Archief voor de ‘Oetlul’ Categorie


twaalf geboden

Morgen komt mijn lief weer terug. Net als vorig jaar, toen ik hem kwam afhalen, ben ik de kluts weer kwijt. Nu niet door polyamoureuze constructies om onze liefde op te offeren voor een Verbond met een Vrouw, die mij zo diep had geraakt dat ik zelfs in staat was hem voor haar op te geven. Nee, nu zal ik hem moeten uitleggen waarom mijn Alias en hoofdfigurant Sirius zonodig het publiek moeten vertellen van mijn schandalige leven. Was de breuk vorig jaar nog slechts een barstje in zijn vertrouwen in mij. En redde ik mijn huid, doordat Zij zich aan hem opdrong. Nu wordt het ernstiger.

 

Ik ben ook zo’n Oetlul. Ik weet dat hij niks met Publieke Zaken heeft. Dus hij zal me meteen ervan langs geven dat ik me in een bloggersblog als hoer heb laten bekend maken. Zo en dit jaar is Mijn Heer opeens een ex-straathoertje?, zal hij in mijn oor fluisteren, om daarna hard om zich heen te schreeuwen dat ik hem aanrand met mijn geklets over privé-zaken in het openbaar. Dat ik meeheul met de samenleving die alleen geinteresseerd is in die zaken van de ander.

 

Hij zal me alle hoeken van het vliegveld laten zien, om me weer wat fatsoen bij te brengen. Manverdoemme zal hij bulderen. Bruine kleren aantrekken, om meteen herkend te worden door een Bibeb? Wie denk je dat je daarmee een plezier doet? Je staat er weer mooi op bij Jan Publiek. Bruinwerker, die een gestorven schrijver nog effe voor schut wil zetten en daar een biografie bij voor elkaar knutselt uit de vuilniszakken van een CDA-politicus uit Leiden. Man oh man, zal hij cynisch naar me kijken. Was je krenking dat je te oud bent voor echte vrouwen en beslist geen Arnold Grunberg bent niet genoeg?

 

Hij zal tieren wanneer hij mijn blogs leest. Vuile aansteller, zal hij schreeuwen, je hele familie te schande zetten in de Volkskrant. Man oh man, je hebt echt geen eergevoel jij! Waarom, in Mijn Naam, praten over Ons? Zeggen dat IK eerlijk LIEG!? Laat ik je dit zeggen. Vanaf heden ben je voor altijd Oetlul nr 1, die de loopgraven van de WO I misbruikt om zijn zielige muzefallusje af te trekken op leed dat van de ander is. Je bent onverbeterlijk, hè.? Over de rug van je zogenaamde vriendje BB heen proberen dezelfde broodschrijver te worden, die hij volgens jou slechts was.

 

En dan ook nog lopen kermen over je kwaaltjes. Get A Life, zal hij afgekort over me heenspuwen. En ik verheug me er ook nog op. Hij zal me spottend aankijken. Zoon van Mijnheer Manie en zijn Harem Depressies, die thuis in uniformen uit de gekste oorlogen nog niet eens een warme maaltijd voor elkaar weet te bakken. Zo, heb jij nu opeens meer aandacht voor koken en je huishouden? Nou, ik ben benieuwd in welke staat je krot verkeert. Het is maar goed dat ik mijn eigen woning heb gehouden.

 

Hij zal me dwingen dit blog te schrijven en dicteren dat ik domweg niet in staat ben om maar een beetje orde in mijn leven te brengen. Dat mijn Aliassen louter verbergen hoe weinig discipline ik heb. Dat ik slaap tekort kom, omdat ik mijn pilletjes niet op schema inneem. Dat ik die rare vertalingslust op IFF botvier en omlijst met afkeuring van die oorlog en oorlog in het algemeen om te verhullen dat ik kadaverdiscipline juist nodig heb om te overleven. Je weet dondersgoed, zal hij bliksemen, dat je al je ellende buiten de deur kan houden door eens regelmaat in je leven te brengen. Gewoon zoals iedereen ontbijten, het huishouden doen, een warme maaltijd voor ons maken, afwassen, de hond uitlaten en na 6 uur geen zware inspanningen meer verrichten. Dan heb je nergens last van.

 

Ik heb alvast Zijn Twaalf Geboden opgehangen, dan ziet hij tenminste dat ik van Goede Wil ben:

 

1 Marius zal geen chocola eten

2 Marius zal geen alcohol drinken

3 Marius zal niet roken

4 Marius zal geen frisdranken nuttigen

5 Marius zal geen koffie drinken

6 Marius zal geen thee drinken

7 Marius zal geen enkel voedsel tot zich nemen dat opwekkende stoffen bevat

8 Marius zal zijn dag indelen als een lesrooster

9 Marius zal niet meer bloggen dan een half uur

10 Marius zal ieder dagdeel bewegen en nooit lang stilzitten

11 Marius zal iedere spanning vermijden

12 Marius zal vanaf 9 uur s’avonds voor lijk gaan liggen

 

 

En erboven zet ik: voor een gezond kadaverleven!

 

 

Ik zal Hem met de Wildersgroet verwelkomen!

 

 

En hem toezingen:

 

Geen melk vandaag

mijn liefje komt als plaag

ik stijf meteen mijn kraag

kom haal mij maar omlaag

 

 

 


dreun

In de trein naar Eindhoven realiseerde hij zich dat hij helemaal vergeten was om lingerie voor zijn man te kopen. Voor mannen is daar in Rotterdam al zo moeilijk aan te komen, laat staan in het rurale Eindhoven. De uitkomst was echter al voor hem neergepolft, voordat hij er erg in had. De jongeman was keurig gekleed in een modieus pak van Italiaanse snit en rook naar de fijnste mannengeuren die hij ooit had opgesnoven. Zijn lange slanke lijf monsterde hem van tot tot teen, alsof zijn ogen hem de binnenmaat namen. Moet je ook naar Eindhoven?, vroeg hij. Ja, ik ga mijn vriend ophalen, die komt vandaag terug van zijn vakantie in Barca. Waarom ben je niet met hem meegegaan? Ik hou het niet uit in die hoge temperaturen. Nou, je hebt er hier anders geen moeite mee, merkte hij brutaal op.

Het was hondswarm in de coupé. Zeg dat wel man, ik zweet als een otter. Kijk, daar  heb ik nou een oplossing voor. Triomfantelijk haalde hij een ragfijn hemd uit zijn koffertje, streek het glad op zijn schoot en rekte de stof op zijn kniëen. Het is gemaakt van flinterdunne zijde, waarin celletjes zijn verwerkt die warm vocht absorberen en als kussentjes je huid koelen. Tijdens de uitleg streek hij met zijn hand langs de contouren van zijn goed gevulde kruis, alsof hij wilde laten zien wat het effect van die gezwollen kussentjes voor zijn uitstraling zou kunnen betekenen. Hij hield het hemd omhoog en trok uit de naad een nog ragfijner slipje, waarvan de randen vleesachtig leken. Als je dit aantrekt, jongen, dan lijkt het alsof je door je ondergoed zelf betast wordt. Ik heb ze in vier uitvoeringen voor je. Variërend van zacht tot extra stevig. Het is aflikbaar en gemaakt van een membraam, waardoor het vocht naar buiten kan, maar niet meer terug. Het is daardoor niet alleen veiliger als condoom, maar ook zorgt het door de masserende werking van de perestaltische wand voor en langdurige erectie.

Ter demonstratie van die dubbele werking, trok hij de slip over zijn broek aan. Zijn vette lul sprong kaarsrecht omhoog. Zie je, hij werkt meteen en zelfs door je kleren heen. Het vocht wordt nu al door de cellen omhoog gezogen. En inderdaad op het topje van zijn paal kwamen al de eerste zaaddruppels. Ga zitten man, schrok hij uit zijn trance op. Moet iedereen het zien dat je homo bent. Ja, wat maakt dat nou uit, we leven in Nederland hoor, wimpelde het nette pak, de vrees voor een lynchpartij weg. Relax vriend, niemand valt zich een buil aan ons. Zacht streelde hij zijn dijen. Een brandende begeerte werd opgewekt. Dat wil ik helemaal niet, gilde een stem, diep in hem. Sorry, vriend, maar hier hou ik echt niet van, je weet dat ik mijn man ga afhalen en dan maak jij me het hof? Hoe kom je daar nou bij Dumb Boy, ik verkoop je juist dat wat je man van je verlangt, stel je niet aan.

Pas in de bus voelde hij zich meer op zijn gemak. Het nette pak was hem gevolgd, maar had ondertussen al meer klanten gekregen, waardoor hij zijn zinnen moest verzetten. Met het wonderbaarlijke nachthemd in zijn koffer, was hij een stuk geruster geworden op een hartelijk ontvangst. Niet wetende dat zijn man uren over zijn aankomst zou doen, waardoor zijn twijfel toenam met de wachttijd. Op het vliegveld was het nog heter dan in de trein. Het vocht in de lucht leek wel stoom. Zijn kadootje begon vanzelf het vocht te verwerken, waardoor het uit de koffer opzwelde, wat een vlegel in een groen sportbroekje de opmerking ontlokte dat de zomer naar zijn hoofd gestegen was. Hij wees begerig naar het geërecteerde slipje, terwijl hij zijn vriendin naar zich toetrok, alsof hij wilde zeggen dat ze hem beiden wel aankonden.

Het sportbroekje kon hem echter niet echt raken. Zijn focus was zijn man, daar concentreerde hij zich op, op het terugwinnen van zijn man. Alsof de groene vlek zijn gedachten kon lezen, swaffelde hij door zijn tenue heen met zijn lul, trok zijn hoofd ruw naar beneden en drukte zijn kruis stevig in zijn gezicht. Even voorproeven hoe hij zal smaken, lachtte hij gemeen, terwijl zijn  vriendin, met een rood hoofd zich voor hem schaamde wreef hij zijn hemaworst langs zijn lippen, zoveel spek op een kat binden is vragen om moeilijkheden, drong het tot hem door. De vette lach van de jongen was duidelijk gemeen bedoelt, het wilde hem in het kwade daglicht stelleen van De Vuile Poot, die niet met zijn handen van de ander kon afblijven. Hij wist hoe bot het publiek over dergelijke vals beschuldigden kon oordelen. De vriendin was hem echter voor en nam het voor de geteisterde homo op. Nou is wel weer welletjes met je hoerige onderlijf, kun je het nou nooit laten om de ander in verlegenheid te brengen met je perverse verlangens. Heb je dan niet door dat je jezelf voor schut zet, met dat dierlijke paalgedrag van je.

Ondertussen was bij de aankomsthal zijn man al gesignaleerd. Zijn gebruinde gezicht stak vrolijk boven iedereen uit. Hij was heelhuids geland en ook de koffer was sneller dan normaal aangevoerd. De koffer die hij voor hem had gekocht toen hij op de valreep besloot op het aanbod van zijn neef in te gaan om samen met hem in Barca een bar-restaurant op te zetten. Ze hadden afgesproken elkaar niet te kussen, maar stevig te omarmen, echter daar kwam niks van terecht. Dan maar snel met de bus naar Eindhoven, stelde hij zijn prachtige gabber voor. Wacht even, had deze hem tegengehouden, ik heb iets voor je meegenomen dat het niet langer in de koffer uithoudt. Ja hoor, zeker zo’n zelf opzwellend slipje, lachtte hij om het toeval van weer een ding dat zich niet kon inhouden. Nee, het is mijn nieuwe partner, liet hij hem heftig schrikken. Een nieuwe  partner, wat maak je me nou, piepte hij. Ja, wat dacht je, ik kan ook voor mezelf zorgen hoor? Als jij zo nodig verliefd moet worden op die kanovrouw met ruimte voor twee mooie mannen, dan pareer ik dat met een nieuwe vlam. Uit de koffer stapte De Kwade Bui. De driftkop die hij in zijn jeugd geweest was.

Maar ik heb toch duidelijk tegen je gezegd, dat ik alleen Platonisch met haar omga en dan flik je me dit? Je hebt zoveel gezegd, en steeds weer wat anders dus dacht ik ik spreek me dan ook eens uit over wat mij allemaal raakt. Je hebt me pijn gedaan man, met je plotselinge liefdesverklaringen, ik heb vijf nachten er niet van kunnen slapen. Het spookt door mijn hoofd. Waarom doe jij met dit allemaal aan. Ik ging op vakantie toen er nog niks aan de hand was en binnen nog geen tel zit je met haar te vozen. Zij is gevaarlijk man. Zij is een nymfomane en maakt je helemaal gek. Hoe kan iemand nu in zo’n korte tijd beweren dat ze van je houdt? En hoe kan jij, die vrouwen haat, opeens je zo sterk door haar aangetrokken voelen. Dat klopt niet, man. Je bent helemaal in de war van haar. Ze speelt met je man.

De Oetlul voelde dat zijn man ergens wel gelijk had, het was ook allemaal zo overweldigend en daar zat hem nu juist de kneep. Dat het zo snel uit de hand kon lopen, als je door zoiets enorms aangeraakt werd. Dat kon hij toch niet ontkennen. Hij is toch zelf ook zo gek op mij geworden in een dagje tijd. We hadden er immers maar 1 nacht voor nodig. Een nacht die nooit  geëvenaard is. Toen liet hij zich helemaal gaan. Niet één keer, niet twee keer, maar ontelbare keren nam hij me met zijn tong in mijn oren en diep zuchtte hij dat ik hem helemaal over de rooie bracht met mijn brandende kutje. Dat ik een demon in hem had wakker gemaakt, iets wat mannen van zichzelf moeten zeggen om een excuus te hebben voor hun onbeheerste lust.

De Kwade Bui had echter minder geduld met de nuances. Hij was zijn gedraaikont plaatsvervangend beu en beet hem toe dat hij stil moest zitten als hij geschoren werd. Luister, je vertelt hem de waarheid of ik zal de waarheid uit je slaan. Effatha, noem je dat toch op dat blogje van je, nou open die bek van je en geef toe dat je helemaal gek op haar bent en uitgekeken bent op mijn nieuwe partner en zet je oren wijd open voor de harde werkelijkheid die je niet kunt ontkennen, namelijk dat je hem bedriegt met haar. Stop, schreeuwde de Oetlul, deze vragenrondes hebben we allang doorgenomen, ik word gek van dat repeterend  verhoor. Steeds weer kom je hierop terug. Wel, laat ik je dit vertellen, ik heb hem nooit voor haar willen dumpen. Dat is punt 1. Ik heb haar alleen getongd, dat is punt 2. Ik ben daardoor zelf in de war geraakt. Dat is punt 3. Deze drievoudige intimiteit wilde ik juist met hem delen. Lichamelijk was ik misschien al te ver gegaan daarin, maar emotioneel en spiritueel heb ik mijn rug recht gehouden. Dat is punt 4. Door me te beheersen heb ik de weg voor hem vrij gemaakt om het te delen, om het zelf te ervaren, om juist in hem mijn kennis aan haar over te dragen.

Vuile gore hypocriet, liet De Kwade Bui al zijn gram op hem los, wil jij met punt 5 beweren dat hij juist blij moet zijn dat ze je zo diep heeft geraakt, waardoor je voor hem nog opener staat en hem nu dubbel begeert? Dat die energie die zij je geeft, een brandpunt bij hem zoekt? Luister vriend, mijn handen jeuken hiervan, je maakt van hem de Oetlul die jezelf bent. Hij wil helemaal niet als een poppetje aan jouw touwtje hangen. Het is een echte vent, hij wil alles onder controle houden, zodat ze hem niet in de maling kunnen nemen. Dus als je denkt dat hij zijn beheersing verliest door jouw overschrijdingen van de afspraken met hem, dan, dan, dan, heb je gelijk… lijkt heel zijn dreiging leeg te lopen.  Maar Paf de eerste beuk is meteen raak. Nu voel je wat hij voelt als je hem dreigt met haar schoonheid, met dat je zo door haar gegrepen bent. Ja, het windt hem op, dat is toch normaal, dat wilde je toch. Paf een beuk op zijn neus. Een man zo opwinden, daar komen klappen van. En dat windt hem weer op om je nog meer te overweldigen.

De heksenkring van het geweld dat tussen intimi zo kan huishouden bevat het antwoord op de sexuele revolutie. Juist door te laten voelen wat iemand je doet, wordt de lust ontketent en ontstaat het verlangen de ander het terug te geven wat niet gezegd of gehoord mag worden. Die nacht zou hij daarin zijn meester weer terugvinden, die dan opener toegeeft dat het hem inderdaad allemaal op hol brengt. Alleen al de gedachte van haar verlangen naar jou, die hitst me onbeheersbaar op.

Ja sex is geweld, weet je. Het geweld je te laten voelen wat het hem doet, dat je haar begeert. zo gaat hij met die energie om. En jij gaat dat allemaal doormaken, omdat je zo van haar houdt. Je lijdt voor haar, snap je. Zo, die kwam hard aan, Zijn kop duizelde van de slagen. De smaak van de zee zo proefde het. Je wilde het onderste uit zijn klan proeven, door hem afgunstig te maken? Nou hier heb je het onderste. Door de laatste klap viel hij gestrekt ion de armen van zijn gewelde vriend. Door zijn tranen heen betuigde hij opeens zijn opgetilde liefde. Ik laat je door hem slaan, omdat ik je zo gruwdelijk liefheb schatje. Ik wijdt je in in het geheim van de slachtoffers van Huiselijk Geweld. Zij hebben datzelfde geproefd en zijn er verslaafd aan geraakt. Hij drukte zijn volle bek op zijn mond en tongde hem nog intenser dan hij de kanovrouw had getongd. Mijn God, het werkt juichte het in hem. Ik krijg mijn deel!


Hymne over een acopalypse in Eindhoven
waar Dumb Boy de boel op stelten zet

When the Saint marches in

We are trav’ling in the footsteps
Of those who’ve gone before,
And we’ll all be reunited,
On a new and sunlit shore,
 
Oh, when the saints go marching in
Oh, when the saints go marching in
 
Lord, how I want to be in that number
When the saints go marching in
And when the sun refuse to shine
And when the sun refuse to shine
 
Lord, how I want to be in that number
When the sun refuse to shine
And when the moon turns red with blood
And when the moon turns red with blood
 
Lord, how I want to be in that number
When the moon turns red with blood
Oh, when the trumpet sounds its call
Oh, when the trumpet sounds its call
 
Lord, how I want to be in that number
When the trumpet sounds its call
Some say this world of trouble,
Is the only one we need,
 
But I’m waiting for that morning,
When the new world is revealed.
Oh When the new world is revealed
Oh When the new world is revealed
 
Lord, how I want to be in that number
when the new world is revealed
Oh, when the saints go marching in
Oh, when the saints go marching in
 
Lord, how I want to be in that number
When the saints go marching in
 
No Last Judgement, please, Lord
I used to have a playmate
 
Who would walk and talk with me
But since I got religion
he has turned his back on me.
 
Don’t judge him Lord
he’s ignorant
he will hear and speak
It is a matter of Effatha
the hypnosis of the weak
Have mercy with his soul
it´s precious, it´s my whole.

apocalypse

Ode aan Jezzebel

Geplaatst: 19 augustus 2009 in Oetlul
Tags:, , , , , ,

De kunst van het
in beelden woorden lezen
en daarmee
van water tot water
zich met ons te verstaan,
zoals de oceaan
de continenten
verbindt
daar wijd ik graag mijn
narrige ode aan
om de taak van
het kleine meisje
te ondersteunen
zodat zij op
haar taalrivier
voor altijd
the intimate bonds
kan blijven dromen.

ode


Een eeuwige terugkeer zit ons weer eens dwars, waardoor we niet één kunnen worden. Al eeuwen draaien we in rondjes om de hete brei. En we worden maar niet wijzer. Het fenomeen is bekend onder ‘collectief geheugenverlies’ bij historisch psychologen (psychologen die de historische gedragsveranderingen bestuderen). We houden nieuwe inzichten vaak niet goed in ons geheugen vast, waardoor de tijd ons steeds weer opnieuw confronteert met de onopgeloste vragen. Veel van die vragen zit natuurlijk ook zo vast vanwege het oude brein, dat niet echt logisch kan denken en zeer vatbaar is voor emoties, hartstochten, wishfull thinking en de ontvankelijkheid van en voor de ander.
 
Neem nu de sexualiteit. Sinds de jaren vijftig hebben we dat thema al onder onze hoede. Maar nog altijd is het een tricky item, waar vieze velletjes omheen kleven. De sexuele revolutie in de jaren daarna heeft slechts een oppervlkakige bevrijding van taboes op uiting van je sexuele puberteitsbehoeften opgeleverd en dat in dezelfde beweging verhevigd als emancipatie, bevrijding van het juk der zedenmeesters. Tot van Ussel zei: tussen die melkhuidjes moeten we de intimiteit terugvinden. Hij zei dat nog wel op het congres van de Vrije(nde) Mens, waar de meeste aandacht uitging naar de postorderhandel in sexartikelen en de partnerruilavonden voor het ruilen van je vrouw.
 
Nu 50 jaar later is het weer terug die vraag en de zoektocht ernaar. Wel in een andere vorm natuurlijk, meer doordacht met wat we al kennen of ervaren hebben na die revolutie. Echter, nog altijd is het een vraag of een set vragen die je niet gemakkelijk stelt. Die eigenlijk niet zo makkelijk over je tong gaan, omdat je zelf het onderwerp bent en je zo in die intimiteit zelf verzeild kunt raken. Grappig dat een woord dat weergeeft wat we als iets heel persoonlijks ervaren en tegelijk wat we allemaal bij onszelf kunnen vaststellen, toch zo’n moeilijke weg langs keel, oor, neus, oog en handen vindt. Terwijl we tegelijk doen alsof Effatha hier totaal geen probleem meer is. We spreken immers recht voor zijn raap over ketsen, neuken, rimmen, beffen enz.
 
Maar als je het jongeren of ouderen vraagt dan moeten ze toegeven dat ze er liever niet over praten of wat van afweten. Simpelweg omdat men het dan meteen over de lichamelijke intimiteit zou hebben, de seksuele omgang, brrrr, maar ook andere vormen van lichamelijk contact: men slaat de arm om elkaar heen, men zit zeer dicht tegen elkaar aan, men loopt gearmd. Allemaal handelingen waar we nog veel verboden met elkaar sjouwen. Waar we een ´personal space´ voor scheppen. Die van de cultuur afhankelijk is, zeggen we de anthropologen nu na, namelijk welke vormen van intimiteit geaccepteerd worden. De cultuur bepaalt ook of deze vormen tussen vrouwen, tussen mannen of tussen beide geslachten aanvaardbaar zijn. Met wat meer inzicht kunnen we zelfs zeggen dat de dominante cultuur dat bepaalt en dat de tegencultuur of subcultuur er heel anders mee omgaat.
 
De cultuur zit nog dieper onder onze huid dan we  beseffen. Zeker als het om de gevoelens zelf gaat, die we op dat moment ook niet naar de cultuur kunnen terugspelen. Emotionele intimiteit. Het moment en de plaats dat je iemand alleen spreekt, los van de groep, uit het blikveld van de gemeenschap, uit het gehoor van je geweten. De plek van de meester, kan (het) ik dan niet onderdrukken. Het houdt in dat men gevoelens met elkaar deelt, of dat men de ander deelgenoot maakt van de eigen gevoelens. Ook hier kan de cultuur weer bepalen wat geoorloofd is. Zo zal er in culturen waarin ieder gemengd geslachtelijk contact vóór het huwelijk wordt afgekeurd, soms wel een zekere emotionele intimiteit tussen geslachtsgenoten zijn toegestaan. Vrouwen worden hartsvriendinnen, mannen delen geheimen met elkaar. Waardoor ze toegang zouden kunnen hebben tot de diepste laag, spirituele intimiteit, die wordt ervaren door personen die een levensbeschouwelijke of filosofische opvatting delen. De gemeenschappelijke opvatting of ervaring schept dan een sterke band, waardoor men zich zeer nabij de ander voelt.
 
Het is die intimiteit waar zij en hij in verstrikt zijn geraakt die in elkaar meenden de graal te hebben aangeraakt
om door al deze taboes heen te breken en door slechts de aanraking van de schoonheid van de ander al een eenheid tussen twee of meer personen te voelen. Zij hebben daar een kunstwerk van gemaakt en daar juist degene bij in willen sluiten, mee willen nemen, op willen tillen, die het niet vanzelfsprekend kan vinden deze verbondenheid, die hem als mens zo lichamelijk, emotioneel en spiritueel in de war kan brengen. Zeker als je op alle niveaus tegelijk hem binnen wilt komen.
 
Dus moeten we rustig werken aan de verbindingen, besluit de mooi denkende vrouw aan de telefoon.
 
phonemodel


Ik laat jullie niet los, zei ze aan het eind van een lange verbinding, ik heb jullie geproefd, ik voel de potentie om samen die kracht te leveren, al maken jullie er een potje van, waar ik me uit terug trek. Want het beschadigt mij, het doet me pijn dat jullie elkaar de hersens inslaan die ik zo lief heb en nog wel om die liefde zelf. Overigens, met dat beeldhouwen sloeg je de plank weer eens volkomen mis, knaapje. Ik heb niks met steen, met hardheid, met het gelijk van een Schepper. Kijk naar me, zie ik eruit als een kenau? Is de wilskracht van mijn jukbeenderen die van een houthakker of van een boetseerder? Hoe zie jij mij eigenlijk?
 
Ik weet het niet, je hebt veel trekken in je gezicht die elkaar tegenspreken, of liever met elkaar in gesprek zijn. Toen ik je voor het eerst zag, was je een heel lief meisje voor me, zachte trekken bepaalden je gezicht. Niet vreemd natuurlijk, want je was meteen gevallen voor mijn schoonheid. Je gezicht is nu eenmaal de spiegel van je ziel.  Nee, harde trekken, die herken ik echt niet, nu ik je weer voor de geest haal met die Merryl Streep melancholie in je ogen en echt je bent zo mooi, zo zacht in je gelaat, zo open, zo duidelijk van ziel. Wat daarbij misschien nog wel het meest bepalend is, dat zijn die flinterdunne haartjes op je huid. Het dons van een Pubescent Boy, dat trekt me zo waanzinnig in je aan, die jongensbek van je, die zo vrouwelijk is. 
 
 eyeopener
 
 
wacht even, nu zie ik het pas goed, dat gesprek met je ziel dat zich op je gelaat projecteert, is het interview dat in je gebakken zit. je was toch een tijdje roddeljournalist of zo? nou dat is duidelijk in je gezicht aanwezig, in die onderzoekende blik van je, dat wakend of aangescherpt oog voor wat tussen de regels te horen is. weet je dat dat oog heel erg op een clitoris lijkt. oh, vrouw, dat moet ik je er dan wel bijvertellen. ik heb zo’n beeld een keer geboetseerd. mijn broer jan was daar woedend op. hij zag er zijn lul in en wilde dat niet, haram was dat. het beeld moest dood en mijn verbeelding zwaar gestraft. de duivel was immers in me. hij moest eens weten, dacht ik toen, wat ik in dat beeld had gestopt. maar daar hoefde ik niet op te wachten.
 
wacht even, oetlul, nou ga je te snel. je broer was woedend op je beeld? een soort orthodoxe woede, dat je geen afbeelding mocht maken van de mens? dat bedoel je? ja, maar nog intiemer eigenlijk. laat ik het begin vertellen. mijn broers begeerde ik al vrij vroeg. ze roken naar de mannen die voor mij het grootste mysterie waren. hij heeft dat aan den lijve ondervonden. gewoon met stoeien hoor. ik be-zocht hun lichamen in bed en was niet tevreden met alleen hun lijf tegen me aan, ik moest het kunnen betasten. daar haaldde ik allerlei toeren voor uit. bij johannes was dat het gemakkelijkst. hij was sneller fysiek dan petrus of lukas. ik hoefde alleen maar iets bij hem weg te pakken en hij rende me al achterna.
 
dat gebeurde ook die avond dat hij op zijn kamertje wat zat te pennen in een aantekeningenboekje. ik keek even bij hem om de hoek en zag dat hij snel iets opkrabbelde. nieuwsgierig als aagje ritste ik het uit zijn handen. meteen raak. hij had het niet meer. blijf met je tengels van mijn spullen af, brieste hij. maar hij kreeg me niet te pakken. pas op mijn kamer kreeg hij greep op mij en duwde me met al zijn paardekracht op bed. ik vond het heerlijk, zo’n kerel bovenop me, die alles met me kon doen. ik hield zijn notitieblokje buiten zijn bereik en las de eerste pagina’s, waardoor hij nog bozer werd. onder zijn geweld door las ik dat hij nauwkeurig bijhield wanneer en hoe hij masturbeerde. spannend, man, pestte ik hem. hij drukte mijn hoofd in het kussen, maar nog kon hij zijn boekhoudinkje niet te pakken krijgen. ik maak je kapot, zei hij en voegde inderdaad het woord bij de daad. met al zijn woede samengebald in één zwaai draaide hij het matras om, waardoor ik tussen het spiraal en het bed terechtkwam. met mijn hand kon ik nog wel wat uitrichten, maar voor de rest had hij me plat. ik kneep hem daarom flink in zijn edele delen. paf, daar had ik hem te pakken. een mokerslag op mijn kop. paf, nog een dreun in mijn zij.
 
wurgbed
 
als ik niet net had gedaan of ik echt stikte, dan had ik het niet meer na kunnen vertellen. hij schrok zich rot. meteen was hij weer superlief, maar de aanranding was hij niet vergeten. ik kreeg het ongekookt weer op mijn bord toen ik dat boetseerde. gruwelijk, om je broer zo verlegen te hebben gemaakt met zichzelf en nog wel je liefste broer, mompelde ze. nou ja, jongens onder elkaar toch, wilde hij het wegwimpelen, hier, nou begin je weer, ergerde ze zich aan zijn smoeserij. je sluit je ogen voor jezelf, voor je eigen bijdrage. waarom zijn jullie mannen zo bang voor intimiteit.
 
omdat het niet te tillen is voor ons, schreeuwde hij bijna. heb jij dan nooit met je broers of zussen gevochten? nou dan. intimiteit is in een vaderhuis, waar het hoofd van het gezin altijd afwezig is en als hij aanwezig is alleen maar heerst, toch niet anders te bejegenen? hoe kun je nu van jongens, die door hormonen worden aangestuurd, verwachten dat zij spontaan doorhebben wat wel en wat niet gepast is in de onderlinge betrekkingen? daar hebben ze toch een behoorlijke initiatie voor nodig, lijkt me.
 
precies, dat ontbreekt in jullie systeem. het gevoel van nabijheid is er uitgebeiteld. jullie kunnen je niet gedragen als het te persoonlijk wordt, als je merkt dat de ander rechtstreeks zich met je verbonden voelt alsof jullie altijd al bij elkaar horen. vertrouwdheid, daar hebben jullie nooit echt kaas van gegeten, hoe je dat intact kunt houden. daar trekken jullie je neus voor op. dat is de taal van sissies. wacht, dringt plots bij de oetlul door, die vertrouwdheid, waar jij over spreekt, die
wordt juist door iedereen herkend als iets typisch van mij. dus ik heb het van mijzelf, alleen wist ik het niet. dat klopt, bevestigt ze zijn zelfinzicht, dat heb ik ook in je gemerkt, je vertrouwt snel de ander iets toe, maar dat is nog niet intimiteit, hoor. want je gooit het meer als een aasje uit. als een gedurfde ontboezeming met de bedoeling dat de ander je nog meer bewondert.

 
intimiteit is openheid, jochie, volledige openheid en dat kun je nog lang niet. dat heb ik gevoeld aan jullie gehattetak. laat ik je oog daarvoor helemaal strekken. luister en kijk me aan. intimiteit is een geschenk, een geschenk van je ziel. het verwijst naar de kennis aan elkaar, naar het gevoel voor elkaar, naar de nauwe persoonlijke band dat je bij elkaar hoort. het gevoel zegt je dat het vertrouwd is met die ander, dat er echt een nauwe affectieve band met hem of haar gegeven is als gevolg van het invoelen van diepe en nabije aanwezigheid van elkaars ziel, van de zintuigen voor kennis aan en ervaring met de overweldigende betekenis van de ander. 
 
echte intimiteit in menselijke relaties bestaat bij gratie van de cultuur, van je beschaving, van je kneding door de groep. bijna van je uitverkoren zijn. het eist alles van je, alle liefde van je in een steeds verder gravende dialoog. het is er alleen als je volledig van glas bent voor de ander en hij of zij dat ook voor jou is. zoals ze dat tegenwoordig van je vragen en van de orde waarin je je bevindt: transparantie, kwetsbaarheid en wederkerigheid. dat zijn de sleutelbegrippen voor kennis aan intimiteit.  in een werkwoord betekent intiem “zich aangeven of bekend maken”. intimating kan makkelijk in intimideren of charmeren overgaan. een intimate is in het engels een persoon met wie je een bijzonder nauwe relatie hebt, dus waar je heel close mee bent, het is ook datgene wat anthropologen zoeken, ‘inside-informatie’ uit een bepaalde culturele instelling om kennis aan de cultuur te krijgen. zie het als de matrix waar ik zoveel van mijn kracht in wil steken, de oprichting van netwerken van intimates, die in staat en bereid zijn om informatie te verstrekken die onverkrijgbaar is via de formele kanalen. zo kun je ook spreken van “een intieme kennis van de techniek” en “een intieme relatie tussen twee mensen”.
 
zo, ik heb gezegd wat ik wilde zeggen. ik ben klaar met je. je weet nu wat je te doen staat. oh ja, nog even voordat ik het vergeet. je mag denken dat je van jezelf intiem bent, maar ik heb daar niks van gezien, dat je dat maar weet. voor mij hou je alles toch verborgen en zo maak je van mij een behaagziek prinsesje. kom voor jezelf uit man!


Stijfkoppen zijn jullie, ja allebei. Ze was woedend, al haar pogingen door te breken door de harde laag van gewapend beton op de hoofden van de geliefden waren tevergeefs. Alsof de beitel steeds tegen haar zenuwen terugstuiterde. Ze had misschien niet meteen de fetish van de postmoderne kunst als voorbeeld moeten nemen voor haar sculpture de lámour infinité. Het was alsof het keiharde diamant de huid van haar gepassioneerd verongelijkte minnaars misvormde. De eeuwige liefde heeft een granieten kinderhoofd, vol aangestampte muisjes, waar de monogamie als verharder haar werk allang heeft gedaan.

En dat neem ik jou zo kwalijk, Oetlul. Je zit de boel alleen maar op te fokken met je gelijkhebberij om je handen schoon te houden. Een dubbel spel speel je met die jongen zijn gevoelens. Ik moet daar niks van hebben, iemand voorhouden dat hij alles voor je is en ondertussen naar mij verlangen, dat trekt zo’n gozer toch niet. Al masseer je het tot een verlangen dat iedereen kan hebben of overkomen, het blijft stinken. Hij is misschien ook koppig, maar dan om zijn kop niet  te verliezen. Ik had hier nooit aan moeten beginnen. Ik zit mijn kostbare tijd met jullie t e verdoen. Juliie willen beiden je niet over je trots heenzetten. Nou wat let me om jullie in je sop gaar  te laten koken.

Het wordt toch niks met die koppen van jullie. Bange koppen om elkaar gelijk te geven. Armzalige van geest, alleen met die egocentrische mannenbreinen elkaar dwars zitten, elkaars geluk bederven. Ik stap daar uit, Ik ga daar niet naast noch tussen liggen. Dat kan nooit de bedoeling zijn.

betonhouwster

Ze heeft godverdomme zoveel gelijk, al propt ze alles zonder onderscheid en medegevoel wel in een kogel die ze op je hart richt. Een rechter voor de dood van een dichter. Geen kans meer op erbarmen. De rechter is hoogmoedig in haar oordeel, maar heeft velen aan haar kant. Wie vindt een dichter niet een Oetlul als hij uit alle macht wil zwellen en zijn partner dat ervaart als vermindering van de liefde voor hem. Ziet hij dat niet, nee, hij wil dat niet zien. Hij denkt dat hij een goddelijke aanraking heeft en dat die de liefde zuiver maakt, ook voor zijn vriendje die er van walgt. En dat op zijn manier rondbazuint. Harde botheid schroeit de oren dicht, smeedt de tongen tot priemen. Dat ik daartoe aanzet heb gegeven is ook weer hoogmoedig gedacht. Alsof ik in staat ben je te regeren, keizer van het genot met de dubbele tong.

Ze speelt ons uit, zie je dat niet. Het drama van twee harde koppen, is dat ze geen van ons beiden voor haar hart kan winnen, dat ze dat niet aankan en daarom ons alles in de schoenen
schuift, zodat zij haar rol van Assepoester kan blijven spelen. Zij zit mij achterna man, zij wil mij, helemaal gek is ze van mij. Ze gebruikt dezelfde woorden als bij jou om mij om haar vingers te winnen. Ze schuift je als een suffertje opzij, man. Ze bespeelt je als een slang om je gek te maken op haar, maar ze kiest heel ordinair voor jong en geil. Zo zijn die zogenaamde kunstenaressen. Geloof me maar, ze heeft je nooit op het oog gehad als haar Verlosser. Dat schijn ik te zijn. Ze moet me hebben om pootjes te geven en rechtop te zitten. Tering man, ze is gek, ik zweer je.

Wat jouw gelijk betreft, is het simpel voor mij. Je moet mij niets wijsmaken, Je wilt haar of je wilt mij. Jojo niet meer. Daar wordt ik pas gek van. Ik weet dat het simpel is, maar ik denk niet zo moeilijk als jij. Je idee dat je voor mij kunt kiezen en toch naar haar verlangen is voos, nu ze toch duidelijk dubbelspel speelt helemaal. Echt waar, je houdt echt niks daarmee in ere wat kostbaar is, dierbaarder dan een offer, schoner dan de hand die het ontvangt. Jouw woorden, toch?! Daar geil je haar toch zo spiritueel mee op. Nou ze komen je nu goed van pas om eens flink op te mediteren.

Eén telefoontje en het is gedaan met de verbeelding. Terug met beide beentjes op de grond. Ze vervloekt iedereen tot het nageslacht. Ze verwijt en beschuldigt al die armzaligen van geest die zo benauwd over de liefde denken. Ze heeft het gehad. Ze heeft genoeg pijn moeten verdragen van al die bezoedelingen van haar intenties. Ze roept de demon aan van alle slechte mensen. Ze wil geen contact meer. Schluss. De bastamens is in haar opgestaan en heeft haar vervult van een groot gelijk, al is het een verongelijkt gelijk, haar Phyrrusoverwinning. Want  nu heeft ze geen van beiden. En een dubieuze indruk achtergelaten. Dumb Boy is helemaal klaar met haar, hij heeft er geen goed woord voor over. Van beton, mompelt hij op zijn sms, ik hou van je schatje, zielsveel, zeg met dat terug.

Oetlul gelooft nog op betere tijden. Kan het idee van een dergelijke aanraking niet opgeven, kan niet zomaar weer door de knieën gaan voor de vrouw van beton, die barst van de buikpijnen en nog wat dagen door moet gaan. Dumb Boy begint  weer te verhoren, vragen af te vuren vol suggestieve taal, je in een hoek te drukken om klappen onder de gordel te incasseren. Heel je verbeelding kapot te slaan. Ze is een slang. Ik zeg je. Ik zweer je. Hou je kop erbij, ze eist hem op.

Ze is afgunstig op je tong. Ik heb echt geen gebrek aan verbeelding, teveel zelfs, hou op. Ik kan echt niet anders meer Dumb Boy, ik zit vast aan die aanraking, ik zit vast aan haar verbeelding dat het goddelijke bereikbaar is met eenwording in ons. Ik snap je goed, dat je daar niks kuis of monogaams in terugvindt, maar wat is monogamie dan, is dat alle lust voor de ander opgeven, en zo het spel dat erotiek heet van zijn spanning en zin ontdoen? Als een modelvliegje met elkaar samenleven, wil je dat? Ik niet, en als madame de Sculpturesse geen contact meer wil, niet oprecht en eerlijk wil zijn over haar motieven, dan kan me dat niets schelen weet je,  het is haar verantwoordelijkheid voor haar taak, justice zal ze denken, mijmeren, omdat ze er dan vrede mee kan hebben. Als zij mij pijn wil doen met het als zeepbeel op te blazen dan is dat haar vrijheid, haar gruwelijk spel met de liefde, en die verklaart waarom zij Damien Hearst nog zo omarmt als vrijheidsbeeld.

Het gekke is Dumb Boy dat ik geloof in haar als fantasme, dat ik haar helemaal kan uitlepelen, al haar kwader trouw, dat zij dat aanbiedt als overschrijding van de grens tussen God en Gebod, dat zij daar uiteindelijk liefde mee bedoelt, verdraait door haar liefdeservaringen en verwerkingen, die niet misselijk zijn , dat moet je toegeven. Ik kan mijn keus voor haar verdedigen. Niet uit hoogmoed, ik sta niet hoger dan zij. Uit ootmoed voor haar inzichten en dat alles tevergeefs is geweest, wat ik mezelf aanreken.


Ruiz, cybercafé, accepteer Webcam
 
Zie je niet, maar begin maar met waar we waren gebleven
 
Als iemand iemand anders in zijn hart sluit,
dan sluit dat niemand anders uit.
De ingeslotene weet dat als geen ander,
kan afstand houden als geen ander, oneindig ver.
Zij heeft diep respect voor ons, voor onze taal,
die wij alleen verstaan.
 
Zij is zo ruim van geest voor ons,
door de pijn die zij er van de ander voor overheeft.
Mag ze asjeblieft bestaan,
ze is niet als de ander die je wilt verslaan.
 
Mag ze alsjeblieft in mij als stil verlangen wonen?
 
Spin geen garen bij je eigen leed.
Hoe lang je me ook in al je angsten gevangen wilt houden,
ik ben er voor jou. Ik kan zonder haar, haar ook verstaan,
weet je, zij is er, zij is in mij, haar krijg je niet klein(er).
 
Ja maar…
 
Luister Dumb Boy, je wint alleen maar,
je krijgt een beest in bed,
een geil beest,
die alles wat hij in zich geeft
als gulle waterdruppels plengt
zonder einde
zonder huid waaronder de ander
kruipen zou.
 
dumbies head
 
jeemig oetlul, het zijn haar woorden die ik gisteren las
 
nou eindelijk overtuigd dat we één en dezelfde zijn,
één en dezelfde bedoeling met je hebben,
één en dezelfde kracht voor je kunnen betekenen,
dat die echt heel gelaten wordt,
dat we daar alles aan doen en voor laten staan…
 
oh man, wat ben jij een likkerd.
zorg voor wat jij zelf wilt en
ga niet in de vorm van wij praten.

Dumb Boy, Dumb Boy Dumpt Neverland
 
Je bent verliefd en zoek het uit of
die verliefdheid in liefde uitmondt.
Steek haar kaarzen aan,
als je iets schrijft over je sores.

Zo, is onze liefde nu gebroken en gebarsten
door de liefde voor de ander niet te consumeren?
En zijn dat alleen mijn zorgen?
Je dumpt me makkelijker dan ik dacht.
 
Ik dump je niet als vriend,
ik dump de seks wel.
Zoek het eerst met haar uit.
Ik wil geen vriend
die ongestelde vrouwen beft.
Daar pas ik voor!

Smeriger kun je me niet afwijzen.
 
Smeriger?
vraag het haar zelf maar,
hoe smerig het is
gelikte kutjes te beffen!

Ja, Dumb Boy,
gebruik je eigen verstand en
bevuil niet het nest van de ander
 
Webcam valt uit

 

Wat nu?
 
Geen idee,
zoek het eerst uit met haar.
Proef haar, bemin haar en maak je keus,
Oetlul,
 
cybercafé gaat dicht.
Bel me maar ik ga nu,
doei! Hartbreker

Nee waarom doe je de cam uit?
Maar goed. Als je onverschillig wilt zijn,
mij best. Ik wil jou klootzak,
al kerm je nog zo hard dat ik iedereen wil beffen
die voor mijn voeten loopt.
Snap je echt niet dat dat mijn liefde is,
dat ik dat betaal zonder bloedverlies. Doei!

PS
Zij kent heel veel pijn van de ander.
Dacht je nu werkelijk dat ik haar effe uitprobeer.
Hoeveel bloed verlang je vriend, dat er vloeit
voordat je eindelijk aan me toegeeft.
Je krijgt liefde met hartspek.
En je klaagt over je banger hart?
Sluit je je zo voor de mens af die
je inpepert dat zij afstand doet
van de liefde om jou?
Zelfs Christus aan het kruis
breng je niet ermee in het nauw?
Is er dan niets of niemand heilig
voor jou Narcistisch beest.
Neem me, neem me in je kwade trouw.
Echt ik wil jou, jou vrouw zijn nou.
Jouw Maria Magdalena, trouw, trouw met mij.
Dan geen 1e vrouw aan onze zij.
Ik rouw, dat laat je mij.

denkbed
 


dodezeeperikelen

Hij komt

Effatha schreeuwt het over De Dode Zee
luister naar het kolken van de meloenen
geef gul je adem en zing het hooglied mee
er is tijd en plaats om ons bange hart te zoenen.

Het fruit dat eeuwig terugkeert in zijn draai
de zon meeslepend in een vruchtbare sterrenregen
vormt voor wie vrij wil zijn van het lijden een oneindig diepe baai
om zijn verlangen vorm te geven in het aanschijn van Gods zegen.

Het wonder der natuur kan zich voltrekken
drie lichamen klaargestoomd in te lang gelegen tijd
hebben in elkaar een verblijfplaats gevonden zonder de spijt
van duizend graven waarin verloren zielen hun stokstijve benen strekken.

——

Effatha schreeuwt het in mijn vliegveld
waar mijn liefste op me wacht
open your mind for love Dumb Boy
your brother and his new mate are for your joy.

Daar komt hij met zijn ziel gevisiteerd
onder zijn arm de trap afgelopen
zijn ogen nog betraand, maar onbeschaamd
valt hij als een blok voor mij om zich te laten dopen.

Hier ben ik, kijkt hij omhoog, ik kan niet anders
dan bij jou te zijn, verfijnder kan ik mijn pijn niet voelen
ik ben je zacht satijn, de huid die zonder zon en regen
wind voor je ziel en zaligheid zal zijn, ik kan ertegen….

——

Ik kus zijn voorhoofd, raak zijn lippen teder
til hem op en laat mijn mond zijn zilte tranen snuiven
ik voel mijn lieve vriend, ik voel zijn leger dierbare soldaten wuiven
naar de overkant waar zij de troon bezet met diadeem en op het zachte leder

de kussens opschudt, de lakens gladstrijkt, de plaats vrijhoudt
voor ons om aan te schuiven. De tafel is gedekt, het liefdesmaal gewekt
kom zegt ze, het eten wordt koud als we nog langer wachten
ze lacht stout, ze heeft haar eigen diepe gedachten.

vier schalen maken in het water de echtelijke kringen
waarbinnen de vruchten opengaan en onze zielen zingen
over het heelal dat diep in ons op springen staat
en het lijf dat vol hete liefde over ons praat.

——–

Eeuwig cirkelen we rond elkaar
slingeren onze benen om d’ armen
verwoorden het alfabet zonder eigen taal
verbeelden het land waar zij het luider spreken

geboterletterd likken wij onze bladeren
snoepen wij van het esdoornen wetsfluweel
raken onze monden de bittere randen van haar struweel
bijten onze tanden zich vaster in haar aderen

zeker van elkaar, de handen vrij, de blikken open
het land ontvouwt zich als een brandend strand
weg alle weerstand tegen het onverbloemde spreken
dat wij vruchten zijn, waar anderen slechts bloemen kweken.

——

de reus met  het holle kinderhoofd vol Kloospionnen
richt zich op uit zijn slaap, wrijft zijn moederbuik
recht zijn vaderschouders voor het beschuit
met muisjes nu het ei eindelijk is gelegd.

weg alle watervrees, alle zielsklachten
onze schil is hard van wellust in gedachten
het kalk is vlees en bloed geworden
in het wit en geel de dooier van ons genot

blaas liefste, blaas leeg het ei, het is er voor pasen
het geeft God en de zijnen troost in waterverf
we mogen niet langer onszelf blijven verbazen
zijn eeuwigheid hebben we verdiend geërfd

Dumb boy miraculously cured

Geplaatst: 17 augustus 2009 in Oetlul
Tags:, , , , ,

dumb boy

Hear slavishly herd

In the features of the face
of the farmerboy there’s doubt
about the sense of the thrown dices
about divine love deep inside you

his spineless turning hand
knocks with the rithm
of the lyrics in his book
following my caring of his fears

aroused by the touch of his tongue
exited with the whispering finger
wettish stinging in his pubescent ear
brings my lovesongs to his sense of hearing.


container liefde

Vanwege toenemende buiten en binnenechtelijke breuken heeft het ministerie voor Jeugd en Gezin i.s.m. de stichting Gebedsgenezing door Effatha containers op de markt voor Welzijn en Geluk gezet voor het dumpen van gebroken en gebarsten liefdes.

Het is een tijdelijke maatregel uit nood genomen voor:

de doofstommen die hun geliefde
niet meer verstaan noch begrijpen
de tong erover breken dat het hen spijt dat
het geduld zo gering is en de ruimte

om die roos er ook nog eens bij te hebben,
het is genoeg. De mens is de mens daar teveel
kost te veel pijn en tevergeefse moeite
zit vol onverwerkt chagrijn onder de leden.

Totdat de tempels weer zijn teruggevonden
met de priesteressen die het rode oor kunnen helen
en de tempelhoeren die de blauwe tong kunnen strelen
voor het oog en het oor van Pornog, de godin van de Wellust.

priesters

Omdat men elkaar geen initimiteiten meer toevertrouwd.
Zo hard zijn de aambeelden geslagen, is de tong gewurgd.
Zijn de oren gevuld met doppen en
de monden met micro’s gesnoerd.

De voorproeverij van de oetlul

Geplaatst: 15 augustus 2009 in Oetlul
Tags:, , , , , , , , ,

Voorproeverij

Aan mijn hoela
Een oetlul (1)
proeft niet voor
de kat zijn kut

die proeft
door en door
en wordt nergens
door geremd

Nee vriend
je gaat voor haar
en beffen zal je zonder
mijn hand erbij

oetlul

Beschouw het als een zegen, zomaar middenin de zomer koude regen. Tel de blaren op je tong en kom jezelf daar tegen. Eikel, kluns, droplul, stommeling. Ik heb niks aan zo’n drenkeling. Zou jij daar eeuwig lief voor zijn? Ik dacht het niet. Je wordt die zak. De man met de warme prak. Die steeds de ander beft. Zijn kop pas heft. Als ik hem vanachteren pak. Daar kan ik niet mede blij mee zijn.

Voorproeverij, de nieuwste aanwinst na de sexboerderij, hoort in een aparte galerij. Anoniem


Zij was er wel, zij stond precies waar ze had gezegd dat ze zou staan. Woedend was hij het hele station doorgelopen, in alle hoeken en gaten gezocht naar zijn afspraak. Haar eerst gedacht te ontmoeten in de vrouw op de bank op het perron, die hem zo strak aankeek. Maar zij was het niet. Zij draaide haar hoofd weg toen hij voor haar ging staan en bijna al uit de broek ging om het teken te geven dat hij het was, dat hij het echt was, dat als je dat niet aan zijn neus kon zien, dat je dat wel aan zijn tweede tong kon zien, dat hij niet gelogen had, dat er verbinding was tussen die tong en de sprekende.

Daarom was hij extra kwaad op de kanovrouw met de meermansboot om de heupen. Al ontkende hij dat ten overstaan van heel Amsterdam. Want hij had haar toch gevonden en dan maakte dat verleden niks meer uit. Ze was er. Ze was mooier dan hij had gedacht. Ze leek op wie hij had gedacht. Ze was verlegen met hem. Ze had plannen maar nu niet. Ze had een vet oog voor haar magere vis.

kanovrouw

Frunnikend liepen ze de Damrak op met de rivier toeristen mee de stad in die maar geen stad kan worden en zich voor je ontvouwt in talloze dorpen met hun uitspanningen ver over de stoep van wat wel ooit een stad was, de grachtengordel van het Gouden Geeuwse Handelsstadje Aan de Amstel.

Even dacht hij dat het toch haar stad was, maar dat was niet zo, ze kende er de weg maar een beetje en die was lang genoeg om in het café van Herman Brood te kunnen chillen. Eenmaal naast haar op een stoel besefte hij dat hij door hetzelfde oog van de naald was gekropen als zijn vader, die ook met zijn 1e vrouw had afgesproken dat hij er precies op tijd zou zijn en dat het anders afgelopen was. Schluss.

Ze hebben gepraat en bleven in gesprek. Ze hadden meteen willen neuken, maar bleven in gesprek. Alles werd uitgepraat. Niks werd verzwegen. De woordenrijken stroomden in elkaar over, maakten meer tongen los dan ze al aankonden en lieten niet toe dat allemaal meteen in geloofsdaden om te zetten.

De verbindingen zelf brachten hen van Dante naar de Thai, waar een eenvoudig maal genoten werd naast twee nichten die begrepen wat het was om met je 1e vrouw voor de 1e keer uit eten te gaan. Ze gaven meteen hun menu door en wisten dat dat goed was voor een galgenmaal van twee verliefde geesten die greep proberen te houden op wat ze als bestemming in elkaar proefden, maar niet mochten consumeren.

Van de Thai naar de Trein was gelukkig nog een heel stuk lopen. Daar smeedden ze de grootste plannen om beeldenrijken te stichten waar ze met hun liefde voor de ander heen konden om het te offeren en zo de hele wereld op te tillen tot hij zeker was van zijn liefde en zij van de hare. Die zekerheid zocht zij met haar tong op het perron en vond de lul die zij zo begeerde in de zijne. Gul schoven de monden als Maagdenburger Bollen over elkaars gezicht, naar de nek met de slagaders, en terug naar de plek waar ze zwellen en inkrimpen om plaats te maken voor een hartelijk ontvangst in het gat der tanden. De Trein kon het niet langer verdragen en riep hen terug in de werkelijkheid waar ze voor gekomen waren.

Afscheid nemen en niet moeilijk doen dat het allemaal anders was gelopen dan er voorbereid was. Waarom zouden ze. Het was goed zo. Niks beffen, niks neuken, niks klaarkomen en afvegen. Dat komt nog wel als de trouw duidelijk is, besloten zij tegen de eigen lust in om gewoon de trein de trein te laten en met de droom die getongd in hun monden lag verder te reizen. Mijn God, dacht hij in de trein alles nog voelend van de varkenshuid die ze aan moesten trekken. Wat een Schoon Schip heb ik voor mijn haven staan. Zoveel zuivere liefde dat klaar staat om verscheept te worden, terwijl de lading al in beweging is en ik nog mijn vriend moet bellen of dat allemaal wel kan en moet en leuk is voor de ander.

Hoe vertel je het aan hem, had ze nog gemaild, open en eerlijk toch?!, had hij teruggeschreven. Wat en in hoeverre lieten ze wijselijk aan elkaar over. Hij wilde het netjes kunnen doen. Onbevlekt door een te intieme aanraking. Hij wilde geen overspel om het daarna gemakkelijker te kunnen vertellen als een feit. Hij wilde zijn zegen. Ja, koude regen kun je krijgen, hoorde hij Zijn Lijf in Ruiz terugkaatsen. Man je bent hardstikke verliefd. Ga ervoor. Misschien ben je wel helemaal geen homo. Weet jij veel. Ik weet genoeg. Nu ga ik mijn vrouw zoeken. Ja, ik weet dat je van mij houdt, ik weet dat je liever mij niet verliest. Maar ik ben niet gek. Jij voelt meer stromen bij haar dan bij mij. Nou, wat wil je dan? Als je bang bent dat je verkeerd eraan doet haar te kiezen, dan moet je ook niet met haar bekken. Je hebt haar aangeraakt man, niet ondiep, maar heel diep en laten weten wat je voor haar voelt. Niet voor mij voelde je toch zo diep? Of ben je echt zo’n moderne zot die zijn vriendin vertelt dat hij zo gelukkig is met de ander en dat zij daar toch ook veel verder mee opgetild wordt dan louter door de liefde voor haar? Hallo, goede vriend, wordt eens wakker. Van twee walletjes snoepen is slecht voor Het Gebit. Uit tweeën één. Dat weet je toch. En als je na een maand een lul in je reet of je bek mist, dan ga je die toch zoeken. Dat weet je ook. Ik bel je wel als je eruit bent. Doei!!! 


De vrouw is geheel in de war. Ze trekt het niet meer. De werkelijkheid is teveel een discussie geworden. Ze leeft niet meer, heeft ze het gevoel. Geloven is leven en niet continu aan je grondslagen voelen. Als ze zulke buien heeft, gaat ze snel naar de Hema, koopt wat haar oog het eerst ziet en doet vanaf dat moment alleen haar stinkende best op wat ze dan in handen heeft. Tastbaar is, streelbaar en niet meteen praat. Rustig terugkijkt.

Als ze afgerekend heeft, grist ze de verpakking van haar blind thing af. Verrek het is een gebedenboek, ziet ze aan de kaft met fraaie letters over de lofzangen tijdens het werk. Haar hand slaat de pagina op, die haar meteen bij de strot pakt. Bad boy na zijn Achterberg. Wat moet ik hier nou mee? vraagt ze zich wanhopig af. De lofzang op de rechterpagina heeft daarin voorzien. Een lang Epos over de dood van de Enige Echte Moedergodin, de Tiener uit Wil en Dorp.

paneel een

Geen gedichten vandaag, geen proza, ik wil alleen zijn met mijn aanwinst, mompelt ze bezwerend tegen de 13 losse sonnetten. Ze scheurt de plaat uit het album en aldoende rekt het vel zich slaperig uit. Wanneer het blad nog met een hoekje vastzit, schrikt  ze van de geeuw op de tekening. Een kikkerkeel met de diepte van een vleesetende plant schommelt gevaarlijk richting haar hoofd. Nu moet ze het blad zelf wel bij de strot pakken. Na een halve worsteling met het uitdijende vel, heeft ze de strook in alle hoekpunten onder de duim. Ze trekt de bovenrand gestrekt tot precies haar lichaamslengte over de stang van de douche en laat het zweet op zijn bast drogen.

Effe een bakkie doen, zegt ze gezellig tegen zichzelf. Een beproefde meditatie voor de kunstschilder, maar bij haar werkt het anders. Het object heeft nu de ruimte om zich uit te vouwen zonder onderbreking. Voor haar ogen richt de geverfde Floradader zich op, strijkt zijn bladeren glad en poseert weer zoals hij bij het openslaan aan haar verscheen. Ze hoeft niet eens naar hem te kijken of ze weet precies wat haar te doen staat. Dat ze  daar al niet eerder op gekomen was. Natuurlijk, dit wordt het eerste paneel van haar kamerscherm voor het Museum van Veiligheid. die de functie van de religie weergeeft als schuilplaats voor de mens, de achtervolgde mens, de beschadigde mens, de mens die zijn leven niet meer zeker is in een werkelijkheid waarin het praten de lucht vervoert en het huilen de woorden afscheidt die dichters niet kunnen glad strijken.

Een kuchje betrekt haar weer bij de fysieke stand van zaken van haar droom. Het tweede paneel is echt een verrassing. Ook voor het eerste paneel zelf. Het blad had zichzelf omgeslagen en toont zijn ware gezicht. Een slecht ingeburgerde stem reciteert de soera over de 70 maagden  en de Engel des Doods in plat Rotterdams. Hij gaat een octaaf te hoog als hij de regel probeert meer body te geven, waarin de authenticiteit van de belofte wordt getoetst. Ze hoort het niet, ze is geheel en al verbluft. Zijn woorden krijgen pas weer betekenis voor haar als ze hem het koor hoort opvoeren dat juichend verhaalt over Hun Relatie. “Ze gelooft in mij, met al haar hebben en houwen, wil ze vandaag nog trouwen, voor Weekend en Opzij.”

Hou op gekkerd, wiebelt ze van verlegenheid, mijn god, waar koop jij je kleren, man? Zo kom je echt niet het museum in. Heb je eigenlijk wel een museumkaart of kun je je seizoenskaart voor de uitwedstrijden ervoor gebruiken? Ja, doos, klinkt de jongenssopraan vet cool, ik heb het hele arrangement voor nog geen €1,25 van een marokkaan overgenomen die opeens naar Spanje was geroepen. De capuchon was nog goedkoper dan hij vroeg maar ik heb netjes de volle prijs betaald. Hoeveel denk je dat hij voor het kraagje vroeg, als je weet dat mijn doodskap 25 eurocent meer moest opbrengen? Ze heeft nu ech geen trek in rekenen en doet een gok: 50 cent. Mis poes, 75. Wat een oud brein, denkt hij meteen. Wat een boef, zegt zij.

Als hij haar een hand wil geven, rolt en derde doek uit zijn mouw. Sorry hoor, bukt hij door zijn knieën, dat was niet de bedoeling, haastig raapte hij het textiel op. Wacht even, rukt zij het vel uit zijn handen. Heb je dat voor mij gemaakt? Ben je gek, meid, dat is een Wallpaper voor ons clubhuis. Maar ze laat het niet los en bestudeert de rol nauwkeurig. Helemaal niet gek hoor. Is het een aquarel of zo? Nee, echt nie, het is een foto uit een serie Aardbewoners uit de tijd van Van Gogh, die hem overleefd hebben. Kijk, dit geeft nou precies aan waarom hij in Drenthe weinig kans had om als kunstschilder zich echt te onderscheiden. Het is een momentopname, dat is waar en hij poseert een beetje. Maar dat zou iedereen doen. Wat je ziet is namelijk de voet van de boer die meent dat de mens zich nooit mag wassen. Dat dat tegennatuurlijk is. Van Gogh heeft daar zijn moed uit geput om voortaan de natuur ook ongewassen op het doek te laten voortleven.

levende natuur