringen. Daar een verwoestende oorlog ontketent met onze lichaamscellen, waarvan de afweer zwaar beproefd wordt.

Een bizarre realiteit heeft ons sociaal, economisch en cultureel uitgekleed; ons teruggeworpen op een naakt bestaan. Die we het hoofd proberen te bieden met een masker van papier en de ander op anderhalve meter afstand. Zo is er dus toch een einde gemaakt aan het verhaal van een vrije samenleving. Is de mens in een gehurkte houding gevangen gezet. Moederziel alleen in eigen huis zijn knopen tellend bij de eigen haard, zich bijna dood ergerend aan een falende overheid.

Want daar ging het mis, al wisten we dat allang, toch hielden we het niet voor mogelijk. Dat in een moderne staat de eerst verantwoordelijken eerdere waarschuwingen in de wind sloegen, ons in slaap susten dat het wel mee zou vallen, ons wijs maakten dat we het virus samen onder controle zouden krijgen. Terwijl men al jaren geleden zich erop had kunnen voorbereiden, smoest men zich er nu uit met een tandeloos parlement aan de zijlijn.

Zelfs een inenting weten ze niet à la minute te regelen. Op vrijwel iedere weg naar een oplossing verspert een door henzelf geschapen Moloch de doorgang. Ons rest slechts een woedende schreeuw om een stoffen antilichaam. Zodat we op een skateboard ons door 2021 kunnen vervoeren en weer kunnen doen alsof we vrije mensen zijn.

Einde verhaal?

Onbezorgde dagen

Als de dagen niet meer bezorgd worden

Geen getourmenteerde hoofden meer door de brievenbus

Onbezorgd die dagen ergens zelf kunnen afhalen

Een heel jaar lang zoen ik zijn vadsige wang

Is mijn kwelgeest zelf eens bang

 

Een wildvreemd jaar gewenst

 

 

 

 

Het vraagteken van 2017

De stoffelijke resten

Toen het nog niet voor zich sprak
hoe de jaarwisseling in elkaar stak
bedacht men godenfiguren die zorgen
voor de nodige overgangswaarborgen

Zag men de tijd aan voor een rivier
waarvan de doorstroming op het spel stond
wanneer het oude jaar als een dooie pier
zich in het schijndodenhuis bevond

Met aan iedere vinger een belletje
dat rinkelde bij beweging onder het velletje
was Vadertje Tijd er vroeg genoeg bij
wekte het nieuwjaar liggend op zijn zij

In die middeleeuwse gedachtegang
schuilt een oh zo menselijke hang
naar een leven dat blijft duren
zelfs na het laatste uur en

Dat het nieuwe jaar moet brengen
Wat het oude niet heeft gedaan
Niet zozeer het leven verlengen
Maar wel van alles erop en eraan

Van voorspoed, vrede en geluk voorzien
en een blakende gezondheid bovendien
zodra we de gong van Chronos horen slaan
voor de volgende ronde in ons aardse bestaan

Wanneer het oude jaar met stille trom
vertrekt, draait Vadertje Tijd de zandloper om
heft het nieuwe jaar zijn kale hoofd op
met het hemels uurwerk doortikkend in zijn kop

Klinkt Studio Artaaa met u op een creatief begin
van een nog zo jeugdig jaar en de zin er in

Is er wat mis met OBA?

Twee keer heb ik mijn laatste blog gepubliceerd.

Geen enkele keer zie ik het bericht terug op de voorpagina van OBA.

En ook niet in de rubrieken.

Is er opeens iets veranderd, wat ik niet weet

Of…….

Vooruit, drie keer is scheepsrecht:

Hieronder de derde keer

Wat er mis is met de kerst en zo goed was aan Joel

Al ver voor de kerstening van onze voorouders was ‘Vrede op aarde’ een vurige wens. Midwinter was niet alleen de tijd om te rusten, maar ook om offers te brengen, om eden te zweren en om de vrede te bewaren. Oorlog en ruzie, zo dachten ze, zou  een slecht voorteken zijn voor het jaar dat eraan kwam, voor de gewenste wedergeboorte van het licht en de vruchtbaarheid van het land.

Vrede was dus een noodzaak om sowieso kans te hebben de winter te overleven. Twaalf dagen trok men uit om die overgang van de donkere tijd naar het toenemende licht met verhalen, versieringen, vuur, voedsel en cadeau’s te vieren.

Zo praktisch waren we ooit kennelijk bezig en nou hopen we nog slechts dat de kerst vredig verloopt en sluiten we ons voor oorlogen af die zich niet aan die oerregel houden. Oorlogen die zijn aangegaan om de ander te vernietigen en waar de politiek ons in heeft meegesleurd.

STUDIO ARTaaa wenst dan ook vurig een vruchtbaar 2015 voor vriendschap en vrede. Het oude jaar roept het nieuwe op daar meteen werk van te maken. Net uit bad lijkt hij daar nog even over te willen nadenken. Hij heeft immers nog vijf dagen de tijd.

Wat er mis is met de kerst en zo goed was aan Joel

Al ver voor de kerstening van onze voorouders was ‘Vrede op aarde’ een vurige wens. Midwinter was niet alleen de tijd om te rusten, maar ook om offers te brengen, om eden te zweren en om de vrede te bewaren. Oorlog en ruzie, zo dachten ze, zou  een slecht voorteken zijn voor het jaar dat eraan kwam, voor de gewenste wedergeboorte van het licht en de vruchtbaarheid van het land.

Vrede was dus een noodzaak om sowieso kans te hebben de winter te overleven. Twaalf dagen trok men uit om die overgang van de donkere tijd naar het toenemende licht met verhalen, versieringen, vuur, voedsel en cadeau’s te vieren.

Zo praktisch waren we ooit kennelijk bezig en nou hopen we nog slechts dat de kerst vredig verloopt en sluiten we ons voor oorlogen af die zich niet aan die oerregel houden. Oorlogen die zijn aangegaan om de ander te vernietigen en waar de politiek ons in heeft meegesleurd.

STUDIO ARTaaa wenst dan ook vurig een vruchtbaar 2015 voor vriendschap en vrede. Het oude jaar roept het nieuwe op daar meteen werk van te maken. Net uit bad lijkt hij daar nog even over te willen nadenken. Hij heeft immers nog vijf dagen de tijd.

Een voorspoedige verschrompeling gewenst

 

Voor de liefhebbers de nieuwjaarswens in sonnetvorm:

AAAA wenst een voorspoedige verschrompeling

–

Kijkt verlangend uit naar een knap Nieuwjaar

die het geld verslindend monsterverbond

tussen staat en  kapitaal,  de hedendaagse

Leviathan, heimelijk naar de keel grijpt.

–

Wiens arm ogenschijnijk de hand lijkt te hebben

in het voortbestaan van deze almacht knijpt

keurig onder het witte boord met blauwe das

zonder enige aarzeling gestaag zijn strot dicht.

–

Hoopt dat het vuurwerk eindelijk zin krijgt

hem aanmoedigt het mythisch wezen 

zo lang in zijn wurgende greep te houden

tot alle gebakken lucht eruit geperst is.

–

Zodat de ademnood van de zorgzame samenleving onloochenbaar is

evenals de slapte van alle schaduwarme polderakkoorden.

–

–

PS

Zelf vertrekt het bedrijf in oprichting noodgedwongen uit zijn droomhuis in Rotterdam. Het hoopt in Vlissingen weer op te krabbelen. In handen van de immer jeugdige tijd moet dat lukken. Ja toch, niet dan?!  

Een geweldloos 2013